Uchwała Nr ZO 33/13 w sprawie reklamy firmy Sygma Banque Société Anonyme S.A.

Uchwała Nr ZO 33/13 z dnia 18 marca 2013 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/170/12

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Igor Kaleński — przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz — członek,
3) Paweł Wiśniewski — członek,

na posiedzeniu w dniu 18 marca 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/170/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Sygma Banque Société Anonyme S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy internetowej

postanawia uznać, że w reklamie powinny być wprowadzone zmiany, aby reklama nie naruszała norm Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/170/12.
Przedmiotem skargi była reklama internetowa kredytu lombardowego.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
Proszę o uznanie załączonej reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy (Kodeks), zgodnie z którym reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy, art. 10 pkt a i b Kodeksu stanowiących, że reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech reklamowanego produktu;
b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;
art 14, 15. Kodeksu w myśl, których przedstawienie w reklamie warunków sprzedaży ratalnej, sprzedaży na kredyt lub innych form kredytu konsumenckiego musi być dokonane w taki sposób, by nie rodziła wątpliwości rzeczywista końcowa cena reklamowanego produktu, a także kwota płacona gotówką, wysokość zaliczki, wysokość oprocentowania, terminy spłat rat kredytu oraz inne warunki związane z tą formą sprzedaży, reklamy informujące o ofertach pożyczki nie mogą zawierać stwierdzeń mogących wprowadzić odbiorców w błąd w szczególności co do ich rodzaju, niezbędnych zabezpieczeń, terminów spłat, rzeczywistych kosztów odsetek oraz możliwych innych opłat.
Załączona reklama narusza ww. zasady Kodeksu
Informacja wprowadza w błąd co do rzeczywistej ceny produktu oraz oprocentowania, prezentując na stronie internetowej informacje wzajemnie sprzeczne oraz nieprawdziwe, w jednym miejscu strony internetowej wskazując, że odsetki maksymalne wynoszą 24 %, a stopa kredytu lombardowego wynosi 6 % co zgodnie z informacją w tej części strony internetowej obowiązuje od 07 listopada 2012 r. tymczasem jest to przekaz nieprawdziwy i wprowadzający w błąd bowiem na dzień 07 listopada odsetki maksymalne wynosiły 25 %, a stopa kredytu lombardowego NBP 6,25 %, natomiast w przypadku oprocentowania wskazanego we wzorcach umowy zamieszczonych na tej samej stronie internetowej ww. banku według stanu na dzień 08 listopad 2012 r. są one niezgodne z przekazem zamieszczonym na tej samej stronie internetowej (jw.) jak również są niezgodne z ustawą kodeks cywilny w zakresie regulacji dotyczącej odsetek maksymalnych, które wynoszą czterokrotność stopy oprocentowania kredytu lombardowego NBP, tymczasem wysokość odsetek umownych zamieszczonych na stronie ww. banku wynosi ponad 24 % (24,90%) według informacji z dnia 08 listopada 2012 r. Jest to przekaz, który wprowadza w błąd co do rzeczywistych kosztów kredytu oraz oprocentowania nadużywając jednocześnie zaufania odbiorcy, oraz wykorzystując jego brak doświadczenia lub wiedzy.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust.1 a) i b) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;
b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;

Ponadto, zarzucił niezgodność reklamy z art. 14 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „przedstawienie w reklamie warunków sprzedaży ratalnej, sprzedaży na kredyt lub innych form kredytu konsumenckiego musi być dokonane w taki sposób, by nie rodziła wątpliwości rzeczywista końcowa cena reklamowanego produktu, a także kwota płacona gotówką, wysokość zaliczki, wysokość oprocentowania, terminy spłat rat kredytu oraz inne warunki związane z tą formą sprzedaży”.

Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 15 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklamy informujące o ofertach pożyczki nie mogą zawierać stwierdzeń mogących wprowadzić odbiorców w błąd w szczególności co do ich rodzaju, niezbędnych zabezpieczeń, terminów spłat, rzeczywistych kosztów odsetek oraz możliwych innych opłat”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony w odpowiedzi na pismo z dnia 25 lutego 2013 r. dotyczące skargi konsumenckiej zarejestrowanej pod sygnaturą K/170/12, w imieniu Sygma Banque Société Anonyme (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce (dalej „Sygma Bank”), podziękował za przesłane uwagi.

Skarżony zaznaczył, iż jako podmiot nie będący członkiem Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, dalej zwanego „Stowarzyszeniem”, ani nie korzystający z uprawnień do posługiwania się znakiem towarowym „Reklamuję etycznie” lub innym wydawanym przez Stowarzyszenie certyfikatem, nie jest zobowiązany do poddania się proponowanej procedurze arbitrażowej, ani nie jest związany dokumentami korporacyjnymi wydanymi przez Stowarzyszenie jak np. „Regulamin rozpatrywania skarg” załączony do korespondencji. Polityka prowadzenia biznesu oraz komunikacji Skarżonego, zakłada jednak otwartość na sygnały dochodzące spoza organizacji i uważne wsłuchiwanie się w głosy instytucji i osób fizycznych mających uwagi do tego, w jaki sposób kontaktujemy się z otoczeniem rynkowym.
Z tego powodu Skarżony z uwagą przeanalizował postawione w skardze zarzuty i skomentował je następująco:
zarzut wprowadzenia w błąd co do rzeczywistej ceny produktu oraz oprocentowania poprzez zamieszczenie na stronie internetowej informacji dotyczącej odsetek;
W odpowiedzi na powyższy zarzut Skarżony podał, że Uchwała nr 8/2012 Rady Polityki Pieniężnej z dnia 7 listopada 2012 r. w sprawie stopy referencyjnej, oprocentowania kredytów refinansowych, oprocentowania lokaty terminowej oraz stopy redyskontowej weksli w Narodowym Banku Polskim weszła w życie z dniem 8 listopada 2012 r. i oprocentowanie „kredytu lombardowego” wynosiło od dnia 8 listopada 2012 r. 6%. Zamieszczenie na stronie internetowej informacji, że wymienione oprocentowanie obowiązywało od dnia 7 listopada 2012 r. wynikało z omyłkowego przyjęcia daty podjęcia uchwały jako daty wejścia jej w życie. Skarżony podkreślił, że informacja ta w żaden sposób nie zmienia prawidłowej praktyki Sygma Bank naliczania jak i drukowania w umowach z klientami oprocentowania kredytów zgodnie z przepisami Kodeku cywilnego regulującymi wysokość odsetek maksymalnych.

Skarżony poinformował, że Sygma Bank na bieżąco aktualizuje wysokości odsetek maksymalnych na stronie internetowej.

Zdaniem Skarżonego, zamieszczenie na stronie internetowej wskaźników przywołanych w skardze, niezależnie od ich kwestionowanej wysokości, pełni funkcję informacyjną i nie powinno być rozumiane w ocenie Banku jako reklamowanie produktów. Tabele zawierające składowe oprocentowania oferowanych kredytów mają na celu poinformowanie potencjalnych klientów o zasadach liczenia oprocentowania. Szczegółowe dane o parametrach finansowych kredytu a szczególnie oprocentowaniu kredytu są zawarte w poszczególnej umowie kredytu w tym w konkretnej Tabeli Opłat i Prowizji i zawsze uwzględniają jako maksimum zarówno oprocentowanie „kredytu lombardowego” podawane przez Radę Polityki Pieniężnej, jak i wysokość odsetek maksymalnych określonych w Kodeksie cywilnym.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający podzielił zarzut Skarżącego, uznając, że oceniana reklama narusza Kodeks Etyki Reklamy ponieważ zawiera odesłanie do nieaktualnej Tabeli Opłat i Prowizji kredytu lombardowego.

Zespół Orzekający, biorąc pod uwagę krąg osób, do których reklama jest skierowana, stwierdził, że uzasadniony jest zarzut, że przekaz jest nieczytelny i niepełny.

Podsumowując, Zespół Orzekający podkreślił, że produkty finansowe powinny być prezentowane w reklamie w sposób przejrzysty, jednoznaczny i zrozumiały.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit d) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.