Uchwała Nr ZO/003/20/u z dnia 12 lutego 2020 r. Zespołu Orzekającego w sprawie o sygn. akt: KER/235/19

Uchwała Nr ZO/003/20/u

z dnia 12 lutego 2020 r.

Zespołu Orzekającego

w sprawie o sygn. akt:

KER/235/19

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń

Rada Reklamy, w składzie:

 

• Wojciech Piwocki – przewodniczący,
• Małgorzata Rokita – członek,
• Sławomir Skowerski – członek,

na posiedzeniu w dniu 12 lutego 2020 r., po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt KER/235/19 złożonej, na podstawie pkt. 11 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko TVN S.A. z siedzibą w Warszawie  (dalej: Skarżony)

 

postanawia

– skargę oddalić.

 

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt KER/235/19.

Przedmiotem skargi była reklama internetowa programu „Starsza Pani musi fiknąć”.

 

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze poinformował: „opis reklamy: Budzący niepokój gigantyczny mężczyzna z dziwnym grymasem na twarzy macha spadochronem ze starszą kobietą

Treść skargi: 1. Reklama budzi negatywne konotacje ponieważ dyskryminuje osoby starsze i kobiety.

Reklama stawia mężczyznę jako tego kto kontroluje kobietę.

2. Reklama wprowadza w błąd nawiązując do tytułu filmu „Starsza pani musi zginąć”
3. Reklama ma negatywne konotacje bo „fiknąć” to potocznie:
4. a) zejść z tego świata,
5. b) sprowokować,
6. c) przewrócić się,
7. d) wystąpić przeciw komuś.

https://sjp.pwn.pl/slowniki/fikn%C4%85%C4%87.html

https://sjp.pl/fiknąć”- pisownia oryginalna

 

W toku posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter – referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, zgodnie z należytą starannością oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

 

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodna z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

 

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu; Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści: „Szanowni Państwo, w odpowiedzi na pismo sygn. akt KER/235/19 (dalej: Pismo) w imieniu TVN SA (dalej: Spółka) informuję, iż:

1. Wskazany w Piśmie materiał „Starsza pani musi fiknąć” został błędnie odebrany przez skarżącego jako materiał reklamowy. Zgodnie z odpisem skargi, skarżący w sposób nieuprawniony klasyfikuje ten materiał jako reklamę internetową.
2. Materiał „Starsza pani musi fiknąć” został nadany przez Spółkę, jak wskazuje sam skarżący w „Player.pl”, a jego przedmiotem było poinformowanie o możliwości obejrzenia audycji pod tytułem „Starsza pani musi fiknąć” – właśnie w serwisie Player.pl. Materiał ten nie był materiałem komercyjnym, nie pochodził od podmiotu trzeciego i nie został wyemitowany odpłatnie ani za zapłatą wynagrodzenia w innej formie.
3. Materiał „Starsza pani musi fiknąć” nie może być klasyfikowany jako reklama w rozumieniu art. 4 pkt. 17 Ustawy o radiofonii i telewizji, nie stanowi również w naszej ocenie reklamy w rozumieniu art. 3 Kodeksy Etyki Reklamy.

Jednocześnie pragniemy zwrócić uwagę, że zgodnie z par. 3 Statut Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, „.. Rada zajmuje się oceną działalności reklamowej rozumianej jako przekaz komercyjny, zwłaszcza odpłatny lub za wynagrodzeniem w innej formie …”)

Dodatkowo pragniemy zaznaczyć, iż:

1. Omawiany materiał, w żaden sposób nie wprowadza w błąd. Wykorzystuje on tytuł audycji emitowanej w serwisie PLAYER właśnie pod tytułem „Starsza pani musi fiknąć”.
2. Dostępne opisy audycji również w żaden sposób nie mogą wprowadzać w błąd co do fabuły audycji, i w żaden sposób nie sugerują związku z filmem fabularnym, na który powołuje się skarżący.
3. W naszej ocenie, zarówno tytuł audycji jak i jej fabuła, w żaden sposób nie mają negatywnych konotacji, i co najważniejsze nikogo nie dyskryminują. Poszczególne odcinki audycji opowiadają o historii wspólnej wyprawy dorosłej osoby (znanych osób: aktorów, piosenkarzy) z członkiem rodziny (matka, babcia, ojciec), podczas której osoby te, wykonują różne zadania, niekiedy wymagające dużej odwagi (skok na bungee, pilotowanie samolotu…). Każdy odcinek poświęcony jest innej parze i dzieje się w innym miejscu na świecie.
4. Zadania realizowane w poszczególnych odcinkach audycji mają na celu zbliżenie do siebie naszych bohaterów i zacieśnienie więzi rodzinnych. Wbrew temu co twierdzi skarżący wspólna wyprawa zbliża do siebie bohaterów i z całą pewnością nikogo nie dyskryminuje.
5. Niezrozumiałe jest również dla nas twierdzenie o negatywnych konotacjach tytułu audycji. Audycja ma charakter humorystyczny, jednocześnie ma budować głębsze relacje między uczestnikami, oparta jest na ich autentycznych emocjach i reakcjach.
6. W materiale będącym przedmiotem skargi, przedstawiony jest uśmiechnięty Dawid Kwiatkowski ze swoją mamą na spadochronie, na której twarzy widać wyraźną ekscytację, czyli same pozytywne emocje.
7. Zabawa skalą w omawianym materiale (większy mężczyzna, mniejsza kobieta) pozwala symbolicznie odwrócić role. Mama czuje się jak dziecko, wszystko jest dla niej nowe i ekscytujące, bo robi to pierwszy raz i na nowym terenie. Syn jako osoba wprowadzająca mamę w świat zabawy, taki „przewodnik” po nieznanym świecie wyzwań. Ponadto syn, w przeciwieństwie do mamy, zna scenariusz programu, dlatego wie, co będzie dalej; jego mama odważnie idzie w nieznane, bo kocha syna i ufa mu. Tym razem to syn symbolicznie „pociąga za sznurki”, pokazuje drogę, a nie rodzic.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki zachodzą faktyczne i przede wszystkim formalne podstawy odrzucenia przedmiotowej skargi w trybie wskazanym w pkt. 26 Regulaminu Rozpatrywania Skarg (Regulamin Rozpatrywania Skarg z dnia 11 grudnia 2019r.)” – pisownia oryginalna

 

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że skarżony przekaz wypełnia definicję reklamy zawartą w Kodeksie Etyki Reklamy. Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącego i nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm art. 2 ust. 1 i art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy. Zespół  Orzekający uznał, iż oceniana reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, z należytą starannością  i nie  narusza dobrych obyczajów. Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie treści dyskryminujących kobiety lub osoby starsze. W związku z powyższym, na podstawie pkt. 43 ust. 1) lit b) Regulaminu rozpatrywania skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt. 1 uchwały. Zgodnie z pkt. 51. Regulaminu Rozpatrywania Skarg, Strony mogą odwoływać się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni od doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały, o której mowa w pkt. 43.