Uchwała Nr ZO 15/17 w sprawie reklamy Warszawskiej Szkoły Reklamy

Uchwała Nr ZO 15/17
z dnia 23 marca 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt: K/111/16

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Małgorzata Augustyniak – przewodnicząca,
2) Maciej Korobacz – członek,
3) Małgorzata Ołdak – członek,

na posiedzeniu w dniu 23 marca 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/111/16 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej Warszawskiej Szkoły Reklamy z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia uznać, że przedmiotowa reklama narusza normy art. 2 ust. 1 i art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/111/16
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż:

„Reklama poszczególnych kierunków studiów, (…) stygmatyzuje poszczególne zawody. Więcej o kampanii: http://www.akademiareklamy.edu.pl/
Stygmatyzacja zawodów, utrwalanie stereotypów, że np. zawód kasjerki czy strażnika miejskiego jest niegodny tego aby go wykonywać. Ponadto wykorzystanie emblematów miasta Warszawy i stołecznej straży miejskiej na mundurze funkcjonariusza dodatkowo uderza w formację i każe odbiorcy myśleć, że zawód strażnika jest zawodem wstydliwym.” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Skarżony uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę, ale swoje stanowisko przedstawił podczas posiedzenia Komisji Etyki Reklamy.

„Skarżony poinformował, że Zarząd Spółki bezwarunkowo przeprosił wszystkie osoby dotknięte przedmiotowym przekazem reklamowym. Skarżony przyznał, że zabrakło pogłębionych badań nad treścią reklamy. Skarżony wyjaśnił, że nie chciał nikogo obrazić ani stygmatyzować zawodu strażnika miejskiego. Przyznał, że błędem było zamieszczenie w reklamie emblematów związanych z Warszawą. Przedmiotową reklamą, Skarżony chciał zwrócić uwagę na problem społeczny którym jest podejmowanie przez młodych ludzi pracy do której nie maja przygotowania lub predyspozycji zawodowych. Skarżony przyznał, że przekaz reklamowy okazał się zbyt kontrowersyjny, dlatego przekaz został wycofany z przestrzeni publicznej.” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy zarzucanych przez Skarżącą.

W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama narusza dobre obyczaje i nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Zastosowane hasło reklamowe (“Każda praca uszlachetnia? Bzdura!”) jest nie do zaakceptowania, niezależnie od tego, czy towarzyszy mu wizerunek przedstawiciela zawodu zaufania publicznego, czy innej profesji. Każda uczciwa praca uszlachetnia. Praca jest bardzo ważną wartością i jako taka podlega ochronie przed jakąkolwiek formą deprecjacji i dyskredytacji.
Zespół Orzekający zwrócił uwagę, iż rolą placówek dydaktycznych jest edukowanie, a nie utrwalanie stereotypów. Tym bardziej niestosownym jest, że placówka edukacyjna firmuje swoim logiem treści powszechnie uważane za obraźliwe.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014 r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.