Uchwała Nr ZO 62/15 w sprawie reklamy firmy 4Life Direct Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 62/15
z dnia 12 maja 2015 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/202/14

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Teresa Wierzbowska – przewodnicząca,
2) Małgorzata Ołdak– członek,
3) Wojciech Piwocki – członek,

na posiedzeniu w dniu 12 maja 2015 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/202/14 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej firmy 4Life Direct Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/202/14
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna ubezpieczenia na życie.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„opis reklamy: Reklama pokazuje obrzydliwe i stresujące dla ludzi starszych pytanie, co jest równocześnie treścią i sloganem reklamy: „kto zapłaci za twój pogrzeb?”
Treść skargi: Reklama : ?Kto zapłaci za twój pogrzeb?” uwłacza godności ludzi starych, chorych, czasem już umierających, przebywających w hospicjach, szpitalach, często chorych nieuleczalnie!!! Sposób nachalnego pytania : kto zapłaci za twój pogrzeb?” powoduje niepokój, stres, bardzo złe myśli ludzi oglądających tą reklamę!! Wiem to dokładnie od osób które to oglądają!!! Protestuje przeciwko tak nieetycznemu przekazowi!! Jak ludzi, starych, chorych epatować taką reklamą??? Gdzie empatia, gdzie ludzkie podejście! Będę interweniował w imieniu ludzi starszych na forach, i organizacjach europejskich!!! Stosowna skarga została złożona już w KRRiTV ale brak rzeczywistej reakcji!!! Proszę o interwencję!! Ta reklama narusza Normy Etyki reklamy zdecydowanie!!”. – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „Bez uzasadnionej konieczności powodowanej np. względami społecznymi i profilaktyką, reklamy nie mogą motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.”.

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:
„Piszę do Państwa w odpowiedzi na list K/202/14, który otrzymaliśmy dnia 23.03.2015 r. Na wstępnie chciałabym podziękować Państwu za możliwość udzielenia odpowiedzi oraz zapewnić, iż uwagi, o których nas Państwo informują, zawsze traktujemy bardzo poważnie. Jesteśmy również otwarci i wdzięczni za wszelkie sugestie z Państwa strony.
W pełni szanujemy każde zdanie na temat naszych reklam i ubolewamy nad faktem, że ktoś odebrał jedną z nich jako budzącą niepokój oraz strach. Niestety śmierć jest bardzo trudnym tematem i nie ma łatwego sposobu mówienia o niej, zawsze staraliśmy się jednak poruszać tego typu kwestie z należytą godnością i szacunkiem. Nigdy nie nadużywaliśmy tego tematu i zawsze staraliśmy się działać z wyczuciem w całej naszej komunikacji. Należy również zaznaczyć, iż założyciele spółki 4Life Direct zajmują się sprzedażą ubezpieczeń na życie na całym świecie od ponad 30 lat. W tym czasie ponad 5 min rodzin z krajów takich jak Stany Zjednoczone, Australia, Wielka Brytania, RPA, Węgry, Czechy, Słowacja i Polska, zdecydowało się na zakup oferowanych za ich pośrednictwem polis na życie po obejrzeniu bardzo podobnych reklam telewizyjnych.
Wierzymy, że wszystkie nasze reklamy są w pełni zgodne ze wszystkimi punktami wspomnianego przez Państwa Artykułu 2 i żadna z nich nie powinna być rozważana jako gorszącą, czy też naruszającą jakiekolwiek dobre obyczaje. Słuszność naszego przekazu reklamowego potwierdzają wyniki zleconych przez nas badań przeprowadzonych przez Instytut Obserwatorium Zarządzania. Wynika z nich, że 94% badanych zdecydowało skontaktować się z 4Life Direct po obejrzeniu naszej reklamy w telewizji (potwierdza to również nasza analiza statystyczna mediów). Ponadto 90% badanych ocenia naszą reklamę jako pozytywnie wyróżniającą się na tle innych reklam ofert ubezpieczeniowych (do listu załączamy fragment raportu przygotowanego w procesie certyfikacji Firma Przyjazna Klientowi – Załącznik nr 1).
Nie rozumiemy w jaki sposób reklama miałaby kreować atmosferę strachu lub wykorzystywać w niewłaściwy sposób zdarzenia losowe wspomniane w Artykule 6. Wszystkie firmy ubezpieczeniowe, które reklamują swoje usługi muszą komunikować potencjalnym odbiorcom informacje o finansowych następstwach śmierci i nasza reklama niczym się w tym przypadku nie różni. Badania na konsumentach z naszej grupy docelowej potwierdzają, że komunikacja ta przebiega prawidłowo.
Chciałabym również poinformować, że z przyczyn niezależnych od Państwa uwagi, zdecydowaliśmy się na wycofanie z emisji reklamy, która wzbudziła opisane w liście negatywne emocje u jednego z konsumentów. Od 18 marca 2015 roku spot nie jest emitowany w żadnej ze stacji telewizyjnych. Niemniej jednak będziemy pamiętać o wszystkich Państwa sugestiach podczas produkcji nowych reklam telewizyjnych w przyszłości.”- pisownia oryginalna.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy zarzucanych przez Skarżącego.
Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
W opinii Zespołu Orzekającego, przedmiotowa reklama nie zawiera elementów, które mogłyby motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014 r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.