Uchwała Nr ZO 56/12 w sprawie reklamy firmy Boiron Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 56/12 z dnia 8 maja 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/07/12

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Piwocki — przewodniczący,
2) Agnieszka Tomasik-Walczak — członek,
3) Marek Janicki — członek,

na posiedzeniu w dniu 8 maja 2012 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/07/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Boiron Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/07/12.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna leku dostępnego aptece bez recepty o nazwie Oscillococcinum.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż „w reklamie preparatu homeopatycznego Oscillococcinum zawarte jest stwierdzenie, że produkt „likwiduje objawy grypy i przeziębienia”. Żadne rzetelne badania kliniczne nie potwierdzają tezy, aby jakikolwiek produkt homeopatyczny, w tym Oscillococcinum, wywierał działanie różniące się od efektu placebo. Na poparcie moich zastrzeżeń podaję link do raportu w sprawie homeopatii: http://www.sluzbazdrowia.com.pl/pdf/3556_raport-homeopatia.pdf.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
Arbiter-referent wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.
Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.

Podczas posiedzenia Skarżony zaznaczył, że jego obecność na posiedzeniu nie oznacza, że uznaje on uchwały Komisji Etyki Reklamy.

Skarżony podniósł, iż wszelkie działania podejmowane przez Związek Stowarzyszeń Rada Reklamy względem Boiron Sp. zo.o. nie są uprawnione, gdyż nie jest on sygnatariuszem Kodeksu Etyki Reklamy [„Kodeks”] i nie wyraził zgody na podjęcie względem niego postępowania na zasadach określonych w Regulaminie Rozpatrywania Skarg. Powyżej wskazane okoliczności powodują, iż Skarżonego nie dotyczą w żadnej mierze nie tylko unormowania Kodeksu, ale i zasady postępowania przed Zespołem Orzekającym Komisji Etyki Reklamy [„Komisja”] określone w Regulaminie Rozpatrywania Skarg. W szczególności Skarżony nie jest biernie legitymowany do występowania jako strona takiego postępowania i nie jest w żadnym zakresie zobowiązany do jakiegokolwiek odnoszenia się do stawianych mu przez Komisję zarzutów.

Skarżony podniósł, iż w reklamie produktu leczniczego Oscillococcinum nie pada słowo „likwiduje”. Skarżony poinformował, że treść informacji zawartych w reklamie pozostaje w pełnej zgodności z Charakterystyką Produktu Leczniczego, która poddana została weryfikacji merytorycznej przez Departament Polityki Lekowej i Farmacji Ministerstwa Zdrowia. Wszelkie wskazania do stosowania zawarte w reklamie są wprost, literalnie przytoczone z Charakterystyki Produktu Leczniczego. Zgodnie bowiem z postanowieniami art. 56 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (tekst jednolity Dz.U. 2008 Nr 45 poz. 271 z późn. zm.), Skarżony zobowiązany jest do prowadzenia reklamy tylko i wyłącznie zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego. Dodatkowo niezależnie od opinii, stanu wiedzy lub jej braku, czy jakichkolwiek innych przesłanek jakimi kierował się Skarżący, nie jest on osobą kompetentną do decydowania o skuteczności lub właściwościach leczniczych produktu leczniczego Oscillococcinum. W oparciu o przyjęte przez system prawny procedury, Oscillococcinum, został dopuszczony do obrotu jako produkt leczniczy, niezależnie od subiektywnych zapatrywań Skarżącego oraz jego opinii o skuteczności jego działania.

Skarżony podniósł, że oparcie przez osobę Skarżącą zarzutów na jakiś „raportach w sprawie homeopatii” oraz wyrażanie opinii o efektach działania produktu leczniczego Oscillococcinum, stanowi prywatne, subiektywne stanowisko tej osoby. Co więcej, za kompletnie absurdalne uznać należy przekazywanie Państwu jakichś „raportów”, celem weryfikacji przez Państwa skuteczności działania tego produktu leczniczego. Oczywiście w żadnym przypadku nie ośmielam się kwestionować Państwa wiedzy pozwalającej na prawidłowe dokonanie takiej weryfikacji. Przyjmuję jedynie, iż oparcie się na decyzjach kompetentnych organów państwa w tym zakresie, wydaje się rozwiązaniem słuszniejszym.

Biorąc powyższe pod uwagę, Skarżony zaznaczył, że w przypadku podania do publicznej wiadomości rozstrzygnięć Komisji, które w jakikolwiek sposób naruszałyby dobre imię Skarżonego, poprzez np. stwierdzenia, że naruszył on postanowienia Kodeksu (którego nie jest sygnatariuszem) lub zamieszczenie w Internecie uchwały Komisji lub jakiejkolwiek innej informacji mogącej sugerować, że Skarżony prowadzi działania reklamowe niezgodnie z prawem albo w jakikolwiek inny sposób naruszył prawo, niezwłocznie podjęte zostaną wszelkie kroki prawne mające na celu przywrócenie stanu zgodnego z prawem i naprawienie wszelkich, poniesionych przez Skarżonego szkód. O ile bowiem całkowicie zrozumiałym jest dla Skarżonego, że Komisja uprawniona jest do dokonywania oceny działań reklamowych sygnatariuszy Kodeksu oraz rozpowszechniania podjętych w związku z tym uchwał, o tyle podejmowanie takich działań w odniesieniu do innych podmiotów bezsprzecznie narusza ich prawa, dobre obyczaje oraz normy etyczne, na których straży ma stać Związek Stowarzyszeń Rada Reklamy.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona zgodnie z dobrymi obyczajami i nie nadużywa zaufania odbiorców, ani nie wykorzystuje ich braku doświadczenia lub wiedzy.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama nie wprowadza konsumentów w błąd, a jej treść nie sugeruje, że reklamowany lek „likwiduje objawy grypy lub przeziębienia”. Zespół Orzekający zaznaczył, że w przedmiotowej reklamie zawarto sformułowanie „uwalnia od objawów przeziębienia lub grypy”.

Na koniec, Zespół Orzekający podkreślił, że przedmiotem oceny Komisji Etyki Reklamy jest wyłącznie przekaz reklamowy pod kątem zgodności z Kodeksem Etyki Reklamy, a nie działalność reklamodawcy.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.