Uchwała Nr ZO 61/19/36u w sprawie reklamy zewnętrznej koncertu Slayer

Uchwała Nr ZO 61/19/36u

z dnia 15 maja 2019 roku

Zespołu Orzekającego

w sprawie sygn. akt:

KER/100/19

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń

Rada Reklamy, w składzie:

1) Małgorzata Nocuń-Zygmuntowicz – przewodnicząca,

2) Joanna Łodygowska – członek,

3) Tomasz Michalik – członek,

na posiedzeniu w dniu 15 maja 2019 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt KER/100/19 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej Live Nation Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie  (dalej: Skarżony)

postanawia

oddalić skargę.

 

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt KER/100/19.

Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna koncertu zespołu Slayer.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze poinformował:

„produkt: makabryczna czaszka ze scenami podobnymi do drogi krzyżowej Jezusa

opis reklamy: jest to olbrzymi billboard przy drodze, a równocześnie przy samym żłobku, jest na niej brzydka uszkodzona czaszka, przedstawiająca wyraz twarzy mordercy, zawierająca na sobie sceny z wizerunkami podobnymi do wizerunku Jezusa i drogi krzyżowej, poza tym czaszka na brodzie zawiera krzyż.

W tle widać kogoś z czapką biskupa, smutek, rozpacz i cierpienie. Poza tłem czaszki jeszcze występuje przygnębienie na tle plakatu (widać jakiś krzyż, szare kontury).

Najgorsze jest to, że ten plakat (jakich wiele w mieście) wisi przy samym żłobku -nie da się odwieść dziecka nie przejeżdżając tam.

Adres: Kraków, ul. Łużycka 73A, parking tuż przy żłobku Delfinki

Treść skargi: Plakat ten przedstawia brzydotę, smutek, rozpacz, prawdopodobnie również profanację chrześcijaństwa (proszę przejrzeć załączone zdjęcia, oraz tekst napisany przy „opis reklamy”).

Najgorsze jest to, że plakat jest przy samym żłobku, że nie da się odwieźć dziecka do żłobka nie przejeżdżając obok plakatu (nie ma innego wjazdu). Takie obrazy mogą być szkodliwe dla dziecka w stopniu o którym nie mamy pojęcia.

Dodam, że billboard nie należy do właścicieli żłobka (lokal na żłobek jest wynajmowany, podobnie też i billboard i nawet właściciel działki nie ma wpływu na treść, która tam wisi), dlatego cała nadzieja w Państwie, liczę, że mimo nacisków krzykaczy postąpią Państwo sprawiedliwie, zwłaszcza, że jeśli Państwo nic z tym nie zrobią plakat będzie wisiał przed żłobkiem do czerwca, lub dłużej.”– pisownia oryginalna

 

W toku posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter – referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, zgodnie z należytą starannością oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 25 zgodnie z którym Reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.

Poinformował również o treści art. 32: Przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.

Skarżony  uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

 „W imieniu Live Nation Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) w odpowiedzi na skargę oraz pismo z dnia 3 kwietnia 2019 r. wskazujemy, iż nie zgadzamy się z twierdzeniami Skarżącego podniesionymi w przedmiotowej skardze i nie widzimy podstaw do zaniechania kontynuowania prowadzonej przez Spółkę kampanii reklamowo – informacyjnej.

Przedmiotowy plakat zawiera informację o planowanym koncercie zespołu Slayer w Gliwicach. Wbrew twierdzeniom skargi, na plakacie nie widnieje żaden „wizerunek mordercy”. Z kolei obrazy mające odniesienie do chrześcijaństwa (twarz Jezusa, sceny z Drogi Krzyżowej) są kompilacją (kolażem) okładek różnych płyt zespołu Slayer i nie mają na celu obrazy uczuć religijnych, profanacji chrześcijaństwa, czy wywołania negatywnych emocji u odbiorców. W szczególności twierdzenia autora skargi dotyczące wpływu plakatu na psychikę dzieci uczęszczających do sąsiedniego żłobka (do których plakat nie jest skierowany), traktujemy jako niepoparte żadną racjonalną argumentacją, domniemania i insynuacje.

Jednocześnie wskazujemy, że przedmiotowy plakat jest wykorzystywany w celach promocyjnych trasy koncertowej zespołu Slayer we wszystkich krajach, w których zaplanowane są koncerty, a Spółka nie ma wpływu na jego treść i zawartość graficzną. W naszej ocenie plakat nie narusza dobrych obyczajów, nie propaguje treści nieetycznych, niemoralnych, nie ma na celu obrazy czyichkolwiek uczuć religijnych – jego celem jest wyłącznie przekaz informacyjny, w żaden sposób nienacechowany emocjonalnie. Tym samym, w ocenie Spółki, plakat nie narusza norm wynikających z Kodeks Etyki Reklamy i nie widzimy podstaw do zaniechania kontynuowania prowadzonej przez Spółkę kampanii.”– pisownia oryginalna

 

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

 

Zespół Orzekający, nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy zarzucanych przez Skarżącego.

Zespół Orzekający nie stwierdził w reklamie naruszenia dobrych obyczajów, ani  nie dopatrzył się treści zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.

Jednocześnie Zespół Orzekający zarekomendował reklamodawcy większą staranność przy czy wyborze lokalizacji plakatów, w szczególności jeśli znajdują się one w okolicy żłobków, szkół czy przedszkoli.

W związku z powyższym, na podstawie pkt. 37 lit b Regulaminu rozpatrywania skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt. 1 uchwały.

 

Zgodnie z pkt. 50. Regulaminu rozpatrywania skarg, Skarżący oraz skarżony będący Sygnatariuszem mogą odwoływać się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni od doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały, o której mowa w pkt.  37, 37¹, 37² oraz 37³.