Uchwała Nr ZO 48/11 w sprawie reklamy firmy Solinea SP.J.

Uchwała Nr ZO 48/11 z dnia 7 kwietnia 2011 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/29/11

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Mikołaj Janicki — przewodniczący,
2) Magdalena Czaja — członek,
3) Wojciech Tomczak — członek,

na posiedzeniu w dniu 7 kwietnia 2011 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/29/11 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko SOLINEA SP.J z siedzibą w Lublinie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy radiowej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/29/11
Przedmiotem skargi była reklama radiowa produktu Clavin.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „Clavin jest środkiem na potencję i w reklamie (która emitowana była przez cały dzień wielokrotnie) pojawia się określenie, że jest to środek wspomagający erekcję. Pojawia się w nim słowo „erekcja”, a uważam, że nie jest ono niezbędne w słowniku kilkuletniego dziecka, a emitowanie takich reklam powinno być ograniczone do godzin wieczornych. Prosiłabym więc o ustalenie, czy producent/dystrybutor preparatu Clavin nie naruszył zasad etyki reklamując go w godzinach przed- i popołudniowych. Jestem mamą bystrej czterolatki, która błyskawicznie wyłapuje z otoczenia nowe słowa, więc w miarę możliwości chciałabym ją chronić, gdyż uważam, że na wiedzę o erekcji i potencji ma jeszcze dużo czasu.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, iż reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.

Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający nie stwierdził naruszenia dobrych obyczajów i uznał, że reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych oraz że była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Zdaniem Zespołu Orzekającego reklama nie stanowi zagrożenia dla fizycznego, psychicznego lub moralnego rozwoju dzieci i młodzieży.

Jednocześnie, Zespół Orzekający uczulił reklamodawców, aby dostosowywali treść reklamy do pory jej emisji.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.