Uchwała Nr ZO 55/13 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 55/13 z dnia 14 maja 2013 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/08/13

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Paweł Wiśniewski – przewodniczący,
2) Teresa Wierzbowska – członek,
3) Wojciech Kowalczyk – członek,

na posiedzeniu w dniu 14 maja 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/08/13 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Pabianicach (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/08/13.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna suplementu diety Asequrella.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż „Czy jest normalnym, że moje 5 letnie dziecko wespół z 13 letnim, oglądając rano program w telewizji zgoła posiadającej znamiona edukacyjnej ogląda reklamę osłonowych środków w terapii antykoncepcyjnej, gdzie jednym z motywów przewodnich jest stała ochota na seks? Nie mam nic przeciwko aktywności seksualnej, ale na 13 latka z całą pewnością nie podziała taki komunikat dobrze, a 5 latek mówiący mi (powtarzając słowa reklamy), że ma cały czas ochotę na seks w wyniku oglądania Discovery Channel wygląda tyleż komicznie, co przerażająco. Mam w sobie wiele tolerancji, ale wg mnie jest to stanowczo za wczesna pora na reklamowanie tego typu specyfików. Pomijając kwestię interwencji w tej sprawie, czy mam możliwość domagania się od Discovery Channel jakiegoś „małego” zadośćuczynienia? Wszak jesteśmy wiernymi widzami od lat, a teraz… strach będzie dziecko zostawić przed programem „Jak to jest zrobione?!”. A szkoda!.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.”.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W odpowiedzi na pismo z dnia 10.04.2013 roku, Skarżony poinformował, że nie jest możliwe pobranie reklamy umieszczonej na Państwa serwerze przy wykorzystaniu wskazanego adresu.

Odpowiadając na zarzuty uznania reklamy produktu Asequrella za sprzeczną z art. 2, art. 25 oraz art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, Skarżony podniósł, że powołany w skardze o sygn. akt K/08/13 spot reklamowy nie jest skierowany do dzieci ani młodzieży, lecz osób pełnoletnich stosujących antykoncepcję hormonalną. Tym samym zarzuty, o których mowa powyżej są chybione. Co więcej, wskazuję, że reklama ta poprzez użyte środki wyrazu w żaden sposób nie jest sprzeczna z dobrymi obyczajami ani nie narusza żadnych norm moralnych. Ponadto dotyczy produktu działającego osłonowo przy antykoncepcji hormonalnej, skierowana jest zatem do osób, które podjęły już decyzję co do życia seksualnego oraz stosowania antykoncepcji i nie nakłania nikogo do jakichkolwiek zachowań.

Słowo „seks”, które wzburzyło Skarżącą jest używane także w programach informacyjnych, edukacyjnych, zarówno telewizyjnych jak i radiowych i może zostać wypowiedziane i usłyszane nie tylko w reklamie.

Skarżony zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 roku o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży w podstawie programowej kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół zostały wprowadzone treści dotyczące wiedzy o życiu seksualnym człowieka, o zasadach świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartości rodziny, życia w fazie prenatalnej oraz metodach i środkach świadomej prokreacji. Treści te są realizowane w klasach V-VI szkoły podstawowej, w szkołach gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Sposób realizacji przedmiotu jakim jest Wychowanie do życia w rodzinie określone- zostało przez Ministra Edukacji Narodowej w rozporządzeniu w sprawie sposobu nauczania szkolnego oraz zakresu treści dotyczących wiedzy ożyciu seksualnym człowieka, o zasadach świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartości rodziny, życia w fazie prenatalnej oraz metodach i środkach świadomej prokreacji zawartych w podstawie programowej kształcenia ogólnego.

Na marginesie Skarżony zaznaczył, że słowo „seks” znalazło się także w spotach reklamowych konta Inteligo PKO Bank Polski SA czy też prezerwatyw „Skyn” firmy Unimil, co do których zostały złożone skargi konsumenckie. W obu przypadkach w treści spotu reklamowego padło słowo „seks” i w obu przypadkach Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy nie dostrzegł, iż doszło do naruszenia Kodeksu Etyki Reklamy.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama jest zgodna z przyjętymi normami społecznymi.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych i nie zagraża fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.