Uchwała Nr ZO 14/09 w sprawie reklamy firmy Alior Bank S.A.

Uchwała Nr ZO 14/09 z dnia 11 marca 2009 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/06/09

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Mikołaj Janicki — przewodniczący,
2) Melania Popiel — członek,
3) Katarzyna łakińska — członek,

na posiedzeniu w dniu 11 marca 2009 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/06/09 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Alior Bank S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy zewnętrznej

postanawia

uznać, że reklama narusza normy Kodeksu.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/06/09.
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna oprocentowania konta osobistego w Alior Bank.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „reklama zachęca do korzystania z konta w banku Alior zapowiadając związane z tym przywileje: wszystkie bankomaty – 0 zł, prowadzenie konta 0 zł, lokata nocna 11 %. Informacja na temat lokaty jest specjalnie wyróżniona na czerwono. Nie ma żadnego zastrzeżenie, że trzeba sprawdzić szczegóły, gwiazdki itp. Dopiero w banku można się dowiedzieć, że lokata nocna obejmuje połowę zgromadzonych środków, a więc jest to 11 proc. liczone od 50 proc! Faktycznie w stosunku do środków zgromadzonych na koncie oprocentowanie wynosi w stosunku rocznym nieco ponad 5.5 proc. Reklama wprowadza w błąd obiecując nieistniejące korzyści. Przy liczbie 11 brak nawet gwiazdki, którą banki stosują w reklamach jako swego rodzaju alibi, co sprawia, że tym łatwiej dać się oszukać. Banki epatują w reklamach coraz wyższym oprocentowaniem, ale nie dopuszczalne jest wabienie klienta informacją nieprawdziwą”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Arbiter-referent wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.
Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 pkt. a) Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu; (…)
b) wartości produktu (…)”

Ponadto, arbiter-referent zarzucił niezgodność reklamy z art. 16 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy informujące o sposobach oszczędzania lub inwestowania nie mogą zawierać stwierdzeń wprowadzających odbiorców w błąd w szczególności co do szacowanego przyszłego dochodu, czynników wpływających na jego wysokość oraz możliwych korzyści podatkowych”.

Zarzucił również niezgodność reklamy z art. 16 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 1993 r. nr 47, poz. 211) „czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
1) reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka,
2) reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi (…)”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
W odpowiedzi na skargę, Skarżony poinformował, że Bank zaprzestał emisji wskazanego przez skarżącego przekazu reklamowego promującego konto osobiste z lokatą nocną, przekaz reklamowy Banku, nie może zawierać informacji, iż oprocentowanie środków zgromadzonych na koncie wynosi 5,5%, gdyż wbrew temu co twierdzi skarżący, konto osobiste oprocentowane jest 0,1% w skali roku, zaś powiązana z nim lokata nocna 11% w skali roku. Na lokatę nocną klient może przekazać maksymalnie połowę dostępnych na rachunku środków. Dzięki takiej konstrukcji produktu oprocentowanie środków zgromadzonych na rachunku zależne jest od ich wysokości, szczegółowe informacje dostępne są na stronie internetowej Banku pod adresem:
www.aliorbank.pl/pl/klienci_indywidualni/konta_osobiste/konto_z_lokata_nocna/
oprocentowanie.
Nie ma technicznej możliwości przedstawienia dokładnych danych dotyczących rzeczywistego oprocentowania w reklamie zewnętrznej albowiem forma takiej reklamy oraz sposób jej odbioru przez potencjalnych klientów wyklucza prezentowanie dużej liczby informacji – dlatego Bank, zgodnie z prawdą, informuje o oprocentowaniu lokaty nocnej, która jest cechą charakterystyczną reklamowanego konta osobistego; jednocześnie informacja o szczegółowych zasadach funkcjonowania tego produktu Banku, jest dostępna na witrynie internetowej, w reklamach prasowych, ulotkach informacyjnych oraz oddziałach Banku.
Zdaniem Skarżonego, trudno podzielić pogląd skarżącego, iż przedmiotowy przekaz reklamowy wprowadza potencjalnego klienta w błąd obiecując nieistniejące korzyści – lokata nocna faktycznie oprocentowana jest na 11 % w skali roku – reklamowana korzyść jest więc korzyścią realną, dostępna dla klientów w ofercie Banku, w tym dla klientów korzystających z innych wariantów konta osobistego niż konto będące przedmiotem skarżonej reklamy. Oddzielną kwestią jest limit środków jaki można zdeponować na tej lokacje – jednakże jak pokazuje praktyka rynkowa praktycznie wszystkie lokaty mają określone minimalne lub maksymalne kwoty jakie można na nich ulokować i informacje te zazwyczaj nie są umieszczane w reklamach zewnętrznych.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający podzielił zarzut Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama narusza Kodeks Etyki Reklamy ponieważ wprowadza konsumentów w błąd, nie informując jasno ile wynosi rzeczywista stopa procentowa konta osobistego.

Podsumowując, Zespół Orzekający stwierdził, że w reklamie konieczne jest wprowadzenie zmian, aby przekaz reklamowy był jasny i nie wprowadzał konsumentów w błąd.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit c Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 czerwca 2008r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.