Uchwała Nr ZO 07/09 w sprawie reklamy firmy Alior Bank S.A.

Uchwała Nr ZO 07/09 z dnia 11 lutego 2009 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt:K/169/08

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Piwocki — przewodniczący,
2) Anna Grzelońska — członek,
3) Katarzyna łakińska — członek,

na posiedzeniu w dniu 11 lutego 2009 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/169/08 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumentów (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Alior Bank S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia

uznać, że w reklamie powinny być wprowadzone zmiany w taki sposób, aby usunąć naruszenie norm Kodeksu Etyki Reklamy w najbliższym możliwym terminie.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/169/08.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna oprocentowania konta osobistego w Alior Bank.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „Alior Bank przy pomocy środków przekazu poprzez emisję za pomocą wizji lub fonii wprowadza w błąd, stwarzając złudne wrażenie, że Klient ma prawo do 11 procent na koncie. W niewielkim stopniu odbiorca reklamy jest informowany że oprocentowanie rzeczywiste wynosi 5,5% w skali roku. Głos lektora zapowiada że 11% to oprocentowanie połowy środków. Osoby niedosłyszące lub słabo słyszące nie są informowane poprzez tekst na ekranie że oprocentowanie prezentowane odbiorcom dotyczy tylko połowy środków. Reklama ma na celu przyciągnięcie jak największej liczby klientów, poprzez nieetyczne, nieuczciwe praktyki”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Arbiter-referent wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.
Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 pkt. a) Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu; (…)”

Ponadto, arbiter-referent zarzucił niezgodność reklamy z art. 16 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy informujące o sposobach oszczędzania lub inwestowania nie mogą zawierać stwierdzeń wprowadzających odbiorców w błąd w szczególności co do szacowanego przyszłego dochodu, czynników wpływających na jego wysokość oraz możliwych korzyści podatkowych”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
W odpowiedzi na skargę, Skarżony poinformował, że „żaden przekaz reklamowy Banku nie stwarza złudnego wrażenia, iż klient Banku ma prawo do 11 procent na koncie” jak twierdzi w swojej skardze konsument — wszystkie formy reklamy przedmiotowego produktu, publikowane w telewizji, prasie i Internecie, wyraźnie informują klientów o możliwości przekazania połowy środków z rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego na lokatę nocną, której oprocentowanie wynosi 11 % w skali roku; żaden przekaz reklamowy Banku, wbrew temu co twierdzi Skarżący, nie zawiera informacji o tym, że rzeczywiste oprocentowanie środków zgromadzonych na reklamowanym rachunku bankowym wynosi 5,5% w skali roku – informacja taka byłaby niezgodna z stanem faktycznym. Konto osobiste oprocentowane jest 0,1% w skali roku, zaś powiązana z nim lokata nocna 11% w skali roku. Dzięki takiej konstrukcji produktu rzeczywiste oprocentowanie środków zgromadzonych na rachunku waha się od 5,2 % do 7,1 % w skali roku (wysokość uzyskanych przez klienta odsetek zależna jest od wysokości środków zgromadzonych na rachunku, szczegółowe informacje dostępne są na stronie internetowej Banku pod adresem: www.aliorbank.pl/pl/klienci_indywidualni/konta_osobiste/konto_z_lokata_nocna/oprocentowanie).
Zdaniem Skarżonego, „nie ma technicznej możliwości przedstawienia dokładnych danych dotyczących rzeczywistego oprocentowania w reklamie telewizyjnej – dlatego Bank, zgodnie z prawdą, informuje o oprocentowaniu lokaty nocnej, przy jednoczesnym wyraźnym zastrzeżeniu, że na lokatę nocną może być przekazana jedynie połowa środków z rachunku bieżącego; jak słusznie zauważył Skarżący w reklamie telewizyjnej Banku lektor wyraźnie informuje odbiorców, iż lokata nocna może objąć jedynie połowę środków zgromadzonych na rachunku. Podobna informacja, w formie pisemnej, znajduje się w reklamach prasowych i internetowych omawianego produktu. Informacja ta w sposób jasny i przejrzysty jest dostępna także w placówkach Banku, na stronie internetowej Banku oraz w ulotkach informacyjnych.”
Skarżony poinformował, że „mając na celu prowadzenie etycznej i przejrzystej działalności, w tym działalności reklamowej, dołożył wszelkich starań aby potencjalny klient był odpowiednio informowany o wszystkich cechach charakterystycznych oferowanych produktów.”
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający podzielił zarzut Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama narusza Kodeks Etyki Reklamy ponieważ wprowadza konsumentów w błąd, nie informując jasno ile wynosi rzeczywista stopa procentowa do konta osobistego.

Podsumowując, Zespół Orzekający stwierdził, że w reklamie konieczne jest wprowadzenie zmian, aby przekaz reklamowy był jasny i nie wprowadzał konsumentów w błąd.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit d Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.