Uchwała Nr ZO 112/17 w sprawie reklamy radiowej firmy Toyota Motor Poland Company Limited Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 112/17
z dnia 22 listopada 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/162/17

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Paweł Wiśniewski – przewodniczący,
2) Andrzej Garapich – członek,
3) Igor Kaleński – członek,

na posiedzeniu w dniu 22 listopada 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/162/17 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie radiowej firmy Toyota Motor Poland Company Limited Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/162/17.

Przedmiotem skargi była reklama radiowa samochodów marki Toyota dostępnych w kredycie 50:50.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż:

„Kobieta ma kupić samochód ale nie ma pieniędzy I część da jej toyota w promocji a II część ma jej dać partner. Scena wydaje się odbywać w łóżku… Kobieta została przedstawiona jako osoba bierna, ograniczona umysłowo, zależna od mężczyzny, nie posiadająca własnych pieniędzy, załatwiająca swoje sprawy materialne poprzez seks. Jest to dyskryminujące przedstawienie kobiety szkodliwe społecznie i demoralizujące.” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, z należytą starannością oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego, „reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę, ale uczestniczył w posiedzeniu i przedstawił stanowisko w przedmiotowej sprawie wnosząc o oddalenie skargi i informując o tym, że reklama była utrzymana w żartobliwej konwencji nawiązującej do komedii Barei. Skarżony zwrócił również uwagę, że nieuprawnione jest insynuowanie, iż reklama zawiera treści dyskryminujące kobiety. Skarżony wyjaśnił, że wręcz przeciwnie kobieta przedstawiona w reklamie jest dowcipna, inteligentna, sama inicjuje dialog, nie jest osobą bierną. Skarżony podkreślił, że reklama nie nawiązuje do seksu. Reklama prezentując dialog pary, który ma żartobliwy charakter, miała za zadanie zachęcić do zakupu samochodu marki Toyota w kredycie 50:50. Przedstawiona w reklamie kobieta ma wiedzę na czym ten zakup na kredyt polega i konsultuje z mężczyzną ten zakup, co w przypadku zakupu samochodu który jest zazwyczaj kosztownym wydatkiem i często wymaga zakupu na kredyt, nie jest działaniem odosobnionym a wręcz wskazuje że kobieta dokonuje wyboru w sposób przemyślany. Skarżony poinformował również o przeprowadzonych badaniach ilościowych (metodą CATI) i zwrócił uwagę, że wyniki badania wskazały, iż reklama była odbierana przez odbiorców bardzo pozytywnie.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącej i nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm art. 2 ust. 1 i art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy.

Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i nie narusza dobrych obyczajów.

Zespół Orzekający nie dopatrzył się również w przedmiotowej reklamie treści dyskryminujących kobiety.

Zespół Orzekający podkreślił, że reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych, a jej humorystyczna konwencja usprawiedliwia prezentowane w reklamie treści.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014 r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.