Uchwała Nr ZO 30/18 w sprawie reklamy telewizyjnej marki Lidl

Uchwała Nr ZO 30/18
z dnia 21 lutego 2018 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/02/18

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Piwocki – przewodniczący,
2) Paweł Wiśniewski – członek,
3) Sławomir Skowerski – członek,

na posiedzeniu w dniu 21 lutego 2018 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/02/18 złożonej, na podstawie pkt 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej Lidl sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Jankowicach (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

1. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/02/18.

Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna bielizny dostępnej w sieci Lidl.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż:

„Reklama dotyczy oferty podkoszulek do kupienia w dwupaku, w Lidlu.
Są w niej dzieci ubrane w bieliznę, w podkoszulki i majtki, co uważam za niestosowne. Myślę, że niejeden pedofil jest zachwycony tą reklamą!” – pisownia oryginalna.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Skarżony uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„Szanowni Państwo, działając w imieniu Lidl sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Jankowicach (dalej: «Lidl»), w odpowiedzi na pismo Rady Reklamy z dnia 16 stycznia 2018 r., poniżej przesyłamy Państwu naszą odpowiedź – ustosunkowania się do zarzutów arbitra-referenta.

1. Już na samym wstępie pragniemy wskazać, że o ile Lidl nie podziela zarzutów wyrażonych przez widza ani wstępnych uwag arbitra-referenta, o tyle z całą stanowczością pragniemy podkreślić, że dla Lidl ważny jest każdy pogląd, także taki, który opiera się na większej wrażliwości na różnego rodzaju treści. Niemal każda ocena reklamy odwołująca się do klauzul generalnych i pojęć nieostrych musi ze swej istoty odnosić się do określonego zakresu ludzkiej wrażliwości, w tym społecznej, kulturowej i wychowawczej. Lidl nie neguje zatem osobistej, wewnętrznej oceny dokonanej przez widza, jednakże biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy sądzimy, że nie doszło do naruszenia Kodeksu Etyki Reklamy (dalej: «KER»).

2. Arbiter-referent ocenił, że archiwalna już reklama dotycząca bielizny dostępnej w Lidl narusza postanowienie art. 2 KER.

3. Arbiter-referent stanął na powyższym stanowisku opierając się na skardze konsumenckiej widza, który sformułował wobec reklamy jeden zarzut: w ocenie widza prezentowanie w reklamie bielizny dziecięcej przez dzieci jest niestosowne. Zwrócić należy jednak uwagę, że widz nie formułował jakichkolwiek zarzutów dot. naruszania przepisów prawa. Skarga ma zatem bardzo wąski zakres i jej ocenę należy rozpatrywać jedynie w zakresie dopuszczalności uwidocznienia w reklamie bielizny dziecięcej, dzieci ubranych w reklamowaną bieliznę.

4. Lidl wyjaśnia, że reklama nie jest już emitowana, a sam spot reklamowy ma charakter archiwalny.
Odnosząc się zaś merytorycznie do złożonej przez widza skargi:
Treść i forma reklamy:

4.1. W ocenie Lidl trudno zanegować fakt, że w legalnej z prawnego punktu widzenia reklamie bielizny dziecięcej nie można zaprezentować wizerunku dzieci ubranych w reklamowaną bieliznę (przedmiot reklamy). Co więcej, przygotowanie reklamy, w której obecne są dzieci jest w takim przypadku w pełni uzasadnione ze względu na charakter reklamowanego produktu.

4.2. Przedmiotowa reklama nie łamie przy tym żadnych standardów moralnych i nie wykracza poza społecznie akceptowalne granice. W tym zakresie podkreślamy, że skarga konsumencka była jedynie pojedynczym przypadkiem, a reklama nie wywołała sprzeciwu o szerszym charakterze.

4.3. Treści zawarte w reklamie nie były także treściami erotycznymi, a forma prezentacji produktu nie była też ani wulgarna, ani niestosowna.

4.4. Naszym zdaniem treści prezentowane w przedmiotowej reklamie nie stanowią naruszenia prawa, dobrych obyczajów, zasad odpowiedzialności społecznej ani też uczciwej konkurencji.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, w naszej ocenie mamy do czynienia z nadinterpretowaniem treści spotu przez skarżącego.” – pisownia oryginalna.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącej i nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia normy art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, z należytą starannością i nie narusza dobrych obyczajów.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt 50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014 r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.