Uchwała Nr ZO 12/08 w sprawie reklamy firmy RMF FM Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 12/08 z dnia 13 marca 2008 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/13/08

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Krzysztof Mydłowski — przewodniczący;
2) Zofia Sanejko – członek
3) Paweł Wiśniewski — członek,

na posiedzeniu w dniu 13 marca 2008 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze Akt K/13/08, złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Radio Muzyka Fakty Sp. z o.o., z siedzibą w Krakowie(dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia

skargę oddalić.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o Sygn. K/13/08.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna stacji radiowej RMF FM, w której uczestniczą siostry zakonne.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „reklama w której występują siostry zakonne poniża kościół i katolików”. Zdaniem Skarżącego reklama obraża katolików i wiarę chrześcijańską.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz za sprzeczną z art. 23 Kodeksu Cywilnego (Dz. U. 64.16.93 z późn. zm.), ponieważ reklama narusza dobra osobiste odbiorcy, a w szczególności uczucia religijne, a także za sprzeczną z art. 18 ust.2 ustawy o radiofonii i telewizji (Dz. U. 04.253.2531 z późn. zm.) w myśl którego „audycje lub inne przekazy powinny szanować przekonania religijne odbiorców, a zwłaszcza chrześcijański system wartości”.

Skarżony złożył odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W odpowiedzi na skargę, Skarżony poinformował, że „spot reklamowy w swojej wymowie ma przedstawiać radość ze słuchania muzyki za pośrednictwem Radia RMF FM oraz uświadomić popularność rozgłośni RMF FM, która wg badań jest największą pod względem liczby słuchaczy rozgłośnią radiowa, w Europie oraz najczęściej słuchaną rozgłośnią radiową w Polsce”.

W opinii Skarżonego, „zamieszczone w spocie reklamowym scenki ukazują siostry zakonne jako osoby życzliwe, bliskie zwykłemu człowiekowi i społeczności świeckiej. Wizerunek sióstr zakonnych ukazany w spocie reklamowym nie przedstawia ich w sposób obraźliwy, czy też szydzący z życia zakonnego lub obrzędów religijnych, ani też w inny sposób mogący ranić uczucia religijne. Zjawiskiem normalnym i jak się wydaje powszechnie społecznie akceptowanym, jest publiczna aktywność osób duchownych, tj. księży i sióstr zakonnych. Aktywność ta dotyczy także udziału w muzycznych imprezach rozrywkowych, podczas, których osoby duchowne, m.in. tańczą i śpiewają – np. „Przystanek Jezus”, programy redakcji katolickich adresowane do dzieci i młodzieży np. „Ziarno”, lub też innych imprezach rozrywkowych – np. mecze piłkarskie rozgrywane przez duchownych”.

Skarżony podkreślił, że „treści zamieszczone w przedmiotowym spocie reklamowym nie są szkodliwe, demoralizujące, ani też dyskryminujące, w żaden też sposób nie prowadzą do obrażania, czy też poniżania Kościoła Katolickiego lub jego wyznawców”.

Skarżony wniósł o oddalenie skargi.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama nie narusza Kodeksu Etyki Reklamy ani obowiązujących przepisów prawa.

Zespół orzekający stwierdził, że reklama w żaden sposób nie uwłacza godności i nie poniża osób zakonnych.

Zespół orzekający podkreślił jednocześnie, że nie wykorzystano w celach reklamowych autorytetu osoby duchownej.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit b Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.