Uchwała Nr ZO 139/13 w sprawie reklamy firmy CLICKQUICKNOW Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 139/13
z dnia 18 grudnia 2013 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/122/13

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Andrzej Garapich – przewodniczący,
2) Dawid Borowiec – członek,
3) Małgorzata Augustyniak – członek,

na posiedzeniu w dniu 18 grudnia 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/122/13 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko CLICKQUICKNOW Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy internetowej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/122/13.
Przedmiotem skargi był mailing przy użyciu poczty elektronicznej.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł:

„nie można jednoznacznie określić od kogo pochodzi przekaz oraz, że jest to reklama – przekaz sugeruje wytypowanie numeru tel. odbiorcy do nagrody i wystarczy ją wybrać – nie ma żadnego odnośnika do jakiegokolwiek regulaminu, zasad czy szerszych informacji – przekaz nie posiada pełnych informacji do których konsument ma prawo w chwili zapoznania się z przekazem (wyrok SOKiK o sygn. akt XVII AmA 67/O7 i XVII AmA 19/11) – używanie sformułowania „swoją nagrodę” ma spotęgować wrażenie już uzyskania rzeczy oraz zniekształcić dalsze zachowania konsumenta w tym wywołać ekscytację.” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Wniósł także o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.

Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 9 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklamodawca, promujący, pośrednik i środki przekazu, każdy wyłącznie w zakresie swojej działalności dotyczącej reklamy, będzie przestrzegał zasady, aby odbiorca reklamy powstałej lub rozpowszechnianej z jego udziałem mógł zawsze zidentyfikować, że dany przekaz jest reklamą.

Skarżony uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył odpowiedź na skargę o następującej treści:

W nawiązaniu do przesłanych ClickQuickNow Sp. z o.o. przez Związek Stowarzyszeń Rada Reklamy dwóch anonimowych skarg dotyczących reklam emitowanych w wiadomościach poczty elektronicznej na zlecenie spółki, działając na podstawie udzielonego mi pełnomocnictwa, przedstawiam stanowisko spółki wobec „zarzutów” niezgodności powyższych reklam z art. 2, 8 i 9 Kodeksu Etyki Reklamy stowarzyszenia:
1. Na wstępie pragnę zaznaczyć, że niniejsze stanowisko wynika z dążenia do odpowiedzi na pytania podmiotów, które statutowo reprezentują interes publiczny (takim jak stowarzyszenie), co do interesującej te podmioty problematyki związanej z działalnością spółki.
2. W ślad za powyższym zaznaczam, że spółka nie jest członkiem Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, ani członkiem podmiotów, które stanowią to stowarzyszenie, a zatem wymiana stanowisk co do odnośnych reklam ma niewiążący dla obu stron charakter.
3. Spółka wyraża przy tym ubolewanie, że pomimo „stylizowania” powyższej wymiany stanowisk na postępowanie skargowe, w którym spółka jest postawiona w stan „obwinienia”, stowarzyszenie przekazało spółce zanonimizowane skargi, co wprowadza co najmniej „asymetrię” sytuacji obu stron i nie sprzyja dialogowi.
4. Odnosząc się zaś do przesłanych spółce skarg, wyjaśniam, że stowarzyszenie nie sformułowało wobec spółki konkretnych zarzutów, ograniczając się do stwierdzenia, że „arbiter referent wniesie o uznanie reklamy za sprzeczne z następującym artykułem Kodeksu Etyki Reklamy; (…)„ po czym następuje wskazanie trzech artykułów tego kodeksu, opisujących szereg różnych rodzajowo, potencjalnych naruszeń.
5. Takie sposób sformułowania „zarzutów” nie pozwala odnieść się adekwatnie do przyczyn wszczęcia „postępowania”.
6. Odpowiadając na wątpliwości sformułowane w anonimowych skargach, należy zaś przede wszystkim zwrócić uwagę na okoliczność, że w przypadku zapoznania się z załączonymi do skarg wiadomościami w formie papierowych wydruków, nie sposób jest zauważyć, iż kliknięcie w dowolny link znajdujący się w danej reklamie prowadzi do „przeniesienia” użytkownika na stronę internetową, na której otrzymuje on regulamin konkursu i pełną informację o zasadach jego organizacji. Należy dodać, że bez akceptacji regulaminu, użytkownik nie może wykonać żadnej czynności w serwisie spółki. Oznacza to, że chybione jest twierdzenie, jakoby reklama ta wprowadzała w błąd, zaś jej ocena bez uwzględnienia kontekstu tego przekazu reklamowego, będzie nieadekwatna.
7. Spółka zwraca również uwagę, że obje reklamy zostały wyemitowane odpowiednio osiem oraz sześć miesięcy temu. Od tego czasu do spółki nie zwróciła się żadna osoba, która powołując się na powyższe reklamy, zgłosiłaby roszczenie o rzekomo wygrane przez skarżących użytkowników nagrody. Zestawienie tej okoliczności z faktem, że skarżący wysłali (wysłał?) komentowane skargi do stowarzyszenia, oznacza, iż wbrew swoim twierdzeniom prawidłowo odczytali oni znaczenie treść reklamy, zaś powyższe skargi służyć mogą innym celom tych osób (tej osoby).
W świetle powyższe, w mojej ocenie, niesłuszne jest zarzucanie spółce sprzeczności komentowanych reklam z Kodeksem Etyki Reklamy, zaś wyrażamy gotowość wyjaśnienia ewentualnych dalszych wątpliwości stowarzyszenia podczas zaplanowanego posiedzenia. – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia zarzucanych przez Skarżącego norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zdaniem Zespołu Orzekającego, przedmiotowa reklam była prowadzona poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie nadużywa zaufania odbiorców, ani też nie wykorzystuje ich braku doświadczenia lub wiedzy oraz nie wprowadza konsumentów w błąd.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.