Uchwała Nr ZO 115/12 w sprawie reklamy firmy Dom Maklerski TMS Brokers S.A.

Uchwała Nr ZO 115/12 z dnia 3 października 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/91/12

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Tomczak— przewodniczący,
2) Magdalena Czaja — członek,
3) Krystyna Jarosz — członek,

na posiedzeniu w dniu 3 października 2012 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/91/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Dom Maklerski TMS Brokers S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy emailingowej

postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/91/12.
Przedmiotem skargi była reklama mailingowa rachunku maklerskiego TMS Brokers.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „moja skarga dotyczy reklamy mailingowej wysłanej użytkownikom onet poczty. Reklama, jak na obrazku w załączniku, utrwala dyskryminację ze względu na płeć odnoszącą się do zarobków. Kobiety w Polsce zarabiają na tych samych stanowiskach mniej jak mężczyźni, a reklama ta jak najbardziej popiera taką dysproporcję i dyskryminację poprzez, zawartą w domyśle ironię jakby było to czymś poniżającym dla mężczyzny zarabiać mniej jak kobieta. Tu sprawa ta też dotyczy kwestii panującego stereotypu mężczyzny – który musi bezwzględnie dobrze zarabiać i pracować na dom. Tym samym uważam tę reklamę za krzywdzącą zarówno dla kobiet (utrwalenie dyskryminacji ze względu na płeć w wielkości zarobków) jak i mężczyzn (promując stereotyp tradycyjnego podziału ról w rodzinie).”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W odpowiedzi na pismo z dnia 20 sierpnia 2012 r. (Sygnatura akt K/91/12) Skarżony poinformował, że w jego opinii reklama załączona do pisma z dnia 20 sierpnia 2012 r. nie narusza art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy.

Skarżony podniósł, że ze skargi konsumenckiej wynika, że zdaniem Skarżącego, reklama załączona do skargi, utrwala dyskryminację ze względu na pleć odnoszącą się do zarobków oraz promuje stereotyp tradycyjnego podziału ról w rodzinie. Konsument wskazał, że „kobiety w Polsce zarabiają na tych samych stanowiskach mniej jak mężczyźni, a reklama ta jak najbardziej popiera taką dyskryminację i dyskryminacje poprzez zawartą w domyśle ironię jakoby było to czymś poniżającym dla mężczyzny zarabiać mniej jak kobieta. Konsument wskazał również, że „sprawa ta też dotyczy kwestii panującego stereotypu mężczyzny – który musi bezwzględnie dobrze zarabiać i pracować na dom”.

Zdaniem Skarżonego, żaden z powyższych zarzutów nie jest zasadny. W świetle definicji „dyskryminacja ze względu na pleć oznacza wszelkie zróżnicowanie, wyłączenie lub ograniczenie ze względu na płeć, które powoduje lub ma na celu uszczuplenie albo uniemożliwienie jednej z płci przyznania bądź korzystania na równi z drugą płcią z praw człowieka oraz podstawowych wolności w dziedzinach życia politycznego, gospodarczego, społecznego, kulturalnego, obywatelskiego i innych. W skrócie jest to nierówne traktowanie kobiet lub mężczyzn ze względu na ich przynależność do danej płci, które nie jest uzasadnione obiektywnymi przyczynami. „

Skarżony podniósł, że w świetle przytoczonej definicji zarzut konsumenta, co do dyskryminacji ze względu na płeć pozostaje dla niego niezrozumiały. Nie zrozumiałym pozostaje również kolejny zarzut zawarty w skardze, iż reklama promuje stereotyp tradycyjnego podziału ról w rodzinie. Przekaz reklamowy nie zawiera jakichkolwiek treści związanych z podziałem ról w rodzinie, reklama w ogóle nie odnosi się do rodziny. Reklama utrzymana była w konwencji żartu i nie miała na celu utrwalania jakichkolwiek nierówności lub stereotypów w sferze zatrudnienia.

Skarżony jednocześnie poinformował, że przedmiotowa reklama nie jest już rozpowszechniana, a w przyszłości dołoży starań, aby materiały reklamowe rozpowszechniane w imieniu i przez Dom Maklerski TMS Brokers S.A. nie wzbudzały podobnych kontrowersji. W przypadku, w którym wyjaśnienia nie są dla konsumenta zadawalające, Skarżony zaproponował spotkanie, na którym wyjaśni konsumentowi intencje, którymi się kierował przy tworzeniu tego rodzaju treści reklamowej.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający podzielił zarzuty Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy. W szczególności uznał, że reklama jest szkodliwa społecznie, ponieważ utrwala negatywne stereotypy.

Zespół Orzekający podkreślił, że poczucie odpowiedzialności społecznej branży reklamowej wymaga, by w działalności reklamowej nie były propagowane postawy sprowadzające ocenę wartości człowieka do wysokości zarobków. O społeczną wrażliwość winny dbać w szczególności instytucje finansowe.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama przedstawiająca mężczyznę prasującego kobiece ubrania i kobietę siedzącą na fotelu i wydającą mu polecenia przez megafon w połączeniu z zawartym w reklamie hasłem „Twoja kobieta zarabia więcej od Ciebie? Zmień to!” narusza dobre obyczaje i nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Zdaniem Zespołu Orzekającego zachowanie przedstawione w reklamie łączące wysokość zarobków z przypisaniem zadań domowych propaguje negatywne wzorce.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.