Uchwała Nr ZO 60/08 w sprawie reklamy firmy Sara Lee Household and Body Care Poland Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 60/08 z dnia 30 października 2008 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/143/08, K/144/08

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Piwocki — przewodniczący;
2) Anna Grzelońska — członek;
3) Christian Lainer — członek,

na posiedzeniu w dniu 30 października 2008 roku, po rozpatrzeniu skarg o sygnaturze Akt K/143/08, K/144/08 złożonych, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko firmie Sara Lee Household and Body Care Poland Sp. z o.o., z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczących reklam w postaci internetowego baneru reklamowego oraz filmu reklamowego zamieszczonego na stronie producenta (w dwóch odsłonach)

postanawia

uznać, że reklamy naruszają normy Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęły skargi o sygn. K/143/08 i K/144/08.

a) Przedmiotem pierwszej skargi była reklama w postaci internetowego baneru reklamowego środka odświeżającego powietrze w samochodzie, z możliwością łączenia dwóch zapachów (Ambi Pur Car 2 Motion).

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „wszedł na stronę gazety wyborczej wyborcza.pl żeby poczytać wiadomości z kraju i doznałam szoku widząc na górze strony dużą reklamę z napisem dotknij moich kokosów i obok zdjęcie dziewczyny która zamiast stanika ma dwa kokosy i pochyla się nad kierowcą – reklama głupiego odświeżacza powietrza do samochodu ambipur car to jak jest chamska i bezczelna i jak poniża kobietę wydaje się oczywiste nie spodziewałam się jednocześnie że taka marka jak gazeta wyborcza poniży się do opublikowania ohydnej seksistowskiej reklamy.”

b) Przedmiotem drugiej skargi była reklama internetowa środka odświeżającego powietrze w samochodzie, z możliwością łączenia dwóch zapachów (Ambi Pur Car 2 Motion).

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „skarży kampanię reklamową ambipurcar publikowaną na stronie internetowej http://www.ambipurcar.pl/ w formie gry interaktywnej, w której wczytywane są spoty reklamowe oraz w formie bannerów reklamowych w serwisach obcych. Banner taki był wyświetlany losowo 15.09 rano w serwisie www.gazeta.pl, trafiłam na niego ok. 5 razy w godzinach 9-10. Baner przedstawia kobietę tulącą się samochodzie do mężczyzny oraz hasło: Dotknij moich kokosów. Po kliknięciu banneru użytkownik wchodzi do serwisu http://www.ambipurcar.pl/, gdzie (po intro) udostępniana jest gra interaktywna polegająca na łączeniu zapachów (buteleczki z zapachami należy przeciągnąć myszą do urządzenia), aby otrzymać „spotkanie” dwóch spotów reklamowych po przeciągnięciu kobiety z biustonoszem kokosowym i mężczyzny w marynarce otrzymujemy dwa spoty: w jednym kobieta domaga się „zrobienia czegoś z jej kokoskami”, w drugiej symuluje fellatio na bananie. W mojej opinii reklama przekracza granice dobrego smaku, wulgaryzuje relacje damsko-męskie sprowadzając je do świńskiego żartu o kokoskach, nie jest przeznaczona dla wszystkich odbiorców, należałoby ją opatrzyć klauzulą: od 18 lat, oraz propaguje stereotyp kobiety jako obiektu seksualnego.”

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami w myśl art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Wniósł również, o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.

Ponadto zarzucił reklamie niezgodność z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”

Zarzucił również naruszenie art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy (w związku z art. 32 Kodeksu), który stanowi, że „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży musza uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi”.

Zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „Przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”

Arbiter-referent wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 16 ust. 1 pkt. 1) ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z dnia 16 kwietnia 1993r. (Dz.U.03.153.1503 j.t.), w myśl którego „czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka;”.

Skarżony złożył odpowiedź na skargi i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W odpowiedzi na skargi, Skarżony poinformował, że „Spółka Sara Lee Household and Body Care Poland Sp. z o.o. wchodzi w skład dużego międzynarodowego koncernu Sara Lee Corporation. Skarżony wyjaśnił, że jest firmą obecną na rynku polskim od wielu lat, dla której jedną z najwyższych wartości jest wzbudzanie i podtrzymywanie zaufania co do jakości naszych produktów oraz szeroko rozumiana uczciwość wobec konsumentów i klientów. W związku z tym wprowadzone zostały w firmie Globalne Standardy Biznesu, którymi na co dzień Skarżony kieruje się w swojej działalności.

Skarżony poinformował, że jego zasadą jest aby treści prezentowanych przez nas reklam były w dobrym guście – nie zawierały tekstów, obrazów lub charakterystyk, które mogłyby być obraźliwie dla konsumentów, klientów lub pracowników w kraju, w którym reklama jest emitowana. Wprowadzając będącą przedmiotem skarg kampanię internetową, intencją Spółki nie było nigdy naruszenie obowiązującego prawa, zasad reklamy bądź dyskryminowanie kogokolwiek i naruszanie godności jakiejkolwiek grupy. Jest to kampania, która była wykorzystywana również w innych krajach i została generalnie pozytywnie przyjęta przez konsumentów w Polsce jak i zagranicą gdzie nie miały miejsca przypadki wniesienia skarg.
Zdaniem Skarżonego kampania miała mieć i była formą żartu przedstawionego w zabawny i dowcipny sposób, który miał wywołać zainteresowanie grupy targetowej do której była skierowana, tj. mężczyzn w wieku 25-39 lat i stąd jej charakter. W związku jednak z faktem, iż kampania została definitywnie zakończona i nie ma obecnie miejsca rozpowszechnianie przedmiotowej reklamy, Skarżony stoi na stanowisku, iż rozpatrywanie skarg jest bezprzedmiotowe.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający podzielił zarzuty Skarżących, uznając, że przedmiotowe reklamy naruszają Kodeks Etyki Reklamy i obowiązujące przepisy prawa, z uwagi na to, że naruszają dobre obyczaje.

W opinii Zespołu Orzekającego, reklamy nie były również prowadzone w poczuciu odpowiedzialności społecznej, gdyż z reklamami mogły się zapoznać dzieci korzystające z ogólnie dostępnych stron internetowych.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit c Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.