Uchwała Nr ZO 05/07 w sprawie reklamy firmy Bosto Poland sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 05/07 

z dnia 2 marca 2007 roku 

Zespołu Orzekającego 

w sprawie sygn. akt

K/06/07

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Zofia Sanejko – przewodniczący;
2) Krystyna Jarosz – członek;
3) Małgorzata Rokita– członek

na posiedzeniu w dniu 10 maja 2007 roku, po rozpatrzeniu skargi z dnia 18 stycznia 2007 roku, złożonej na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg przez Pana Adama Ł. (bliższe dane w aktach sprawy; dalej: Skarżący), przeciwko Bosto Poland z siedzibą w Warszawie.

postanawia

skargę oddalić

2. Zespół Orzekający ustalił co następuje:

Skargi przedstawiał i popierał Arbiter-referent.
Skarżony nadesłał odpowiedź na skargę, jak również stawił się na posiedzeniu.

Główną bohaterką przedmiotowej reklamy jest kobieta, ze spokojem i pogodą ducha stawiająca czoła swoim codziennym obowiązkom, zachowująca równowagę miedzy życiem rodzinnym a zawodowym. W spocie reklamowym pokazany jest typowy dzień jego bohaterki. Ukazana jest w zwyklych czynnościach życia codziennego w domu i pracy.

Wśród scenek skladających się na spot znalazły się dwie, na które zwrócił uwagę skarżący:
– scenka, w której narrator nawiązuje do faktu, że kobieta staje sie coraz piękniejsza, podczas gdy jej maż jest coraz grubszy – a co za tym idzie wydaje się być mniej atrakcyjny.
– oraz scenka, w której kobieta wchodzi do pracy, spotyka swojego podwładnego, który „nie jest zadowolony, że jego szef to szefowa”.

Skarżący podnosi ze właśnie taki stereotypowy, pełen uprzedzenia sposób myślenia o mężczyznach – jako generalnie przeciwnych awansowi zawodowemu kobiet – oraz nie radzących sobie z dbaniem o siebie (zwłaszcza w porównaniu z zadbanymi kobietami) obraża ich w ogólności i jest treścią dyskryminującą, o której mowa w art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy.

W związku z tym Arbiter-referent wezwał do uznania reklamy za sprzeczną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy.
Skarżony – zarówno w przesłanej odpowiedzi na skargę, jak i w wystąpieniu podczas posiedzenia – przypominał, że reklama jest właśnie przekazem przełamującym dyskryminujące myślenie – pokazuje kobietę zaradną, samodzielną, pogodną i radzącą sobie sprawnie ze wszystkimi aspektami życia codziennego. I właśnie w takim duchu utrzymana jest reklama. Natomiast odniesienia do mężczyzn pojawiających się w spocie nie mogą być traktowane jako generalizacja – są oni konkretnymi bohaterami spotu i tylko i wyłącznie do nich odnoszą się padające tam stwierdzenia.
Ponadto Skarżony zwrócił uwagę, że (zakładając, że Skarżący odebrał te określenia jako powielanie stereotypów) nie byloby odwołaniem do żadnego stereotypu stwierdzenie, że większość mężczyzn z wiekiem przybiera na wadze, jak również standardowo poświęca mniej uwagi swojemu wyglądowi niż kobiety. Podobnie jak faktem jest, że obecnie jeszcze liczebnie dominującą postawą wśród mężczyzn jest dystans do kobiet w roli ich szefów. Zatem to nie odwoływanie się do stereotypów a jedynie odzwierciedlenie faktów.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Reklama przywołuje obraz fikcyjnej bohaterki, pokazanej w swoim codziennym życiu. Odniesinia i uwagi dotyczące mężczyzn, jacy pojawiają się w jej życiu nie mogą być potraktowane jako generalne stwierdzenia dotyczące całej populacji mężczyzn. Odnoszą się do konkretnych bohaterów spotu i tak też należy je rozpatrywać. Ponadto nie można reklamie zarzucić, że zawiera jakiekolwiek treści ocenne (negatywne). Sam fakt swierdzenia, że mąż bohaterki „robi się coraz grubszy” a jej podwładny nie jest zachwycony, że szef to szefowa – są stwierdzeniami dotyczącymi tych fikcyjnych, konkretnych bohaterów spotu a nie generalizacją. Ponadto stwierdzenie faktu występowania danych cech w bohaterach reklamy nie powoduje, że bohaterka odmawia im jakichkolwiek praw czy akceptacji z jej strony. Dlatego też nie można mówić o treściach dyskryminujących w przedmiotowym przekazie.

Uwzględniając powyższe, na podstawie pkt.37 ppkt 1 lit. b. Regulaminu Rozpatrywania Skarg, Zespół Orzekający postanowił jak w pkt 1 uchwały.