Uchwała Nr ZO 48/12 w sprawie reklamy firmy Procter and Gamble DS. Polska Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 48/12 z dnia 23 kwietnia 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/116/11

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Magdalena Czaja — przewodnicząca,
2) Melania Popiel — członek,
3) Mikołaj Janicki — członek,

na posiedzeniu w dniu 23 kwietnia 2012 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/116/11 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Procter and Gamble DS. Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.


2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/116/11.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna produktu „Ambi Pur”.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „Odświeżacz powietrza wg autorów reklamy ma niwelować brzydkie zapachy np. kota. Chyba te reklamę tworzył ktoś, kto kotów nie lubi i nigdy kota nie miał. Inaczej wiedziałby, ze kot myje się częściej niż wielu spośród ludzi. Wystarczy wsiąść do środka komunikacji miejskiej. Dlatego proszę o zaprzestanie reklamowania odświeżacza kosztem złej opinii o kotach. Potem jest negatywny odzew wśród społeczeństwa i zły przykład dla młodego pokolenia. Skoro kot śmierdzi to nie jest wart, aby go szanować. Dlatego koty się dręczy, truje i nie jest to bynajmniej odosobnione wśród „porządnych rodzin” mieszkających w pachnących mieszkaniach.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 21 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą propagować postaw kwestionujących prawa zwierząt. Reklamy wykorzystujące wizerunek zwierząt powinna cechować powściągliwość, tak aby zwierzęta nie były przedstawiane w sposób sugerujący możliwość ich niehumanitarnego traktowania.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony poinformował, iż reklama przedstawia między innymi:
1. scenę smażenia ryb, których zapach roztacza się po mieszkaniu, a następnie:
2. scenki w których kolejne osoby z mieszkania w którym smażona jest ryba próbują „zabić” jej zapach czy też schować się przed nim tj.
pana chowającego twarz w rękawicy kucharskiej, dziewczynkę chowającą buzię w kapturze bluzy, panią która przykłada ściereczkę do twarzy,
pana który siedzi na fotelu razem z kotem i właśnie kota przykłada do twarzy, i wącha, aby nie czuć zapachu ryby.

Skarżony wskazał, że w ostatniej wskazanej scence kot przedstawiony jest jako zwierzę-przyjaciel, dzięki któremu przykre zapachy nie docierają do osoby wtulającej w niego twarz. Podczas reklamy ani razu nie pada stwierdzenie „przykry zapach kota” ani żadne podobne.

W związku z powyższym, zdaniem Skarżonego, skarga jest nieuzasadniona, a zarzuty że reklama przedstawia koty w złym świetle co może stać się przyczyną krzywdzącego odbioru społecznego kotów są chybione. Nie zostały złamane zapisy Kodeksu Etyki Reklamy, w szczególności art. 2 i 21. Jednocześnie Skarżony poinformował, że od końca sierpnia 2011 powyższa reklama nie jest nadawana, a w ramach kolejnej kampanii reklamowej produktów marki Ambi-Pur od początku września 2011 nadawana jest nowa reklama, w której w ogóle nie ma odniesień do zwierząt.


3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie narusza norm Kodeksu.

Zespół Orzekający stwierdził, że reklama nie propaguje postaw kwestionujących prawa zwierząt.

W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowy przekaz reklamowy nie zawiera również treści sugerujących złe traktowanie zwierząt.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.


Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.