Uchwała Nr ZO 32/15 w sprawie reklamy firmy Volvo Car Poland sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 32/15
z dnia 12 marca 2015 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/158/14

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Małgorzata Augustyniak – przewodnicząca,
2) Małgorzata Ołdak– członek,
3) Teresa Wierzbowska – członek,

na posiedzeniu w dniu 12 marca 2015 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/158/14 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie radiowej firmy Volvo Car Poland sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/158/14
Przedmiotem skargi była reklama radiowa marki samochodów Volvo.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„produkt: Volvo cars and VAT and Scots.
opis reklamy: It is an advert, that was part of a series using different media.
That was about VAT, Scots, their clothing and bars.
Treść skargi: I am complaining about the advert on radio as it was part of a series that violated the advertsing code including article 2: due diligence and social responsibiluty.(Should not provoke others). Article 4: including race or national origin. IScots who are known to be tall and dark haired were targeted..
Article 8: should not abuse the trust of recipient (perpetuating false stereotype of Scots as tight with money, making a joke, pun about Scots including me.)
or exploit his lack of experience of knowledge ( many do not know or have forgotten that English was a language made from the merger in part of the languages of the Romans, the Germans (Anglo-Sanons in part) and the French. And was forced on the Scots. They were thrown punished, fined, thrown behind bars for disagreeing and demanding their rights.
Article 10: should not mislead. (false stereotyping)
Article 11: comparison, reference to Scots. Should not mislead”. – pisownia oryginalna

„produkt: Samochody Volvo, VAT i Szkoci
opis reklamy: To reklama, która była częścią serii reklam z użyciem różnych mediów. To było o VAT, Szkotach, ich ubraniach i kratkach.
Treść skargi: Składam skargę na reklamę w radiu, która była częścią cyklu, który narusza Kodeks Etyki Reklamy w artykule 2:. W odniesieniu do należytej staranności i odpowiedzialności społecznej (nie powinien prowokować innych). Artykuł 4: pochodzenie rasowe i narodowość. Reklama była skierowana na Szkotów, którzy jak wiadomo są wysocy i mają ciemne włosy.
Artykuł 8: reklama nie powinna nadużywać zaufania odbiorcy, utrwalają fałszywy stereotyp Szkotów jako „skąpych” (oszczędnych – w oryg. „tight with money”), w postaci żartu, gry słów na temat Szkotów, w tym mnie.
lub wykorzystywać jego brak doświadczenia lub wiedzy (wielu nie wie lub zapomnieli, że język angielski powstał z połączenia języków Rzymian, Niemców (po części Anglosasów) i Francuzów. I został wprowadzony przymusowo dla Szkotów. Za sprzeciwianie się i domaganie swoich praw byli oni skazywani, karani grzywną, wrzucani za kratki.
Artykuł 10: reklamy nie powinny wprowadzać w błąd. (fałszywe stereotypy)
Artykuł 11: porównanie, odniesienie do Szkotów. Nie powinno wprowadzać w błąd.” – tłumaczenie Biura Rady Reklamy

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Ponadto, wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„Działając w imieniu Volvo Car Poland sp. z o.o., zwanej dalej „Volvo”, pełnomocnictwo w załączeniu, w odpowiedzi na pismo Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy z dnia 13 lutego 2015 r., w którym wezwano do ustosunkowania się do zarzutów sformułowanych przez arbitra-referenta na podstawie skargi konsumenckiej dotyczącej reklamy, pragnę w pierwszej kolejności zauważyć, że Volvo nie jest w stanie ustosunkować się do zarzutów sformułowanych przez arbitra-referenta, gdyż żadne zarzuty nie zostały Volvo przedstawione. W treści pisma z dnia 13 lutego 2015 r. wskazano jedynie postanowienia Kodeksu Etyki Reklamy, w oparciu o które arbiter-referent może dopiero sformułować zarzuty przeciwko Volvo. Tym samym Volvo nie jest w stanie ustosunkować się do zarzutów, których treści nie zna, a które co więcej nie zostały dotychczas nawet postawione.

Pragnę również wskazać, że Volvo nie jest członkiem Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy. W związku z czym nie mają do Volvo zastosowania żadne postanowienia regulaminu, kodeksu i statutu Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy. Przytoczone regulacje nie mają charakteru źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Stanowią jedynie zbiór zasad wiążących dla członków Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, wprowadzających ograniczenia, obostrzenia czy normy nie wynikające z przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Ponadto, należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 1 ust. 2 Kodeksu Etyki Reklamy, z którego wynika, iż Kodeks nie stanowi zbioru norm zastępujących bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa, co jedynie potwierdza stanowisko Volvo wyrażone w niniejszym piśmie. Ponadto Komisja Etyki Reklamy nie jest organem władzy publicznej ani organem sądowym, który byłby władny do wydawania wiążących wobec Volvo orzeczeń czy decyzji. Stąd żaden z organów Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy nie jest umocowany do rozpoznawania i wydawania jakichkolwiek orzeczeń w stosunku do Volvo. Podkreślam, że w treści pisma z dnia 13 lutego 2015 r. nie wskazano podstawy prawnej, z której wynikałyby kompetencje organów Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy do wydawania orzeczeń lub decyzji wobec Volvo.
Ponadto, Volvo nie uważa, aby reklama Volvo, której dotyczy skarga ani jakakolwiek inna naruszała jakiekolwiek przepisy prawa. Reklamy Volvo są w szczególności zgodne z dobrymi obyczajami i zasadami uczciwej konkurencji. Reklamy Volvo nie zawierają treści dyskryminujących. W szczególności w reklamach Volvo brak jakichkolwiek treści, które mogłyby być interpretowane jako dyskryminacja osób narodowości szkockiej.

Celem przedmiotowej reklamy było zachęcenie klientów do zakupu samochodów „z kratką”, ze względu na możliwość odliczenia przy ich zakupie podatku VAT. Jak powszechnie wiadomo motyw kratki występuje na szkockim kilcie. Powyższe stanowi luźne skojarzenie, które zostało wykorzystane aby wywołać u odbiorcy reklamy pozytywną reakcję. Stąd w reklamie wyeksponowano pozytywne cechy, z których powszechnie znani są Szkoci, tj. oszczędność i rozsądek. Poprzez nawiązanie do męskiego stroju narodowego, odniesiono się również pośrednio do bogactwa szkockiej kultury i tradycji. Nie sposób zatem stwierdzić, że reklama kreuje negatywny obraz Szkotów. Skarżący wskazał również, że z reklamy wynika, iż Szkoci są wysocy i mają ciemne włosy, czego nie można uznać za obraźliwe. W reklamie nie podano żadnych fałszywych informacji, które mogłyby wprowadzić w błąd odbiorcę. Posłużono się natomiast odniesieniem do symboli a nie stereotypów, co jest zabiegiem powszechnie stosowanym nie tylko w reklamach, ale również w literaturze i sztuce. Podkreślenia wymaga również fakt, że celem reklamy nie jest cel edukacyjny. Dygresja skarżącego konsumenta odnosząca się do historii narodu Szkockiego, nie ma bezpośredniego związku z omawianą reklamą. W reklamie brak odniesień do faktów historycznych przedstawionych przez konsumenta. Reasumując, w reklamie Volvo brak treści obraźliwych, ośmieszających czy fałszywych a przez to wprowadzających w błąd. Reklama odnosi się do pozytywnych cech Szkotów i elementów ich kultury, czego nie można traktować jako dyskryminację osób narodowości Szkockiej.”. – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy zarzuconych przez Skarżącego.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i zgodnie z dobrymi obyczajami.

Zdaniem Zespołu Orzekającego, przedmiotowa reklama nie zawiera treści dyskryminujących osoby narodowości szkockiej.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2013r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.