Uchwała Nr ZO/051/21u z dnia 22 czerwca 2021 r. Zespołu Orzekającego w sprawie o sygn. akt: KER/078/21

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń

Rada Reklamy, w składzie:

 

• Ewelina Czuba – przewodnicząca;
• Mikołaj Janicki – członek;
• Maciej Korobacz – członek;

 

na posiedzeniu w dniu 22 czerwca 2021 r., po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt KER/078/21 złożonej, na podstawie pkt. 11 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej pojawiającej się  w dniu 27 maja 2021 r., produktu dystrybuowanego przez Spółkę Unilever Polska Sp. z o.o., z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

 

postanawia

– skargę oddalić.

 

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

 

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt KER/078/21.

Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna Skarżonego zachęcająca do zakupu produktu spożywczego przez niego dystrybuowanego.

 

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze poinformował, iż w reklamie dopatrzył się naruszenia standardów reklamowych w postaci naruszenia zasady uwzględnienia stopnia rozwoju psychicznego dzieci i młodzieży, potencjalnych odbiorców reklamy. Ponadto Skarżący zauważył możliwość podważenia autorytetu rodzica lub szkoły przez reklamodawcę.

 

Treść reklamy:

 

Knorr – warzywa są pyszne To reklama firmy Knorr zaczynająca się od słów mówionych przez dziecko NIE LUBIĘ WARZYW

 

 [pisownia oryginalna]

 

Treść skargi:

 

Reklama jest szkodliwa dla dzieci, które w ciągu dnia oglądają np. bajkę przerywaną tą reklamą lub program przeznaczony dla nich, dlatego, że dziecko słyszy w przekazie słowa NIE LUBIĘ WARZYW a tendencją dzieci jest powtarzanie tego, co się słyszy – w domu, w szkole, także w radiu i telewizji. Tym samym dziecko uczone jest przez tą reklamę wyrażenia NIE LUBIĘ WARZYW, bo nie jest na etapie dorosłego, który rozumie docelowość przekazu.

Krótko i na temat: dziecko lubi warzywa, a do tego nie zastanawia się nad dyskusją na temat ich lubienia i nielubienia po emisji kilkukrotnej reklam – dziecko zaczyna powtarzać przekaz NIE LUBIĘ WARZYW co w praktyce jest szkodliwe dla jego rozwoju w bardzo szerokim zakresie wiekowym (im młodsze tym łatwiej go zniechęcić do jedzenia warzyw), a więc reklama prowadzi do przekazu, że warzywa nie są w porządku, bo dzieci ich nie lubią.

 

[pisownia oryginalna]

 

 

W toku posiedzenia skargę przedstawiała i popierała arbiter – referent.

 

Arbiter-referent wniosła o uznanie reklamy za niezgodną z art. 25 i 27 w zw. z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, tj.:

 

Art. 25

 

Reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.

 

Art. 27

 

Reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży nie mogą podważać autorytetu rodziców lub innych osób sprawujących opiekę prawną, kwestionować ich odpowiedzialności, opinii, gustów lub upodobań. Powyższe ograniczenie nie dotyczy przypadków zwalczania patologii społecznych.

 

Art. 32

 

Przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.

 

 

W przesłanym stanowisku [pismo datowane na dzień 16 czerwca 2021 r.] Skarżony wniósł o oddalenie skargi w świetle, jego zdaniem, zawartych w niej bezpodstawnych zarzutów. Zdaniem Skarżonego, cel reklamy jest przeciwny niż ten, który definiuje Skarżący.  Jak podkreślił w swoim stanowisku Skarżony, marka Knorr ma na celu promocję jedzenia warzyw wśród dorosłych jak i dzieci. Hasłem przewodnim, zgodnie z informacjami podanymi przez Skarżonego, zarówno skarżonej reklamy jak i wartości marki Knorr jest – „warzywa są pyszne”, natomiast celem marki Knorr jest zmiana nawyków jedzeniowych wśród Polaków. Wedle statystyk przytoczonych przez Skarżonego, obecnie aż̇ 75% spożywanego przez ludzi jedzenia pochodzi z uprawy zaledwie 12 gatunków roślin oraz hodowli 5 gatunków mięsa. W opinii Skarżonego, taka zależność́ od niewielkiej liczby pokarmów szkodzi zarówno ludziom, jak i planecie. Skarżący, wedle przekazanych w stanowisku informacji, pragnie inspirować́ wszystkich do codziennego wprowadzania drobnych zmian – jedzenia różnorodnych warzyw.

W swoim stanowisku Skarżony dalej podkreślił, iż przedmiotowa reklama jest skierowana do rodziców, których dzieci nie są̨ chętne do jedzenia warzyw. Poprzez swoje działania Skarżony chciał pomóc rodzicom, urozmaicić́ przygotowywane posiłki, aby dzieci chętniej jadły warzywa. Celem Skarżonego pozostaje zainteresowanie konsumentów „dobrym jedzeniem” w szczególności jeżeli chodzi o kreowanie nawyków żywieniowych dzieci.

Skarżący podkreślił, iż przedmiotowa reklama nie jest skierowana do dzieci ani młodzieży, ale do ich rodziców. Reklama nie była też jest emitowana w pasmach, przeznaczonych dla dzieci, dlatego też, według Skarżonego, nieprawdziwymi są̨ twierdzenia konsumenta, że dziecko mogło obejrzeć tę reklamę̨ pomiędzy bajkami.

 

W związku z powyżej przedstawionym stanowiskiem Skarżony wniósł o oddalenie Skargi.

 

 

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

 

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm art. 25 i 27 w zw. z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy.

 

 

Zespół Orzekający ponadto nie dopatrzył się naruszeń standardów przekazu reklamowego określony w art. 25 i 27 w zw. z art. 32 KER – odnoszących się z kolei do możliwości zaistnienia negatywnego wpływu skarżonej reklamy na rozwój psycho-moralny młodzieży oraz podważania autorytetu rodzicielskiego lub szkoły.

 

Zespół Orzekający pragnie zauważyć, iż ze względów na skróconą formę przekazu – jakim jest w swojej istocie reklama telewizyjna, reklamodawca musi operować w niej metodą wykorzystania fraz przyciągających uwagę potencjalnego konsumenta.

 

W przedmiotowej reklamie Skarżony w żaden sposób nie wykorzystuje opisanego zabiegu reklamowego celem rzeczywistego wywołania niechęci dzieci lub młodzieży wobec warzyw. Reklama zachęca, zgodnie ze stanowiskiem Skarżonego, do wykorzystania ich w codziennej diecie.

 

W świetle powyższych ustaleń Zespół Orzekający podjął decyzję o oddaleniu skargi w całości.

 

 

W związku z powyższym, na podstawie pkt. 43 ust. 1) lit b) Regulaminu rozpatrywania skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt. 1 uchwały.

 

Zgodnie z pkt. 51. Regulaminu Rozpatrywania Skarg, Strony mogą odwoływać się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni od doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały, o której mowa w pkt. 43.