Uchwała Nr ZO/047/21u z dnia 16 czerwca 2021 r. Zespołu Orzekającego w sprawie o sygn. akt: KER/047/21

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń

Rada Reklamy, w składzie:

 

• Wojciech Piwocki – przewodniczący;
• Małgorzata Domaszewicz – członkini;
• Maciej Korobacz – członek;

 

na posiedzeniu w dniu 16 czerwca 2021 r., po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt KER/047/21 złożonej, na podstawie pkt. 11 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej umieszczonej na billboardzie znajdującym się przy skrzyżowaniu ulic Żołnierskiej i Wernyhory w Szczecinie w dniu 11 kwietnia 2021 r. umieszczonej przez firmę ADRIAN FABRYKA RAJSTOP MAŁGORZATA ROSOŁOWSKA  z  siedzibą w Zgierzu (dalej: Skarżony)

 

postanawia

– skargę uwzględnić.

 

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

 

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt KER/047/21.

Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna rajstop damskich marki ADRIAN.

 

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze poinformował, iż w reklamie dopatrzył się naruszenia standardów reklamowych w postaci trudności w zdefiniowaniu, czego dotyczy reklama oraz faktu, iż wzbudza ona lęk.

 

Treść reklamy:

 

Adrian kocha wszystkie kobiety. Wszyscy słyszeli, ale nikt nie wysłuchał

 

[pisownia oryginalna]

 

Treść skargi:

 

Trudno zidentyfikować czego dotyczy reklama. Budzi lęk.

 

[pisownia oryginalna]

 

W toku posiedzenia skargę przedstawiała i popierała arbiter – referent.

 

Arbiter-referent wniosła o uznanie reklamy za niezgodną z art.  2(1), 5 oraz 9 Kodeksu Etyki Reklamy, tj.:

 

Art. 2

Działania objęte postanowieniami Kodeksu będą wykonywane z należytą starannością, zgodnie z dobrymi obyczajami, prowadzone w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

 

(…)

 

Art. 5

 

Reklamy nie mogą zawierać elementów, które zachęcają do aktów przemocy.

 

Art. 9

 

Reklamodawca, promujący, pośrednik i środki przekazu, każdy wyłącznie w zakresie swojej działalności dotyczącej reklamy, będzie przestrzegał zasady, aby odbiorca reklamy powstałej lub rozpowszechnianej z jego udziałem mógł zawsze zidentyfikować, że dany przekaz jest reklamą.

 

Skarżony nie był obecny w toku posiedzenia, natomiast przedstawił stanowisko w formie pisemnej.

 

W swoim stanowisku Skarżony wniósł o uznanie skargi za bezzasadną. Istotnym z punktu widzenia Skarżonego aspektem sprawy jest fakt, iż zwraca uwagę na doniosły i ważny problem obecny w społeczeństwie, jednocześnie nie robiąc tego w sposób wulgarny, nawołujący do agresji lub przemocy.

 

Skarżony w swoim stanowisku podkreślił, iż jego celem było przedstawienie elegancko ubranej kobiety, która jednocześnie nie została otoczona opieką i zrozumieniem bliskich – wszakże nie sprawiała wrażenia osoby, która nie radziłaby sobie z jakimikolwiek problemami. W świetle wyjaśnień Skarżonego to na taką sytuację zwraca uwagę hasło reklamowe kampanii.

 

Skarżony w swoim stanowisku podkreślił, iż przekaz reklamy wskazuje na doniosłe względy społeczne oraz konieczność przykładania większej wagi do profilaktyki zdrowia psychicznego.

 

W świetle powyższych informacji Skarżony wniósł o oddalenie skargi.

 

 

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

 

Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszeń norm wynikających z art. 2(1),  5 oraz 9  Kodeksu Etyki Reklamy

 

Zespół Orzekający uznał, iż skarżona reklama nie była prowadzona w duchu odpowiedzialności społecznej oraz dobrych obyczajów.

 

Zespół Orzekający uznał, iż w skarżonej reklamie niewątpliwie doszło do przekroczenia dopuszczalnych w ramach obowiązujących standardów reklamowych granic wykorzystania zdarzenia niezwykle negatywnego, jakim jest depresja oraz myśli samobójcze. Wydaje się, iż reklamodawca powinien w sposób dużo bardziej ostrożny podchodzić do łączenia tego rodzaju sytuacji, które często dotykają wiele osób w życiu rzeczywistym, z próbą zachęcenia do kupna jakichkolwiek produktów.

 

Jednocześnie, Zespół Orzekający dostrzegł możliwość uznania przekazu reklamowego za atrakcyjne przedstawianie zdarzenia związanego ze śmiercią, co może wywoływać lęk i poczucie strachu u odbiorców.

 

Zespół Orzekający pragnie podkreślić, iz skarżona reklama dodatkowo nie precyzuje wystarczająco jasno, iż jest przekazem reklamowym, co może negatywnie wpływać na jej odbiór.

 

W związku z powyższym, na podstawie pkt. 43 ust. 1) lit  c) Regulaminu rozpatrywania skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt. 1 uchwały.

 

Zgodnie z pkt. 51. Regulaminu Rozpatrywania Skarg, Strony mogą odwoływać się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni od doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały, o której mowa w pkt. 43.