UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 17/09 w sprawie reklamy firmy Jeronimo Martins Dystrybucja S.A.
Uchwała Nr ZO 17/09 z dnia 16 marca 2009 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/12/09
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Agnieszka Tomasik-Walczak — przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz — członek,
3) Cezary Antoń — członek,
na posiedzeniu w dniu 16 marca 2009 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/12/09 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Jeronimo Martins Dystrybucja S.A. z siedzibą w Kostrzynie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej
postanawia
uznać, że w reklamie powinny zostać wprowadzone zmiany w taki sposób, aby usunąć naruszenie norm Kodeksu w najbliższym możliwym terminie.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/12/09.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna usług telefonii komórkowej operatora tu Biedronka. Spot reklamowy zawierał informację: „w tu Biedronka płacisz 33 grosze za minutę do wszystkich”.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „usługodawca (reklamodawca) wprowadził w błąd poprzez emisję reklamy sugerującą jednakowy poziom cen połączeń do wszystkich innych operatorów w tym komórkowych. Konstrukcja przekazu reklamowego jako „tam drogo, a tu biedronka – połączenia w cenie 33 grosze do wszystkich” bez * sugerującej nietrwałość ceny lub odsyłającej do Regulaminu czy innych postanowień promocyjnych, wprowadza konsumenta w błąd. Wytwarza u Konsumenta przekonanie że dzwoniąc do każdego płaci tą samą cenę. Jednak koszt połączenia do Klientów sieci PLAY jest wyższy o około 50%. Jest to przykład rażącego naruszenia zasad konkurencji. Ponadto biorąc pod uwagę fakt, iż skończył się etap jednolitej numeracji dla sieci (np. 601xxx xxx to Plus, 602 xxx xxx to Era a 501 to Idea/Orange) trudno jest kontrolować koszt usług – gdyż każdy numer pod który dzwoni konsument może być w PLAY. Żądam sprostowania wadliwej informacji poprzez wyemitowanie podobnej reklamy, z umieszczeniem informacji o błędnej kampanii i podaniu informacji w formie właściwej. Ponadto, nowy operator, na swojej stronie internetowej, informuje „z gwiazdką” o cenach. Brak informacji w kampanii telewizyjnej może być uznany za działanie „celowo” a nie przypadkowo wprowadzające w błąd”.
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji, co jest sprzeczne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczna z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.
Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 pkt. a) Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;
b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny (…)
Zarzucił również niezgodność reklamy z art. 16 ust. 1 pkt. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 1993 r. nr 47, poz. 211) „czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
(…)
2) reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi (…)”.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony poinformował, że:
• Związek Stowarzyszeń Rady Reklamy otrzymał skargę konsumencką dotyczącą emisji wprowadzającej w błąd reklamy usług telefonii komórkowej tu Biedronka oferowanych przez Polską Telefonie Cyfrową Sp. z o.o. poprzez punkty handlowe sieci sklepów Biedronka.
• Skarżący podniósł, iż działanie wprowadzające w błąd polega na informacji o takiej samej cenie połączeń do wszystkich sieci, podczas gdy koszt połączenia do sieci Play jest o około 50% wyższy niż w ofercie usług tu biedronka.
• Skarżący wniósł o sprostowanie wadliwej reklamy poprzez wyemitowanie podobnej z umieszczeniem informacji w formie odpowiadającej rzeczywistym kosztom świadczonych usług.
W odpowiedzi na skargę Skarżony podniósł, iż Skarżący nie wykazał, która z zasad reklamy zawarta w kodeksie etyki reklamy została naruszona. Skarżony podkreślił, że w jego ocenie Zespół Orzekający rozpoznający skargi może podejmować uchwały jedynie w sprawie zgodności działań objętych zakresem unormowań Kodeksu Etyki Reklamy – pkt l Regulaminu rozpatrywania skarg. Powyższe w ocenie Skarżonego przemawia za oddaleniem skargi wobec braku faktu naruszenia norm Kodeksu – pkt 37 ust l b) Kodeksu.
Niezależnie Skarżony podniósł, iż podjął już stosowne działania polegające na zmianie treści reklamy outdoorowej i telewizyjnej poprzez wprowadzenie informacji o wyłączeniu z oferty tu biedronka połączeń do sieci PLAY – do operatora tegoż mają zastosowanie odrębne przepisy, które stawiają go na uprzywilejowanej pozycji rynkowej.
Wobec powyższego Skarżony wniósł o oddalenie skargi.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama narusza Kodeksu Etyki Reklamy i wprowadza konsumentów w błąd, ponieważ nie informuje, że cena „33 grosze do wszystkich” nie obejmuje połączeń do sieci PLAY.
W ocenie Zespołu Orzekającego jeśli cena „33 grosze do wszystkich” obowiązuje tylko przez jakiś czas, to konsumenci powinni być poinformowani także o czasie trwania promocji lub reklama powinna zawierać odesłanie gdzie można znaleźć szczegółowe warunki promocji.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit d Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 czerwca 2008r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
