UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 111/15 w sprawie reklamy firmy Sollus Sp. z o.o.
Uchwała Nr ZO 111/15
z dnia 5 sierpnia 2015 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/10/15
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Andrzej Garapich– przewodniczący,
2) Beata Ptaszyńska-Jedynak – członek,
3) Rafał Karski – członek,
na posiedzeniu w dniu 5 sierpnia 2015 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/10/15 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej firmy Sollus sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu (dalej: Skarżony)
postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/10/15
Przedmiotem skargi była reklama spektaklu Teatru Polonia pt. „Klaps! 50 twarzy Greya”.
Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła iż:
„produkt: przedstawienie teatralne
opis reklamy: naga kobieta (od pasa w dół) z wypiętą pupą,
rozmiary reklamy ok. 1m. x 1.4 m.,
reklama Teatru Polonia
Treść skargi: Reklama na przystanku autobusowym, której dysponentem jest firma AMS, oddział Gdynia, narusza normy Kodeks Postępowania w Dziedzinie Reklamy ( art. 1), ponieważ zawiera obraz, który obraża powszechnie obowiązujące normy obyczajowe. Przedstawienie nagiej od pasa w dół kobiety w miejscu publicznym z wypiętą odkrytą pupą jest bulwersujące nawet dla osób dorosłych. Jest ordynarna na tyle, że nie ma tu znaczenia, ile drobiazgów w niej „ukryto”. Reklama ze względu na umiejscowienie (centrum Gdyni) i rozmiary (ok. 1m x 1.4 m) narzucana jest do obejrzenia nie tylko dorosłym, ale przede wszystkim dzieciom i młodzieży (w promieniu 40-250 metrów są szkoły (wszystkie poziomy) i przedszkole). Proszę o pozytywne, niezwłoczne rozpatrzenie mojej skargi i nakazanie usunięcia reklamy z miejsca publicznego, a także wyciągnięcie konsekwencji wobec odpowiedzialnych za jej zamieszczenie. Kiedy interweniowałam telefonicznie w tej sprawie w obsłudze technicznej nośników i wynajmu terenów pod reklamę, otrzymałam naiwną odpowiedź, że firma tylko zamieszcza reklamę i ma niejako związane ręce. A przecież firma AMS, jako dysponent reklamy, powinna zachować należytą ostrożność przy jej rozpowszechnianiu! (art. 14 ust. 1c), podobnie jak właściciele (Teatr Polonia w Gdańsku)!” – pisownia oryginalna
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.”.
Skarżony uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę.
„Działając w imieniu spółki Sollus sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu („Spółka”), w odpowiedzi na skargę konsumencką oraz pismo tut. Rady, na podstawie pkt 37 ust. 1 ) lit. b) wnoszę o:
– oddalenie skargi jako bezzasadnej.
UZASADNIENIE
W pierwszej kolejności pragnę wyjaśnić, iż reklama, której dotyczy przedmiotowa skarga, promowała spektakl teatralny pt.: „Klaps! 50 twarzy Greya”. Przedstawienie to wyreżyserowane przez kanadyjskiego reżysera, a wystawiane przez Teatr Polonia, stanowi parodię słynnej powieści romantycznej autorki E. L. James – „ Pięćdziesiąt twarzy Greya”. Spektakl ten w sposób ironiczny komediowy ukazuje współczesne relacje damsko-męskie, krytykując jednocześnie literaturę kategorii romantyczno-erotycznej.
Należy zaznaczyć, iż forma, treść oraz charakter reklamy wyżej wskazanej sztuki, została przygotowana przez Teatr Polonia i de facto narzucona Spółce do rozdysponowania, a co do której Spółka nie ma prawa ingerencji i zmiany. Umowy łączące Spółkę z kontrahentami, takimi jak chociażby Teatr Polonia, nie przewidują możliwości ingerencji Spółki w treść reklam. Spółka zajmuje się bowiem organizacją wydarzeń i imprez kulturalnych oraz sprzedażą biletów wstępu. Nie ma zatem wpływu na treść spektaklu czy materiałów go promujących.
Ponadto należy w tym miejscu wskazać, iż w związku z wystawieniem ww. sztuki w Gdańsku, Spółka jako zobowiązana do sprzedaży biletów i organizacji tegoż wydarzenia, winna była rozpowszechnić również materiały promujące to wydarzenie, w oparciu o materiały otrzymane od Teatru Polonia. W celu tym podjęła współpracę ze spółką AMS S.A. jako profesjonalnym podmiotem zajmującym się prowadzeniem kampanii reklamowych, w tym rozprowadzaniem i ekspozycją materiałów reklamowych na jej nośnikach.
Spółka pragnie zaznaczyć, iż nie posiada szczegółowych danych topograficznych ww. miasta, a nadto nie była świadoma przy wyborze z zaproponowanych przez AMS nośników, iż sporna reklama znajdowała się w pobliżu placówek edukacyjnych. Dystrybucja materiałów reklamowych została powierzona profesjonaliście, tj. ww. spółce, z zaufaniem, iż dokona ona stosownej analizy przy propozycji lokalizacji nośników i rozmieszczenia materiałów, adekwatnego do treści reklamy i przebywania jej adresatów.
Marginalnie już tylko pragnę zaznaczyć, iż co prawda przedmiotowy materiał reklamowy, prezentuje fragment ciała, jednakowoż miejsca newralgiczne zostały ukryte zarówno przez napis jak i moderację graficzną. Co więcej – spółka AMS S.A., zgodnie z § 2 pkt 1 Zasad ogólnych ekspozycji reklam na nośnikach reklamowych AMS S.A., dostępnym na stronie internetowej www.ams.com.pl , zastrzegła sobie prawo do dokonania oceny przedstawionych przez klientów materiałów reklamowych w zakresie ich zgodności z przepisami obowiązującego prawa oraz z dobrymi obyczajami. W sytuacji, w której AMS S.A. zakwestionowałaby treść reklamy, jako naruszającej jakiekolwiek zasady i przepisy, treść ta przed jej rozpowszechnieniem, musiałaby zostać zmieniona. Tak nie stało się w przypadku przedmiotowego plakatu reklamowego.
W obliczu powyższych okoliczności pragnę zauważyć, iż przedmiotowy materiał reklamowy nie był kierowany do dzieci i młodzieży, wobec czego w ocenie Spółki, nie ma zastosowania w tym względzie art. 25 działy IV Kodeksu Etyki Reklamy. Dział ten bowiem reguluje zasady prowadzenia kampanii reklamowych, które są bezpośrednio kierowane do dzieci i młodzieży. Powołanie się zatem na sprzeczność z art. 25 Kodeksu jest zatem bezpodstawne. Nadto podkreślam, że Spółka jako organizator wydarzenia nie miała jakiegokolwiek wpływu na treść plakatu reklamowego, który został jej przekazany przez Teatr Polonia, i który do dnia dzisiejszego znajduje się na stronie internetowej Teatru http://teatrpolonia.pl/event-data/1959/klaps-50-twarzy-greya.
Mając na uwadze powyższe wnoszę jak we wstępie niniejszego pisma.”- pisownia oryginalna
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy zarzucanych przez Skarżącą.
Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
W opinii Zespołu Orzekającego reklama nie uwzględnia stopnia rozwoju dzieci i młodzieży i może zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi. Zdaniem Zespołu Orzekającego reklamy umieszczone na billboardach czy też wiatach przystankowych, powinny być znacznie bardziej wyważone, gdyż odbiorcami tego typu reklam są, chcąc nie chcąc, również dzieci. Zdaniem Zespołu Orzekającego nośnik reklamy został niewłaściwe dobrany do treści przekazu.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
