UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 124/13 w sprawie reklamy firmy Wyższa Szkoła Promocji w Warszawie
Uchwała Nr ZO 124/13
z dnia 11 grudnia 2013 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/98/13
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Melania Popiel – przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Marta Macke – członek,
na posiedzeniu w dniu 11 grudnia 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/98/13 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Wyższa Szkoła Promocji z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy zewnętrznej
postanawia oddalić skargę.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/98/13.
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna Wyższej Szkoły Promocji.
Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła:
„Na billbordzie widnieje grafika, na której kościotrup wyjmuje fragment mózgu z pozbawionej kości pokrywy czaszki głowy dziewczyny siedzącej przed nim.
Reklama ta zawiera obraz wyjątkowo odstręczającego działania, które jest potworną przemocą i gdyby ktoś wykonał je realnie byłoby koszmarną zbrodnią. Dla mnie obraz ten jest obrzydliwy i bardzo niemiły w odbiorze, ja jednak jestem dorosła i poradzę sobie z tymi uczuciami. Nie wiem natomiast, jak mam wyjaśnić mojemu trzyletniemu dziecku to, co widzi. Mój syn, który nie ogląda bajek z przemocą i jeszcze nie wie, że na świecie zdarzają się potworne rzeczy został narażony na widok, którego co prawda nie rozumie, ale widzi, że ktoś komuś robi tu ogromną krzywdę. Nawet jeśli to jest sztuka, to miejsce takich obrazów jest w galerii, gdzie idzie się z wyboru a nie w metrze, gdzie bywa się z konieczności i gdzie takie obrazy mogą komuś – a szczególnie dzieciom wyrządzić krzywdę. Uważam, że w reklamie tej użyto elementów zachęcających do aktów przemocy a także, że nadużywa ona zaufania odbiorcy, jego braku doświadczenia lub wiedzy.
Bardzo proszę o szybką interwencję, gdyż reklama wisi w wyjątkowo ruchliwym miejscu, w którym już niebawem rzesze dzieci będą znajdować się w drodze do przedszkoli i szkół. Ja z moim synem muszę – niestety – bywać tam codziennie.”-pisownia oryginalna
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 5 Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zachęcają do aktów przemocy.”.
Wniósł także o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 24 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „stosownie do treści art. 8 i art. 10 reklama skierowana do dzieci lub młodzieży nie może wprowadzać w błąd poprzez wykorzystywanie ich naturalnej ufności i braku doświadczenia.”.
Poinformował także, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.
Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:
„OŚWIADCZENIE
Działając w imieniu Wyższej Szkoły Promocji w Warszawie z siedzibą przy Al. Jerozolimskich 44, wpisanej do Rejestru Uczelni Niepublicznych i Związku Uczelni Niepublicznych Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nr 200, oświadczam iż reklama nasza na stacji metra Pole Mokotowskie nie zawiera elementów, które zachęcają do aktów przemocy, a także nie nadużywa zaufania odbiorcy i nie wykorzystuje jego braku doświadczenia lub wiedzy.” – pisownia oryginalna
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia zarzucanych przez Skarżącą norm Kodeksu Etyki Reklamy.
Zespół Orzekający wziął pod uwagę fakt, że przedmiotowa reklama utrzymana w konwencji żartu, nie powinna być traktowana zbyt poważnie. Zespół Orzekający wskazał, że w reklamie przesada jest dopuszczalna.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
