Uchwała Nr ZO 61/18/21u w sprawie reklamy radiowej lakierów hybrydowych marki Silcare

Uchwała Nr ZO 61/18/21u
z dnia 6 czerwca 2018 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/49/18

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Piwocki – przewodniczący,
2) Paweł Wiśniewski – członek,
3) Igor Kaleński – członek,

na posiedzeniu w dniu 6 czerwca 2018 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/49/18 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie radiowej SILCARE Sp. z o.o. z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: Skarżony)

postanawia:
– uwzględnić skargę w części dotyczącej naruszenia norm art. 2 ust. 1, art. 8 i art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy poprzez zawarcie w reklamie kategorycznych stwierdzeń typu: „nie uczula”, „bezpieczny skład” bez poparcia dowodami lub badaniami,
– w pozostałym zakresie skargę odrzucił jako nie podlegającą ocenie przez KER.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/49/18.

Przedmiotem skargi była reklama radiowa lakierów hybrydowych marki SILCARE.

Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze poinformowała:

„Moim zdaniem doszło do emisji reklamy radiowej lakierów hybrydowych SILCARE (wyemitowanej dotychczas w szczególności na antenie następujących stacji radiowych: RMF Maxxx Kraków, Chillizet Warszawa-Kraków, Radio GRA Wrocław, Plus Gdańsk), zawierającej szereg sformułowań nieprawdziwych i niezgodnych z rzeczywistym stanem rzeczy, które godzą w zbiorowe interesy konsumentów.
Proszę o informację, to prześlę Państwu nagranie reklamy.
W pierwszej kolejności wskazuję, że w ramach przedmiotowej reklamy pojawił się następujący komunikat: «/…/ manicure hybrydowy? marzą mi się piękne paznokcie, ale nie mam ochoty wydawać pieniędzy na produkty, które w dodatku uczulają /…/».

Przede wszystkim, SILCARE sp. z o.o. sp. k. nie przedstawia jakichkolwiek dowodów na to, że produkty do wykonywania manicure hybrydowego używane prawidłowo w ogóle uczulają. Z drugiej strony SILCARE sp. z o.o. sp. k. w żaden sposób nie udowadnia swoich sugestii, jakoby produkty SILCARE, jako jedyne na rynku, takich reakcji nie wywołują. W efekcie takich gołosłownych twierdzeń konsument jest wprowadzany w błąd, gdyż reklama wywołuje u niego mylne wrażenie jakoby tylko produkty marki SILCARE, ze wszystkich dostępnych na rynku, nie powodowały uczuleń.

W drugiej kolejności wskazuję, że w przedmiotowej reklamie pojawia się stwierdzenie, jakoby produkty (hybrydy) SILCARE «/…/ w porównaniu z konkurencją wypadają rewelacyjnie /…/».
SILCARE sp. z o.o. sp. k. w żaden sposób nie wyjaśnia, co należy rozumieć pod pojęciem «rewelacyjnie» i na czym miałaby polegać rzekoma przewaga tej marki nad innymi markami produktów do manicure hybrydowego dostępnych na rynku. Jest to twierdzenie całkowicie gołosłowne i nie znajdujące oparcia w rzeczywistym stanie rzeczy, które zarazem godzi w renomę innych podmiotów z branży. Taka nierzetelna reklama porównawcza jest w świetle przepisów prawa niedopuszczalna, gdyż kreuje u odbiorcy zniekształcony obraz rzeczywistości.

Wreszcie wskazuję, że w przedmiotowej reklamie pojawia się stwierdzenie, iż produkty SILCARE mają «/…/ bezpieczny skład /…/», co może być odebrane jako sugestia, że skład nie wszystkich produktów do manicure hybrydowego dostępnych na rynku jest bezpieczny. Taka sugestia jest co najmniej gołosłowna.

Reklama narusza zbiorowe interesy konsumentów (wypełnia znamiona reklamy wprowadzającej w błąd), a ponadto także narusza dobre imię i renomę podmiotów wytwarzających i oferujących produkty przeznaczone do manicure hybrydowego. Poprzez przedmiotowe działania SILCARE sp. z o.o. sp. k. dopuściła się w szczególności naruszenia prawnego obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji.
Z uwagi na powyższe, proszę o zakazanie SILCARE sp. z o.o. sp. k. emisji przedmiotowej reklamy; oraz nakazanie SILCARE sp. z o.o. sp. k. opublikowania przeprosin.”– pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.

Wzniósł także o uznanie reklamy za niezgodną z art. 10 ust.1 a) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklamy nie mogę wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty, produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;

Skarżony uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„Szanowni Państwo, działając w imieniu mojej mandantki – spółki pod firmą SILCARE Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (odpis pełnomocnictwa w załączeniu), w odpowiedzi na Państwa pismo datowane na 24 kwietnia 2018 roku, zawierające informacją o wniesieniu skargi i wszczęciu postępowania dotyczącego reklamy radiowej lakierów hybrydowych informuję, iż spółka SILCARE wyraża wolę uczestnictwa w postępowaniu.

Jednocześnie wnoszę o oddalenie skargi z uwagi na brak faktu naruszenia norm Kodeksu oraz podaję, co następuje.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że przesłany odpis skargi stanowiący podstawę dla wszczęcia niniejszej sprawy mają niemalże identyczną treść do pisma, które spółka SILCARE otrzymała od swojego konkurenta ~ spółki NESPERTA, co w oczywisty sposób wskazuje, że ich rzeczywistym autorem skargi nie jest konsument, ale przedsiębiorca. Sposób działania rzeczywistego autora szeregu skarg – poprzez pominięcie właściwego trybu postępowania przewidzianego dla przedsiębiorców (i w konsekwencji obejście punktu 1.9. w zw. z 1.11. Regulaminu rozpatrywania skarg) w naszej ocenie wskazuje na niskie pobudki kierujące działaniami skarżącego.

Dowód: korespondencja z NESPERTA (kopie w załączeniu);

Skarżony odniesie się szczegółowo do zarzutów opisanych w skardze w osobnym piśmie, prosząc o umożliwienie udziału w dalszym toku postępowania oraz kierowanie korespondencji wg danych teleadresowych niżej podpisanego pełnomocnika. Jednakże odnosząc się pokrótce do głównych zarzutów skargi należy wskazać, że działalność marketingowa Spółki SILCARE opiera się wyłącznie na dozwolonej prawem promocji usług własnych i w żadnym aspekcie nie narusza norm i standardów określonych w Kodeksie Etyki Reklamy.

Podstawowym prawem konsumenta jest prawo do informacji, a reklama ma prawo do obiektywnego wydobywania zalet reklamowanych produktów. Za reklamę wprowadzającą w błąd nie może być uznany przekaz reklamowy sugestywny, polegający jedynie na stworzeniu pozytywnego wyobrażenia o reklamowanym towarze lub usłudze, jeśli nie wprowadza w błąd (tak m.in. Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 10 października 2012 r.; I ACa 856/12).

Zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej (wersja ujednolicona, Dz.U.UE L z dnia 27 grudnia 2006 r., dalej «Dyrektywa») «reklama wprowadzająca w błąd» oznacza każdą reklamę, która w jakikolwiek sposób, w tym przez swoją formę, wprowadza lub może wprowadzić w błąd osoby, do których jest skierowana lub dociera, i która, z powodu swojej zwodniczej natury, może wpłynąć na ich postępowanie gospodarcze lub która, z tych powodów, szkodzi lub może szkodzić konkurentowi. W naszym odczuciu reklama radiowa objęta zakresem skargi nie narusza powszechnie stosowanych praktyk. Treść reklamy opracowano w dobrej wierze, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, a ocena dopuszczalności zawartych w reklamie oświadczeń winna opierać się na wadze dowodów wszystkich dostępnych badań, danych i informacji, w zależności od charakteru oświadczenia i aktualnej wiedzy ogólnej użytkowników końcowych. Powszechnie przyjmuje się, że reklama może poprzez odnoszenie się do produktów konkurentów stymulować konkurencję między dostawcami towarów i usług w interesie konsumentów, o ile porównuje ona cechy zasadnicze, istotne, weryfikowalne i reprezentatywne i jeśli nie wprowadza w błąd. Wg stanowiska Spółki kwestionowana reklama spełnia wyżej przytoczone kryteria i może być w pełni uprawnionym środkiem informowania konsumentów na temat tego, co jest dla nich korzystne.

W zakresie zarzutu dot. informowania o korzystnej relacji ceny do jakości naszych produktów wskazujemy, iż jest to powszechnie stosowana i zgodna z prawem praktyka. Tego rodzaju reklamę dopuszcza wprost ww. Dyrektywa, wskazując w art. 4 punkt c, iż jednym z dopuszczalnych warunków reklamy porównawczej jest porównanie w sposób obiektywny jednej lub kilku istotnych, odpowiednich, możliwych do zweryfikowania i typowych cech tych towarów i usług, przy czym jedną z tych cech może być cena.

Szczegółowe odniesienie do pozostałych zarzutów skargi zostanie przedstawione w osobnym piśmie zawierającym wnioski dowodowe.

Ewentualną dalszą korespondencję w sprawie proszę kierować na adres kancelarii wskazany w stopce niniejszego pisma.

Załącznik:
Wezwanie do natychmiastowego poprzestania emisji reklamy radiowej i opublikowania przeprosin” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uwzględniając częściowo skargę dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm art. 2 ust. 1, art. 8 i art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy w części dotyczącej zawartych w reklamie kategorycznych stwierdzeń typu: „nie uczula”, „bezpieczny skład” oraz „nie mam ochoty wydawać mnóstwa pieniędzy na produkty, które w dodatku uczulają” bez poparcia dowodami lub badaniami nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i może wprowadzać odbiorców w błąd co do właściwości reklamowanego produktu, a także może nadużywać zaufania odbiorców lub wykorzystywać ich brak doświadczenia lub wiedzy.

W pozostałym zakresie skarga została odrzucona jako niepodlegająca ocenie przez KER.

W związku z powyższym, na podstawie pkt. 37 lit c Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt. 1 uchwały.

Zgodnie z pkt. 50. Regulaminu Rozpatrywania Skarg, Skarżący oraz skarżony będący Sygnatariuszem mogą odwoły3ać się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni od doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały, o której mowa w pkt. 37, 37¹, 37² oraz 37³.