Uchwała Nr ZO 23/13 w sprawie reklamy firmy ESOTIQ & Henderson S.A.

Uchwała Nr ZO 23/13 z dnia 28 lutego 2013 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/159/12

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Magdalena Czaja — przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz — członek,
3) Małgorzata Ołdak — członek,

na posiedzeniu w dniu 28 lutego 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/159/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko ESOTIQ & Henderson S.A. z siedzibą w Gdańsku (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/159/12.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna kremu do biustu marki Esotiq.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż „reklama jest emitowana bez ograniczeń czasowych. Chodzi mi tu zwłaszcza o porę nadawania. Jeśli reklama jest emitowana o każdej porze dnia, tak jak w tym wypadku o godz. 9:20 w sobotę, to z założenia oglądają ją też dzieci. Powinna więc być powściągliwa w prezentowanych treściach językowych i ZWłASZCZA WIZUALNYCH. A tu pani opowiada o powiększaniu i podnoszeniu biustu, by lepiej “wyglądał na randce czy w sypialni”, co bardzo nie pasuje do śniadaniowej pory. W dodatku czyni to językiem, którego nie powinny słuchać dzieci. Myślę, że reklama może budzić niezdrowe zainteresowanie seksem u dzieci w szkole podstawowej a nawet w wieku przedszkolnym. (art. 32 KER) Z mojego kobiecego punktu widzenia reklama poniża kobiety. Kobieta to w tej reklamie tylko biust – musi być jędrny, podniesiony i ze sterczącymi sutkami, tylko wtedy randka w sypialni będzie udana…….. To jest obrzydliwe i niesmaczne. Jednak jestem dorosła, potrafię sobie poradzić z takimi sugestiami, ale co z dziećmi i młodzieżą???? Pora emisji powinna być ograniczona do godzin jeśli nie nocnych to chociaż późnowieczornych.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.”.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.

Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama jest zgodna z przyjętymi normami społecznymi i nie dyskryminuje ani nie poniża kobiet.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych i nie zagraża fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.