Uchwała Nr ZO 22/08 w sprawie reklamy firmy Procter and Gamble Prestige Products Polska Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 22/08 z dnia 6 maja 2008 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/60/08

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Piotr Górski – przewodniczący;
2) Jacek Olechowski – członek
3) Wojciech Piwocki – członek,

na posiedzeniu w dniu 6 maja 2008 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze Akt K/60/08, złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Procter and Gamble Prestige Products Polska Sp. z o.o., z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia

oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/60/08
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna wody toaletowej marki Bruno Banani. Reklama oparta jest na konwencji żartu. W reklamie przedstawiono kobiety chwytające mężczyznę za ramiona i wyciągające go z kadru. Kobiety ubrane są w stroje kąpielowe. W reklamie zastosowano motyw kuszenia.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „reklama zawiera treści seksistowskie i uwłacza godności ludzkiej kobiety”.

Zdaniem Skarżącego „męski głos mówiący w reklamie: dla mężczyzn, którzy pewnych rzeczy nie biorą na poważnie oraz pokazanie w reklamie półnagich kobiet „rozpowszechnia tym samym ambiwalentny stosunek do kobiet i zachowania seksistowskie”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość”.
Arbiter-referent wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 16b ust. 3 pkt. 1), 2) i 4) ustawy o radiofonii i telewizji (Dz. U.04.253.2531 z późn. zm.) w myśl którego „reklama nie może:
1) naruszać godności ludzkiej;
2) zawierać treści dyskryminujących ze względu na rasę, płeć lub narodowość;
3) (…)
4) zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich;”

Skarżony złożył odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W swojej odpowiedzi, Skarżony poinformował, że przesłanie przedmiotowej reklamy oparte jest na wizji poczucia atrakcyjności mężczyzny, które dzięki reklamowanemu produktowi doznaje ogromnego, pozytywnego wzmocnienia. Wzmocnienie to jest tak silne, że świat obrazujący pragnienia mężczyzny, w reklamie uosobiony postaciami kobiet, nie dość, że staje dla niego otworem to wręcz sam go wciąga i porywa. W reklamie został użyty motyw kuszenia mężczyzny przez kobiety. Kobiety w reklamie są ubrane w stroje kąpielowe. W opinii Skarżonego, taki rodzaj ubioru w naszym kręgu kulturowym nie jest co do zasady uznawany za gorszący, naruszający kanony dobrego smaku.

Skarżony zwrócił uwagę, że fabuła reklamy jest od początku do końca ubrana w żart; stanowi wypowiedź, która nie może być brana na serio. Humorystyczność wynika w szczególności z oczywistej przesady użytej w reklamie, a dodatkowo wzmacniana jest symbolem aureoli widniejącej nad głową mężczyzny, która w pewnym momencie zmienia się we fluorescencyjne, niebieskie różki.

Zdaniem Skarżonego przedmiotowa reklama jest zgrabną, pełną humoru formą promowania towaru i nie ma racjonalnych podstaw, by doszukiwać się w niej jakichkolwiek treści naruszających dobre obyczaje czy zasady współżycia społecznego.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama nie narusza Kodeksu Etyki Reklamy i obowiązujących przepisów prawa.

Zespół Orzekający uznał, że posługiwanie się w reklamie schematami nawiązującymi do znanych, łatwo rozpoznawalnych motywów kuszenia, jest zabiegiem dość popularnym w reklamach kosmetyków. Skarżona reklama nie zawiera treści dyskryminujących kobiety, ani nie narusza ich godności.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit b Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.