UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 16/14 w sprawie reklamy firmy Netia SA
Uchwała Nr ZO 16/14
z dnia 12 lutego 2014 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/154/13
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Agnieszka Tomasik-Walczak – przewodnicząca,
2) Małgorzata Augustyniak – członek,
3) Igor Kaleński – członek,
na posiedzeniu w dniu 12 lutego 2014 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/154/13 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Netia SA z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej
postanawia oddalić skargę.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/154/13.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna telewizji osobistej Netia.
Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż:
„opis reklamy: Reklama telewizji osobistej Netii. Pokazane jest kilka osób, jedna po drugiej, pojedynczo. O każdej scence krótko opowiada lektor.
Treść skargi: W reklamie jest moment, w którym na podłodze siedzi troje dzieci. Lektor mówi o zakrztuszeniu bitą śmietaną, a jedna z dziewczynek wykonuje dwuznaczny ruch ręką. Jest to reklama z podtekstem seksualnym z udziałem dzieci.”.– pisownia oryginalna
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.
„W dniu 16 stycznia 2014 r. spółka Netia S.A. (dalej „Netia” lub „Skarżony”) otrzymała informację dotyczącą skargi konsumenckiej na reklamę Netii, która to skarga decyzją z dnia 16 stycznia 2014r. została przekazana do rozpatrzenia przez Zespół Etyki Reklamy. W ocenie arbitra-referenta reklama do której odnosi się skarga konsumencka jest sprzeczna z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy („Działania objęte postanowieniami Kodeksu będą wykonywane z należytą starannością, zgodnie z dobrymi obyczajami, prowadzone w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji”).
W opinii Netii trudno jest odnieść się do ww. skargi konsumenckiej, jak również do zarzutów postawionych na jej podstawie przez arbitra-referenta, bowiem skarżący nie wskazał na czym polega zarzucany przez niego reklamie podtekst seksualny z wykorzystaniem dzieci, ani dwuznaczność gestu wykonywanego przez dziewczynkę, natomiast Netia nie dostrzega ani takiego podtekstu, ani jakiejkolwiek dwuznaczności w zachowaniu któregokolwiek z dzieci. W opinii Netii przedmiotowa reklama nie tylko nie narusza art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy, ale nie narusza żadnego z postanowień tego Kodeksu. Netia nie może ponosić odpowiedzialności za doszukiwanie się przez Skarżącego podtekstów seksualnych w zupełnie neutralnym pod tym względem przekazie reklamowym.
Mając powyższe na uwadze, zdaniem Netii skarga konsumencka oraz zarzuty sformułowane na jej podstawie przez arbitra-referenta nie znajdują uzasadnienia w faktach.” – pisownia oryginalna
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający stwierdził, że w przedmiotowej reklamie nie doszło do naruszenia zarzucanej przez Skarżącą normy art. 2 ust.1 Kodeksu Etyki Reklamy.
Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
Zespół Orzekający nie dopatrzył się promowania w przedmiotowej reklamie zachowań z podtekstem seksualnym z udziałem dzieci.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 30 października 2013r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
