Uchwała Nr ZO 53/13 w sprawie reklamy firmy Kino Świat Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 53/13 z dnia 14 maja 2013 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/06/13/01-03

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Paweł Wiśniewski – przewodniczący,
2) Teresa Wierzbowska – członek,
3) Wojciech Kowalczyk – członek,

na posiedzeniu w dniu 14 maja 2013 roku, po rozpatrzeniu skarg o sygnaturze akt K/06/13/01-03 złożonych, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumentów (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Kino Świat Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczących reklamy zewnętrznej

postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęły skargi o sygn. K/06/13/01-03.
Przedmiotem skarg była reklama zewnętrzna filmu kinowego pt. Kolekcjoner.

Skarżący w prawidłowo złożonych skargach podnosili, iż:

„W dniu dzisiejszym w w/w wiacie przystankowej zobaczyłam duży plakat reklamujący thriller/horror \”Kolekcjoner 3D\”. Plakat stanowi połączenie plakatów nr 2 i 3 z tego linku: http://www.filmweb.pl/film/Kolekcjoner+3D-2012-598628/posters# Na wspomnianym plakacie wyraźnie widać rozczłonkowane ludzkie ciała, pozszywane i zamknięte w szklanym akwarium. Uważam, że prezentowanie takiej makabry, okrucieństwa i wynaturzenia w miejscu publicznym, ogólnodostępnym dla dzieci, osób wrażliwych, a już zwłaszcza do celów reklamowych, jest skrajnie nieetyczne. Bardzo proszę o szybką reakcję.”.

„Chciałbym zgłosić skargę na reklamę, która w moim odczuciu jest bardzo niestosowna przede wszystkim ze względu na treść. Moje zniesmaczenie jest potęgowane tym, że jest umieszczana w miejscach dobrze wyeksponowanych, widocznych dla wszystkich też m.in. dla dzieci. Znam wiele osób, które czują się tą reklamą niemile dotknięte. Chodzi o reklamę premiery kinowej filmu : Kolekcjoner 3D. Jest ona umieszczana na wrocławskich przystankach komunikacji miejskiej, choć najprawdopodobniej jest obecna w wielu innych miejscach, także w wielu polskich miastach. Przedstawia ona wyraźnie pokazane zwłoki kobiety, rozkawałkowane a następnie pozszywane w nienaturalnych pozycjach, z rozciętych ust wyłania się dłoń, zwłoki te są umieszczone w wodzie. Hasło reklamowe na plakacie brzmi: „Narodził się nowy geniusz zbrodni”. Według mnie jest to oburzające: pokazywanie zwłok, osoby zabitej bestialsko, zbezczeszczenie zwłok i dopisek GENIUSZ – sugerujące, że jego działalność ma powodować u nas pewnego stopnia respekt? I jeśli taka reklama jest etyczna to równie dobrze można reklamować inne formy morderstw, gwałtów, a może i masowe ludobójstwo, czemuż by nie? Najbardziej przykre jest to, że chęć zysku niszczy pozytywne wartości wypracowane przez kulturę i przekraczane są granice, które jeszcze całkiem niedawno byłyby nie do przyjęcia. Dystrybutorem filmu jest: kino świat. Mam nadzieję, że mój wniosek spowoduje bardziej stonowany wybór reklamy przez dystrybutorów.”.

„Jadąc z dzieckiem autobusem, zobaczyłam na przystanku podświetlone plakaty tego filmu, w powiększonej skali.
Bilbordy były na przystanku autobusowym, niedaleko szkoły podstawowej. Dołujące wrażenie! Dziecko stało zamurowane, ja także.
Moim zdaniem przekroczone są normy – gloryfikowanie i epatowanie taką przemocą na przystankach autobusowych. Zdjęcia pociętego ciała kobiet i podpis „Tylko wizjoner może zostać geniuszem zbrodni”.
Plakat taki nie powinien być prezentowany publicznie, tak aby każdy był zmuszony do jego oglądania.
http://www.kinoswiat.pl/okladki/kino/kolekcjoner/kolekcjoner_p.jpg
Film, którego dystrybutorem jest Kino Świat spółka zoo. ulica Belwederska 20/22 00-762.”.

W czasie posiedzenia skargi przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 5 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, reklamy nie mogą zawierać elementów, które zachęcają do aktów przemocy.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczna z art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy, gdyż bez uzasadnionej konieczności powodowanej np. względami społecznymi i profilaktyką, reklamy nie mogą motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.”.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.

Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama nie jest zgodna z przyjętymi normami społecznymi. Zespół Orzekający stwierdził, że w przestrzeni publicznej nie można szokować dzieci.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama nie mieści się w ramach przyjętych norm etycznych i zagraża fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.

Zdaniem Zespołu Orzekającego, na reklamodawcach kierujących swoje reklamy do masowego odbiorcy – poprzez umieszczenie ich na nośnikach reklamy zewnętrznej – spoczywa szczególna odpowiedzialność za staranny, prowadzony w poczuciu odpowiedzialności społecznej i nie godzący w powszechne odczucie dobrych obyczajów, wybór treści i formy reklamy. Zespół Orzekający zaapelował do reklamodawców o zachowanie szczególnej wrażliwości w przypadku korzystania z form reklamy zewnętrznej.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.