Uchwała Nr ZO 11/09 w sprawie reklamy firmy Grupy Radiowej Agora Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 11/09 z dnia 18 lutego 2009 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/03/09

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Krystyna Jarosz — przewodnicząca,
2) Agnieszka Tomasik Walczak — członek,
3) Christian Lainer — członek,

na posiedzeniu w dniu 18 lutego 2009 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/03/09 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko GRUPA RADIOWA AGORY Sp. z o.o., z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy zewnętrznej typu billboard

postanawia

skargę oddalić.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o Sygn. K/03/09.
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna typu billboard stacji radiowej — Radia ROXY FM pt. „Wybieramy najlepsze kawałki”.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „reklama jest bardzo nieetyczna, ponieważ wprowadza w błąd co do osoby reklamującej stację – jest oczywiste, że osoba na zdjęciu celowo wygląda jak Bono (lider zespołu U2), tymczasem na billboardzie zaledwie bardzo małym, ledwo zauważalnym szarym drukiem w rogu jest napisane „na zdjęciu: Ed Show”. Przypuszczalnie 95% osób nie zauważy tego dopisku i zapewne został on umieszczony tylko po to, aby stworzyć pozory uczciwego informowania, że to nie Bono – tymczasem, jak wyżej wspomniałem, informowanie jest niezauważalne, w efekcie odbiorcy znający wizerunek artysty Bono, odnoszą mylne wrażenie, że stacja Roxy.fm jest reklamowana przez tego bardzo sławnego artysta, na czym Roxy.fm może zyskiwać w sposób nieuprawniony. Jest to nieautoryzowane wykorzystywanie wizerunku, które w dodatku może szkodzić temu artyście, jako że pokazuje jego wizerunek w dość skandalizującej, kontrowersyjnej kreacji”.

Skarżący poprosił o „jak najszybsze uznanie tej reklamy za nieetyczną i wnioskowanie o jej natychmiastowe wycofanie”.

W opinii Skarżącego właściwym byłoby „skierowanie przeprosin względem artysty/jego przedstawiciela w Polsce oraz w ramach rekompensaty uzgodnienie z nim opłaty za użycie wizerunku tego artysty w reklamie. Jest zasługującym na potępienie niegodnym cwaniactwem w ten sposób posługiwać się cudzym wizerunkiem – aby bezkosztowo się zareklamować/zredukować koszty, a wręcz uniknąć braku chęci wyrażenia zgody na taką formę wykorzystania jego wizerunku (nawet gdyby oferowana kwota była akceptowalna), przez jego przedstawicieli. Należy odróżnić spryt, pomysłowość, poczucie humoru (cechy pozytywne) od nieuczciwego, nieetycznego cwaniactwa – jakie ma w tym przypadku miejsce”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczna z art. 10 Kodeksu Etyki Reklamy, ponieważ „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, (…)
e) praw własności intelektualnej i przemysłowej, (…)”.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 12 ust.1 Kodeksu Etyki Reklamy ”reklama nie może przedstawiać lub odnosić się do jakiejkolwiek osoby fizycznej, w tym także powszechnie znanej w związku z np. pełnieniem przez nią funkcji publicznych, bez uzyskania jej wcześniejszej zgody, ani też bez uprzedniej zgody opisywać lub odnosić się do rzeczy będącej własnością konkretnej osoby, w sposób mogący wywołać wrażenie jej osobistej rekomendacji”.

Poinformował również, że zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U.64.16.93 z poźn. zm.) „dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony poinformował, iż wskazana w skardze kampania reklamowa jest należycie przygotowana zarówno pod względem marketingowym jak i pod względem prawnym. Przedmiotowa skarga wynika z braku wiedzy na temat umów podpisanych przez Grupę Radiową Agory Sp. z o.o. dotyczących kampanii reklamowej radia Roxy FM, które pozwalają spółce korzystać z wizerunku osób przedstawionych na billboardach. Umowy te są objęte tajemnicą handlową.

Z uwagi na powyższe, Skarżony wniósł o oddalenie skargi na mocy pkt. 37 pkt 1) litera b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy. Stwierdził, że reklama mieści się w konwencji żartu.

Jednocześnie Zespół Orzekający uczulił reklamodawców, aby zwracali większą uwagę na nośnik na którym umieszczają kontrowersyjny przekaz, w szczególności w przypadku reklamy zewnętrznej.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit b Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 czerwca 2008r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.