Uchwała Nr ZO 44/13 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 44/13 z dnia 26 marca 2013 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/189/12

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Tomczak — przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz— członek,
3) Marcin Senderski — członek,

na posiedzeniu w dniu 26 marca 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/189/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o. z siedzibą w Ksawerowie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/189/12.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna wyrobu medycznego Envil.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż: „zgodnie z art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo farmaceutyczne, reklama produktu leczniczego kierowana do publicznej wiadomości nie może polegać na: „prezentowaniu produktu leczniczego przez osoby znane publicznie, naukowców, osoby posiadające wykształcenie medyczne lub farmaceutyczne lub sugerujące posiadanie takiego wykształcenia”. W przypadku reklamy leku Envil nie tylko jest wykorzystana postać osoby w kitlu i z stetoskopem na szyi. Pada tez fraza ze polecany jest przez wszystkich lekarzy, a na koniec jest pokazana karta a’la recepta z nazwa Envil napisana dużą czcionka oraz wizerunek pieczątki lek. med (internisty) i składany jest podpis, w domyśle osoby która przed chwila do nas mówiła (pan w kitlu). Uważam, iż jest to złamanie w/w artykułu. Reklama nadawana jest bardzo często na wielu stacjach. W okresie kiedy przeziębienia są częste. Prosiłbym o szybka reakcje, choć i tak juz wielu osobom pozostała zapewne w głowach.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Wniósł także o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.

Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz.U.08.45.271 j.t.) „reklama produktu leczniczego kierowana do publicznej wiadomości nie może polegać na:
1) prezentowaniu produktu leczniczego przez osoby znane publicznie, naukowców, osoby posiadające wykształcenie medyczne lub farmaceutyczne lub sugerujące posiadanie takiego wykształcenia;
2) odwoływaniu się do zaleceń osób znanych publicznie, naukowców, osób posiadających wykształcenie medyczne lub farmaceutyczne lub sugerujących posiadanie takiego wykształcenia.”.

Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający biorąc pod uwagę, że reklamowanym produktem jest wyrób medyczny, oraz, że reklama zawiera jedynie rekomendacje lekarskie, nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu.

Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama nie nadużywa zaufania odbiorców, ani nie wykorzystuje ich braku doświadczenia lub wiedzy.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama jest zgodna z przyjętymi normami społecznymi i nie wprowadza konsumentów w błąd.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.