UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 07/12 w sprawie reklamy firmy Phenome Sp. z o.o.
Uchwała Nr ZO 07/12 z dnia 25 stycznia 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/138/11
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Patrycja Nowakowska — przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz — członek,
3) Magdalena Czaja — członek,
na posiedzeniu w dniu 25 stycznia 2012 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/138/11 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez Polski Związek Przemysłu Kosmetycznego (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Phenome Sp. z o.o. (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy prasowej
postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/138/11.
Przedmiotem skargi była reklama prasowa kosmetyków marki Phenome.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „Reklama narusza art. 6, 8, 9 oraz 10 pkt. 1a KER, a także art. 16 pkt 2, 3 i 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Reklama dotyczy kosmetyków Phenome, które zawierają prawie wyłącznie naturalne i organiczne substancje. Użyto w niej sformułowania:
Co złego może zrobić taki syntetyczny krem?
W najlepszym przypadku będzie obojętny, ale może też zaszkodzić zdrowiu. W konwencjonalnym kosmetyku mamy często 100 procent tanich, chemicznych komponentów: bezwartościowych olejów mineralnych zrobionych z resztek ropy naftowej
Skarżący wyjaśnił, że obowiązujące przepisy zezwalają na stosowanie w kosmetykach zarówno substancji naturalnych jak i syntetycznych. Zgodnie z art. 11 ustawy o kosmetykach każdy kosmetyk podlega ocenie bezpieczeństwa bez względu na pochodzenie składników (naturalne czy syntetyczne). Ocena musi zakończyć się wynikiem pozytywnym, aby kosmetyk mógł być wprowadzony do obrotu (zgodnie z art. 4 ustawy kosmetyk nie może szkodzić zdrowiu ludzi).
Skarżący podniósł, iż cytowany przekaz wprowadza konsumenta w błąd i może wywoływać lęk wśród konsumentów. Konsument może uzyskać fałszywe wyobrażenie, że legalnie stosowane składniki kosmetyków, a także kosmetyki spełniające wysokie wymagania prawa w zakresie bezpieczeństwa, które zawierają te składniki – szkodzą zdrowiu. Cytowany przekaz dyskredytuje legalnie wprowadzane do obrotu kosmetyki i ich składniki, a tym samym, w opinii Związku jest czynem nieuczciwej konkurencji.
Skarżący wskazał, iż reklama napisana jest w formie wywiadu. Nic została w niej umieszczona żadna informacja, że jest to reklama lub artykuł promocyjny. Tym samym, konsument może odnieść wrażenie, że artykuł nie jest reklamą, ale neutralną informacją -wywiadem ze znaną piosenkarką.
Związek domaga się wstrzymania publikacji reklamy zawierającej cytowane sformułowania i uznania jej za sprzeczną z art. 6, 8, 9 oraz 10 pkt. 1a KER, a także art. 16 pkt. 2, 3 i 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Wyrazem uznania błędu powinno być zamieszczenie w mediach, w których reklama zaistniała, takiej samej wielkości informacji ze sprostowaniem.”.
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy) zgodnie z którym „bez uzasadnionej konieczności powodowanej np. względami społecznymi i profilaktyką, reklamy nie mogą motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.”
Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 9 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklamodawca, promujący, pośrednik i środki przekazu, każdy wyłącznie w zakresie swojej działalności dotyczącej reklamy, będzie przestrzegał zasady, aby odbiorca reklamy powstałej lub rozpowszechnianej z jego udziałem mógł zawsze zidentyfikować, że dany przekaz jest reklamą.”
Ponadto wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy ponieważ, reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.
Jednocześnie zarzucił niezgodność reklamy z art. 16 ust. 1 pkt. 2 i 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U.2003.153.1503), art. 16. 1. Czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
1) reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka;
2) reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi;
3) reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku, wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci;
4) wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia wrażenie neutralnej informacji;
(…)
Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu.
Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nadużywa zaufania odbiorców i wprowadza konsumentów w błąd sugerując, że syntetyczne kremy, dopuszczone do obrotu zgodnie z obowiązującym prawem, mogą „zaszkodzić zdrowiu”.
W opinii Zespołu Orzekającego reklama nie mieści w ramach przyjętych norm etycznych, ponieważ dyskredytuje kosmetyki nieorganiczne, a wyrażanie w reklamie tak kategorycznych stwierdzeń wymaga poparcia dowodami, które przez Skarżonego nie zostały przedstawione.
W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama narusza normy Kodeksuj, gdyż nie zawierała wyraźnego oznaczenia, że jest to przekaz reklamowy. Zespół Orzekający podkreślił, że odbiorca reklamy zawsze powinien mieć możliwość zidentyfikować, że dany przekaz jest reklamą.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
