Uchwała Nr ZO 15/12 w sprawie reklamy firmy Legg Mason Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A

Uchwała Nr ZO 15/12 z dnia 7 lutego 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/143/11

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Paweł Wiśniewski — przewodniczący,
2) Małgorzata Augustyniak — członek,
3) Andrzej Garapich — członek,

na posiedzeniu w dniu 7 lutego 2012 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/143/11 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Legg Mason Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A  z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/143/11/01.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna IKE LEGG MASON.
Przedmiotowa reklama przedstawiała scenkę w której mężczyzna symbolizujący zwykły plan emerytalny jest uderzany przez belkę, a mężczyzna reklamujący indywidualny plan emerytalny LEGG MASON unika uderzenia belki.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „Mam zastrzeżenia, co do reklamy Ike Legg Maison, gdzie przedstawiony jest człowiek uderzany przez belkę rozkołysaną przez głównych bohaterów reklamy, w brutalny sposób. Wg mnie poniża to godność ludzka i może być źródłem złych wzorców. Nie powinno się przedstawiać tego typu zachowań względem innych ludzi.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 5 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zachęcają do aktów przemocy.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W odpowiedzi na skargę Skarżony poinformował, że wnosi o oddalenie skargi w całości, jako bezzasadnej.

Skarżony stwierdził, że w świetle ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz Kodeksu Etyki Reklamy reklama IKE z funduszami Legg Mason nie narusza prawa oraz dobrych obyczajów, nie uchybia godności człowieka, nie narusza zasad odpowiedzialności społecznej, nie zawiera treści dyskryminujących oraz elementów, które zachęcają do aktów przemocy.

Skarżony wyjaśnił, że zamiarem twórców reklamy było wzbudzenie w widzach ciekawości oraz zachęcenie do rozważenia wyboru Indywidualnego Konta Emerytalnego z funduszami Legg Mason, jako produktu służącego dodatkowemu, dobrowolnemu oszczędzaniu na emeryturę, wolnego od 19-procentowego podatku dochodowego, o którym mowa w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z dnia 25 marca 2010 r., Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Scena ze spotu z rozkołysaną belką sięgającą jednego z bohaterów reklamy jest, w opinii Skarżonego, metaforą tego, że każda opłata lub podatek jest w powszechnej opinii czymś nieprzyjemnym, uderzającym „po kieszeni”. Skarżony zaznaczył, że aby wzmocnić przekaz oraz przyciągnąć uwagę odbiorców twórcy reklamy zastosowali konwencję żartu. Zdaniem Skarżonego, reklama w żaden sposób nie gloryfikuje lub zachęca do aktów przemocy, rozkołysana belka nie robi nikomu krzywdy, bohaterowie spotu noszą kaski ochronne oraz w przyjacielskim geście podają sobie ręce na końcu reklamy. Całość spotu jest spójna co do treści, konsekwentnie utrzymana w żartobliwym tonie, zaś celem reklamy jest zwrócenie uwagi odbiorcy w obrazowy, humorystyczny sposób na istotny społecznie problem, jakim jest godziwe zabezpieczenie finansowe na okres emerytury oraz zachęcenie do oszczędzania na IKE jako jedynym spośród indywidualnych rozwiązań emerytalnych, z którym wiąże się zwolnienie z wspomnianego podatku od dochodów kapitałowych.

Skarżony stoi na stanowisku, że reklama IKE z funduszami Legg Mason nie jest sprzeczna z przepisami powszechnie obowiązującego prawa, nie zawiera też elementów, do których nawiązuje arbiter-referent, jest prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz nie promuje niewłaściwych wzorców.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający podzielił zarzuty Skarżącego i dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama narusza dobre obyczaje i nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Zespół Orzekający podkreślił, że w reklamie nie można promować przemocy. W opinii Zespołu Orzekającego reklama nie mieści się w ramach przyjętych norm etycznych, ponieważ propaguje negatywne wzorce.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.