Uchwała Nr ZO 33/09 w sprawie reklamy firmy Blue Expo Centrum Wystawienniczo-Konferencyjne w Blue City

Uchwała Nr ZO 33/09 z dnia 4 czerwca 2009 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/26/09

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń
Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Piwocki — przewodniczący,
2) Marek Janicki — członek,
3) Anna Grzelońska — członek,

na posiedzeniu w dniu 4 czerwca 2009 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/26/09 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Blue Expo Centrum Wystawienniczo-Konferencyjne w Blue City z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy zewnętrznej — plakaty w wagonach metra

postanawia

uznać, że reklama narusza normy Kodeksu.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o Sygn. K/26/09.
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna — plakaty w wagonach metra przedstawiające rozpołowiony wzdłuż fragment ciała ludzkiego.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „pasażerowie metra, w tym dzieci, nie mogą być zmuszani do oglądania fotografii rozpreparowanych ludzkich zwłok. Razi mnie to nawet jako biologa, który na studiach miał zajęcia z anatomii człowieka w prosektorium Akademii Medycznej; tym bardziej może to szokować osoby, które nie mają tego typu doświadczeń.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
Arbiter-referent wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.

Arbiter-referent poinformował również iż zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.

Skarżony nie złożył odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zdaniem Zespołu Orzekającego reklama nie jest zgodna z dobrymi obyczajami, dlatego narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy. Ponadto ze względu na miejsce i sposób prezentowania reklamy narusza art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, gdyż nie bierze pod uwagę, że dzieci mogą być jej odbiorcami.

Zespół Orzekający zaapelował do reklamodawców o uwzględnianie szerokiego spektrum odbiorców, zwłaszcza, gdy reklama jest powszechnie dostępna, a dzieci chcąc nie chcąc też są jej odbiorcami.

Zespół Orzekający kopię uchwały przekazał do wiadomości właściciela nośnika reklamy — firmy ams.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 czerwca 2008r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.