Uchwała Nr ZO 106/13 w sprawie reklamy firmy Andreas STIHL Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 106/13
z dnia 12 września 2013 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/66/13

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Tomczak – przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Paweł Wiśniewski – członek,

na posiedzeniu w dniu 12 września 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/66/13 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Andreas STIHL Sp. z o.o. z siedzibą w Tarnowie Podgórnym (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/66/13.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna kosy mechanicznej firmy STIHL.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła:
„Reklama dotyczy kosiarki firmy Still. Przedstawia wędkarza który wykasza trzciny na brzegu akwenu wodnego w celu stworzenia sobie dogodnego miejsca do wędkowania. Uwazam tę reklame za bardzo szkodliwa i zachęcającą nieswiadome osoby do łamania prawa. a zwlaszcza art. 24 ust. 1 i 2 a dnia 13 kwietnia 2007 o zapobieganiu szkodom w srodowisku i ich naprawie.( Dz. U. 07.75.493). Reklama moze narobic wiele szkody dla srodowiska zwlaszcza w okresie legowym ptakow i dlatego uwazam ja za wielce szkodliwa i zwyczajnie głupią.To bardzo nieetyczne namawiac ludzi nie znajacych prawa do jego łamania. Może sie to dla nich skończyć sprawa karną jeżeli ktoś zglosi szkode w srodowisku.Prosze o interwencje w sprawie wycofania tej reklamy programow telewizyjnych .Podobno na innych stacjach tez byla emitowana.”. – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Wniósł także o uznanie reklamy za niezgodną z art. 33 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą naruszać społecznego zaufania do prawidłowo realizowanych działań podejmowanych w zakresie ochrony środowiska naturalnego.”.

Ponadto, wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 34 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklamy nie mogą wykorzystywać braku wiedzy jej odbiorców w zakresie ochrony środowiska naturalnego.”.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2007 r. Nr 75, poz. 493 z późn. zm.) zgodnie z którym:
„1. Organ ochrony środowiska jest obowiązany przyjąć od każdego zgłoszenie o wystąpieniu bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub szkody w środowisku.
2. Jeżeli zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku dotyczy środowiska jako dobra wspólnego, zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, może dokonać organ administracji publicznej albo organizacja ekologiczna.”

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„dot. pisma K/66/13

Szanowni Państwo,
w odpowiedzi na Państwa pismo z dnia 31 lipca br. dotyczące skargi konsumenta na treści zawarte w emitowanej w maju 2013 r. na antenie TV reklamy kosy mechanicznej STIHL, pod roboczym tytułem „Wędkarz”, wnosimy o oddalenie skargi K/66/13 jako bezzasadnej z następujących powodów:
1. Ustawa z 13 kwietnia 2007 roku o „Zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie” w rozdziale 1 art. 3 pkt 1 wymienia działania mogące stworzyć takie zagrożenie. Nie ma wśród nich wymienionych prac pielęgnacyjnych przedstawionych w filmie reklamowym.
W związku z tym powoływanie się przez skarżącego na zapisy ww. ustawy należy uznać za błędne i odrzucić.
2. Jednocześnie prosimy zwrócić uwagę na fakt, że art. 64 pkt 2 ustawy „Prawo wodne” mówi, że „właściciel urządzenia wodnego znajdującego się na śródlądowych wodach powierzchniowych jest obowiązany do zapewnienia obsługi, bezpieczeństwa oraz właściwego funkcjonowania tego urządzenia(…)”.
Z kolei art. 124 pkt 3 tejże ustawy mówi, iż „nie jest wymagane pozwolenie wodno-prawne na wycinanie roślin w związku z utrzymaniem wód, szlaków żeglownych oraz remontem urządzeń wodnych”. Do urządzeń wodnych, zgodnie z art. 9 pkt 19 h ustawy, zalicza się m.in. pomosty.
3. Ponadto film reklamowy w sposób humorystyczny przedstawia możliwości wykorzystania urządzenia przeznaczonego do pielęgnacji zieleni, jakim jest kosa mechaniczna STIHL.
Żartobliwą konwencję filmu, którego nie należy traktować dosłownie, podkreśla ryba wyskakująca z jeziora prosto do stojącego na pomoście wiadra.

Firma nasza w żadnej formie nie zachęca do bezmyślnego, niezgodnego z prawem wykaszania trzciny i innych zarośli. Wręcz przeciwnie – produkowane kosy służą do pielęgnacji akwenów, urządzeń nawadniających i odwadniających, rowów melioracyjnych, upraw leśnych, infrastruktury drogowej.
Reklama nasza w żadnej formie nie sugeruje działań zmierzających do bezmyślnego wycinania trzcin, nie zachęca widzów do nieodpowiedzialnych zachowań, nie wykorzystuje ich braku wiedzy lub doświadczenia.” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający wziął pod uwagę fakt, że reklama jest utrzymana w żartobliwej konwencji.
Zdaniem Zespołu Orzekającego, przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
Zespół Orzekający stwierdził, że przedmiotowa reklama nie wykorzystuje braku wiedzy odbiorców reklamy w zakresie ochrony środowiska naturalnego i nie narusza społecznego zaufania do prawidłowo realizowanych działań podejmowanych w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Zespół Orzekający zauważył, że sam fakt wycięcia zaniedbanej ścieżki do pomostu nie jest zachętą do niszczenia środowiska naturalnego.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.