Uchwała Nr ZO 23/17 w sprawie reklamy Volkswagen Group Polska Sp. z o.o.

 

Uchwała Nr ZO 23/17
z dnia 11 kwietnia 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt: K/143/16

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Jarosław Sobolewski – przewodniczący,
2) Beata Ptaszyńska-Jedynak – członek,
3) Andrzej Garapich – członek,

na posiedzeniu w dniu 11 kwietnia 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/143/16 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie internetowej firmy Volkswagen Group Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu (dalej: Skarżony)

postanawia uznać, że przedmiotowa reklama narusza normy art. 2 ust.1, art. 8, art. 10 ust. 1a) i b) i art. 14 Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/143/16.

Przedmiotem skargi była reklama internetowa produktu marki Seat Leon.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:

„Na stronach internetowych pojawiają się reklamy samochodowe. Niektóre marki podają ceny np. od 36 699 zł netto lub od 749 zł netto/mc. Seat proponuje model Leon przygotowany dla firm od 387 zł netto. W załączniku 1 znajduje się pismo, które skierowałem od przedstawiciela Seata wraz ze zdjęciami tych reklam. Chciałem skorzystać z tej promocji i kupić dla mojej firmy 2 takie najprostsze modele w podane cenie 387 zł. Rozumiem, że za odpowiednią dopłatą zmienić wyposażenie dodatkowe. W załączniku 2 znajduję się pismo, które dostałem w odpowiedzi.

Seat powołuje się na art 71 KC, że reklama skierowana do ogółu nie jest ofertą.

Jednak kolejne reklamy (załącznik 3) zostały pozbawione tego zapisu, co sugeruje, że firma wie, że popełniła błąd.
Proszę o przejrzenie się sprawie. Uważam, że Seat powinien mi sprzedać te 2 modele w podanej przez siebie reklamie. Ewidentnie wprowadzają klientów w błąd.
Jeżeli jednak, ich działania były zgodne z prawem i nie mogę domagać się sprzedaży tych 2 modeli to proszę o krótkie wyjaśnienie jednej kwestii.
Prowadzę działalność w zakresie pośrednictwa kredytowego. Jeżeli w gazecie lub internecie zamieszczę reklamę, np. bezzwrotne kredyty, kredyt bez odsetek itp., pomimo wiedzy, ze takich ofert w banku nie ma, to będę zwolniony z odpowiedzialności, gdyby któryś z potencjalnych klientów domagał się takiego kredytu?” – pisownia oryginalna.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8, w myśl którego reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust. 1 a) i b) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.
b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;
Ponadto wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 14 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „przedstawienie w reklamie warunków sprzedaży ratalnej, sprzedaży na kredyt lub innych form kredytu konsumenckiego musi być dokonane w taki sposób, by nie rodziła wątpliwości rzeczywista końcowa cena reklamowanego produktu, a także kwota płacona gotówką, wysokość zaliczki, wysokość oprocentowania, terminy spłat rat kredytu oraz inne warunki związane z tą formą sprzedaży.”.

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:
„Szanowni Państwo, odpowiadając na Państwa pismo z dnia 30 stycznia 2017 r. w sprawie wniesienia skargi konsumenckiej na reklamę samochodu marki SEAT Leon publikowaną przez Volkswagen Group Polska Sp. z o.o. (dalej: „VGP”), przedstawiamy następujące wyjaśnienia.

Na wstępie pragniemy zauważyć, iż z naszej wiedzy wynika, że skarga konsumencka została wniesiona przez Pana (…), który dnia 3 listopada 2016 r. skierował zapytanie dotyczące reklamy samochodu marki SEAT Leon do Biura Obsługi Klienta VGP. Niezwłocznie tj. dnia 14 listopada 2016 r. VGP udzieliło wyczerpującej odpowiedzi wskazując, że nie prowadzi sprzedaży do klienta ostatecznego i w przypadku zainteresowania samochodami marki SEAT zaprasza do skontaktowania się z dowolnym dealerem SEAT, który z pewnością przedstawi szczegóły dotyczące oferty przygotowanej dla klientów prowadzących działalność gospodarczą. Co więcej, w skierowanej do Państwa skardze Pan (…) sam przyznaje, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa kredytowego. W związku z tym skarżący nie mógł zostać wprowadzony w błąd w odniesieniu do istotnych cech reklamowanego produktu, ponieważ jako osoba zajmująca się w sposób profesjonalny tego typu usługami doskonale zdaje sobie sprawę z możliwych warunków finansowania sprzedaży.

Ustosunkowując się do treści pierwszego z przytoczonych przez Państwa w piśmie z dnia 30 stycznia 2017 r. postanowień Kodeksu Etyki Reklamy (art. 2) pragniemy zauważyć, że reklama umieszczona na banerach widocznych na wybranych stronach internetowych, skierowana była jedynie do przedsiębiorców, co bezpośrednio wynikało z treści wskazanej w reklamie strony internatowej dostępnej pod adresem: http://www.seat-auto.pl/seat-for-business/seat-for- business.html Zatem skoro odbiorcami przedmiotowej reklamy są przedsiębiorcy, trudno uznać za uzasadnione, że reklama samochodu marki SEAT Leon nadużywała ich zaufania lub też wykorzystywała brak wiedzy lub doświadczenia, ponieważ osoby prowadzące działalność gospodarczą wyróżniają się z pewnością większą wiedzą i doświadczeniem życiowym niż konsumenci.

Odnosząc się do postanowienia Kodeksu Etyki Reklamy zawartego w art. 14, wskazujemy, że reklama samochodu marki SEAT Leon umieszczona na banerach, przedstawiająca jedynie kwotę w wysokości 387 zł netto, dotyczyła miesięcznej raty leasingu oferowanego dla klientów prowadzących działalność gospodarczą. Po kliknięciu na umieszczony na przedmiotowym banerze komunikat „Sprawdź” każdy potencjalny klient był przekierowany na stronę internetową http //www.seat-auto.pi/seał-for-business/seat-for-business.html. pod którą umieszczono szczegółowe informacje m.in. o warunkach finansowania zakupu samochodu za pomocą leasingu, wysokości miesięcznych rat leasingu oraz terminów wpłat rat leasingu. Zatem pomimo to, że prezentowany baner wskazywał błędna kwotę nie informując potencjalnych klientów wprost, iż reklama dotyczy jedynie miesięcznej raty leasingu, to już strona internetowa bezpośrednio połączona z banerem w sposób wyczerpujący informowała o całkowitej cenie samochodu oraz. wysokości miesięcznej raty, w zależności od wyboru sposobu finansowania

Jednocześnie pragniemy podkreślić, że reklama była opublikowana w postaci przedstawionej przez skarżącego pod wypływem błędu, ponieważ pierwotny projekt reklamy zawierał kwotę w wysokości 387 zł netto wraz z odnośnikiem „miesięcznie”. W związku z tym, reklama w tym kształcie była prezentowana na stronach internetowych jedynie przez kilka godzin, ponieważ niezwłocznie po zauważeniu umieszczenia jej nieprawidłowej wersji przez osoby odpowiedzialne za jej opublikowanie, wersja reklamy została zmieniona tak, aby spełniała wszystkie wymogi nakazane przez przepisy prawa, w tym w szczególności przez ustawę z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. O chwilowej publikacji reklamy w tym kształcie świadczy również fakt. że pismo skarżącego było jedynym przypadkiem zwrócenia uwagi na prezentowanie przedmiotowej reklamy w sieci Internet, skierowanym do Biura Obsługi Klienta VGP.

Mając na uwadze powyższe. Wyrażamy nadzieję, że szczegółowe wyjaśnienia dotyczące omyłkowej publikacji reklamy samochodu marki Seat Leon w kształcie przesłanym przez Skarżącego, spotkają się z Państwa zrozumieniem i nie spowodują uznania przedmiotowej reklamy za sprzeczną z przytoczonymi postanowieniami Kodeksu Etyki Reklamy. Jeszcze raz pragniemy podkreślić, że reklama informująca o nieprawidłowej cenie samochodu była prezentowana na banerach jedynie przez klika godzin. Co więcej, VGP samodzielnie zauważył swój błąd, a następnie w sposób niezwłoczny podjął działania skutkujące zmianą treści reklamy, tak aby była ona zgodna z przepisami prawa , a także spełniała przytoczone przez Państwa w piśmie z dnia 30 stycznia 2017 r. postanowienia Kodeksu Etyki Reklamy,

W związku z powyższym, w naszej opinii nie doszło w omawianym przypadku do naruszenia przytoczonych przez Państwa postanowień Kodeksu Etyki Reklamy.

W naszej dalszej działalności marketingowej, będziemy również zwracali większą uwagę nie tylko na zgodność kreowanych przez VGP materiałów reklamowych z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, ale również z potoczonymi przez Państwa postanowieniami Kodeksu Etyki Reklamy, tak aby nie doprowadzić do sytuacji wprowadzania naszych potencjalnych klientów w błąd.” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama narusza normy art. 2 ust. 1, art. 8 i art. 10 ust. 1 a) i b) oraz art. 14 Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający uznał, że reklama zawiera informacje które mogą wprowadzać odbiorców w błąd i nadużywać ich zaufania lub wiedzy.

Zespół Orzekający zwrócił również uwagę, że reklama wskazując błędną kwotę nie była powadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Reklama informowała o nieprawidłowej cenie samochodu, dlatego Zespół Orzekający uznał, że przekaz narusza art. 10 ust. 1 b) i art. 14 Kodeksu Etyki Reklamy

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014 r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały