Uchwała Nr ZO 09/16 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 09/16
z dnia 10 lutego 2016 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/155/15

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Andrzej Garapich – przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Małgorzata Rokita – członek,

na posiedzeniu w dniu 10 lutego 2016 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/155/15 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Pabianicach (dalej: Skarżony)

postanawia uznać, że w reklamie powinny być wprowadzone zmiany, aby usunąć naruszenie normy art. 8 i art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/155/15.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna produktu Desmoxan.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„opis reklamy: Mężczyzna reklamując Desmoxan wspomina o paleniu e-papierosów.
Treść skargi: Reklama w oczywisty sposób jest nadużyciem i manipulacją na temat e-papierosów. Mężczyzna mówi, że e-papierosy są szkodliwe, ponieważ zawierają uzależniającą nikotynę. Jest to prawdą tylko częściową, z uwagi na to że do e- papierosów produkowane są płyny NIE zawierające nikotyny, w związku z czym nie wszystkie zawierają nikotynę. Z reklamy zaś jednoznacznie wynika, że wszystkie e-papierosy (płyny do nich) zawierają nikotynę, co jest oczywistym nadużyciem.„. – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.

Ponadto zarzucił niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:
„Odpowiadając na zawarte w Państwa piśmie z dnia 3.12.2015 roku zarzuty uznania reklamy produktu leczniczego Desmoxan za sprzeczną z art. 8 i art. 10 Kodeksu Etyki Reklamy podkreślamy, że spot reklamowy nie nadużywa zaufania odbiorcy, ani nie wykorzystuje jego braku doświadczenia lub wiedzy jak również nie wprowadza w błąd odbiorców co do istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu.
Przede wszystkim zasadne jest, by wskazać, że zupełnie bezpodstawny jest zarzut naruszenia art. 10 Kodeksu Etyki Reklamy. Skarga dotyczy bowiem jedynie informacji zawartej w reklamie leku Desmoxan na temat e-papierosów, a art. 10 stanowi jednoznacznie, że „Ponadto reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu.”
Tymczasem, przedmiotem reklamy nie są e-papierosy, ale produkt leczniczy „Desmoxan”. Stąd uważamy, że w zakresie zarzutu naruszenia art. 10 Kodeksu Etyki Reklamy niniejsza skarga jest bezprzedmiotowa, z uwagi na to, że nie znajduje tu zastosowanie ww. przepis.
Co do zarzutu naruszenia art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy również brak jest jakichkolwiek podstaw, by uznać spot reklamowy leku Desmoxan za reklamę, która nadużywa zaufania odbiorcy czy wykorzystuje jego brak wiedzy lub doświadczenia. Bardzo ważne jest, by zwrócić uwagę, że skoro reklama dotyczy leku, który przeznaczony jest dla osób chcących rzucić palenie i mających na celu zerwanie z nałogiem nikotynowym, to oczywiste jest, że chodzi o e-papierosy mające w składzie nikotynę, co przecież nie oznacza, że reklama zaprzecza istnieniu takich e-papierosów, które jej nie posiadają. Komunikat reklamowy wręcz, przeciwnie temu co twierdzi Skarżący, dokładnie informuje o jakie e-papierosy chodzi – mężczyzna występujący w reklamie opowiada o używanych przez siebie e-papierosach z zawartością nikotyny. Ponadto, w żadnej części reklamy nie pada stwierdzenie, że wszystkie e-papierosy zawierają tę substancję. Zupełnie bezpodstawne są zatem twierdzenia, iż reklama stanowi nadużycie i manipulację.
Mając na uwadze powyższe, wnosimy o oddalenie skargi jako bezzasadnej.„- pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia normy art. 8 i art. 10 ust. 1 a) Kodeksu zarzucanych przez Skarżącego. Zdaniem Zespołu Orzekającego stwierdzenie zawarte w reklamie, iż „e-papierosy też są szkodliwe, w środku jest ta sama uzależniająca nikotyna” jest zbyt daleko idące, gdyż nie uwzględnia dostępnych w obrocie e-papierosów niezawierających nikotyny.

Tym samym, Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie wprowadzenia konsumentów w błąd co do właściwości reklamowanego produktu oraz nadużywania zaufania odbiorców lub wykorzystywania ich braku doświadczenia lub wiedzy i zaleca modyfikację reklamy w warstwie słownej.

Jednocześnie, Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama w pozostałym zakresie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit d) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.