Art. 33
Reklamy środowiskowe nie mogą naruszać społecznego zaufania do działań podejmowanych na rzecz ochrony środowiska

Art. 34

1. Reklamy środowiskowe powinny być jasne i zrozumiałe dla konsumenta. Terminologia środowiskowa lub naukowa jest dopuszczalna pod warunkiem, że jest ona istotna i używana w sposób, który może być łatwo zrozumiany przez osoby, do których skierowany jest przekaz. Używając tego typu terminologii, reklamodawcy powinni rozważyć, czy użyty język będzie zrozumiały dla konsumenta, do których skierowany jest dany przekaz.
2. Reklamy środowiskowe dotyczące produktu lub usługi powinny odnosić się do konkretnego produktu/usługi i ich wpływu na środowisko i powinny odróżniać się od reklam środowiskowych dotyczących reklamodawcy, jego praktyk i polityk zrównoważonego rozwoju.
3. Reklama środowiskowa dotycząca przyszłego środowiskowego wpływu musi opierać się na jasnych, obiektywnych celach, dążeniach i zobowiązaniach.

Art. 35

1. Reklama środowiskowa nie powinna przedstawiać wymogów nałożonych przez prawo na wszystkie produkty lub usługi należące do danej kategorii produktów lub usług, ani żadnych cech w inny sposób wspólnych dla wszystkich produktów lub usług w tej samej kategorii, jako cechy wyróżniającej ofertę przedsiębiorcy.
2. Jeżeli prawdziwość reklamy środowiskowej zależy od zaistnienia określonych warunków lub zastrzeżenia, te warunki lub zastrzeżenia powinny być wskazane.

Art. 36

1. Reklamy środowiskowe odnoszące się do konkretnych produktów lub działań nie mogą bezpodstawnie rozszerzać skutku reklamowego na całą działalność reklamodawcy.
2. Reklamy środowiskowe powinny odzwierciedlać dające się zweryfikować korzyści dla środowiska. Mogą one dotyczyć całego życia produktu lub konkretnych jego aspektów. W przypadku reklam środowiskowych odnoszących się do różnych aspektów produktu, np.: formuły, składników, opakowania, procesu produkcyjnego produktu, w zakresie ich wpływu na środowisko należy unikać dwuznaczności oraz niejasnych i trudnych do uzasadnienia stwierdzeń.

Art. 37
Reklamy środowiskowe powinny być oceniane indywidualnie, z perspektywy tzw. przeciętnego konsumenta, czyli konsumenta, który jest dostatecznie dobrze poinformowany, uważny i ostrożny
oraz z uwzględnieniem czynników społecznych, kulturowych i językowych danego rynku.

Art. 38
Korzyści środowiskowe dotyczące danego przedmiotu reklamy zawarte w reklamie muszą być związane z jego właściwościami przedmiotu reklamy. W przypadku jeśli korzyści środowiskowe dotyczą właściwości występujących okresowo w danym etapie bądź etapach cyklu życia produktu bądź usługi reklama musi informować o tym odbiorcę.
Art. 39
Ogólna prezentacja przedmiotu reklamy (kolorystyka, elementy wizualne itp.) oraz poszczególne informacje dotyczące przedmiotu reklamy nie powinny stwarzać niezgodnego ze stanem faktycznym wrażenia odnośnie istnienia korzyści środowiskowych dotyczących przedmiotu reklamy.

Art. 40

1. Reklamy środowiskowe powinny być uzasadnione w sposób zrozumiały i dostępny dla konsumenta. Uzasadnienie powinno opierać się na odpowiednich, wiarygodnych, solidnych, weryfikowalnych dowodach, uwzględniających najnowsze odkrycia i metody naukowe.
2. Komunikaty o charakterze ogólnym sugerujące korzyść środowiskową, czy też komunikaty o szerokim znaczeniu sugerujące pozytywny lub mniej szkodliwy wpływ produktu, usługi, marki lub całokształtu działalności reklamodawcy na środowisko, takie jak „przyjazne dla środowiska”, „eko-przyjazne”, „eko”, „zielone”, „przyjazne dla natury”, „ekologiczne”, „poprawne środowiskowo”, „przyjazne dla klimatu”, „łagodne dla środowiska”, „przyjazne pod względem emisji dwutlenku węgla”, „neutralne pod względem emisji dwutlenku węgla”, „korzystne pod względem emisji dwutlenku węgla”, „neutralne dla klimatu”, „efektywne energetycznie”, „biodegradowalne”, „oparte na surowcach pochodzenia biologicznego” lub podobne, a także szersze stwierdzenia, takie jak „świadome” lub „odpowiedzialne” powinny być na żądanie Komisji Etyki Reklamy poparte wyjaśnieniem i uzasadnione dowodami.

Art. 41

1. W przypadku, gdy w reklamie wskazuje się na mniejszą ilość (liczbę) szkodliwych dla środowiska składników lub innych elementów mających wpływ na stan środowiska, przekaz ten nie może wprowadzać w błąd. Informacja ze wskazaniem, na czym polega w tym zakresie pozytywny efekt produktu, musi być prawdziwa oraz dostępna dla konsumenta (np. na stronie internetowej reklamodawcy).
2. Informacje w przedmiocie wpływu na środowisko zawarte w reklamie nie mogą odwoływać się do składników lub cech lub ich braku, które nie dotyczą danej kategorii produktów lub usług. Informacja typu „nie zawiera…” zawarta w reklamie może być używana tylko wówczas, gdy: (i) zawartość określonej substancji nie przekracza ilości śladowych oraz (ii) jeżeli informacje o substancji są przedstawione w sposób neutralny (np. „ten produkt nie zawiera substancji A”), taki, który nie przekazuje wyraźnie oczerniającego komunikatu na temat substancji lub produktów, które ją zawierają.
3. Reklamy odnoszące się do właściwości określonego składnika lub grupy składników nie powinny sugerować, że produkt gotowy posiada takie same właściwości, gdy tak nie jest.
4. Oznaczenia i symbole dotyczące środowiska naturalnego mogą być używane tylko wtedy, gdy nie występuje ryzyko pomyłki co do ich znaczenia. Takie oznaczenia i symbole nie mogą fałszywie sugerować, że ich obecność jest związana z decyzją organu administracji publicznej lub innej instytucji, których działalność jest związana z ochroną środowiska naturalnego.
5. Stosowane logotypy, symbole, systemy identyfikacji, certyfikaty powinny opierać się na jasnych, łatwo dostępnych i zrozumiałych kryteriach.

Art. 42
Informacje zawarte w reklamie odnoszące się do gospodarki odpadami są dopuszczalne pod warunkiem, że zalecana metoda rozdzielania, zbierania, przetwarzania lub usuwania odpadów jest zrozumiała i łatwo dostępna dla przeciętnego konsumenta. W przeciwnym przypadku należy w sposób jasny i zrozumiały wskazać zakres i sposób dostępu do wyżej opisanych metod.

Art. 43
W przypadku komunikatów zawierających porównania, takie jak „mniej szkodliwy”, „bardziej przyjazny środowisku”, „bardziej wydajny energetycznie” i podobne odnoszące się do innych produktów lub usług, porównywane powinny być wyłącznie produkty bądź usługi spełniające tę samą funkcję oraz obiektywnie porównywać jedną lub więcej istotnych, adekwatnych, weryfikowalnych i reprezentatywnych cech tych produktów lub usług. Ponadto powinno być jasne, jakie kryteria porównania zostały przyjęte, np. wewnętrzny proces produkcji porównany z poprzednim procesem produkcji bądź procesem produkcji innej firmy. Te same naukowo uzasadnione metody umożliwiające porównania powinny być stosowane do oceny wszystkich porównywanych produktów i usług w spójny sposób.