Uchwała Nr ZO 64/09 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 64/09 z dnia 6 lipca 2009 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/43/09

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Paweł Kowalewski – przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Christian Lainer – członek,

na posiedzeniu w dniu 6 lipca 2009 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/43/09 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko producentowi preparatu NeoMag forte firmie Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o. z siedzibą w Ksawerowie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej.

postanawia

uznać, że w reklamie powinny być wprowadzone zmiany w taki sposób, aby usunąć naruszenie norm Kodeksu Etyki Reklamy w najbliższym możliwym terminie.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/43/09.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna preparatu NeoMag forte.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „używanie w reklamie telewizyjnej preparatu NeoMag forte zwrotu ‘Naukowcy alarmują: Polacy cierpią na niedobór magnezu’ oraz wizerunku specjalisty dietetyka sugerującego, że tylko ten preparat, jako jedyny na rynku, posiada podwójną dawkę magnezu — ewidentnie wprowadza w błąd konsumenta”.

Skarżący zauważył, że: „na rynku istnieją inne preparaty o dużo wyższej zawartości tego pierwiastka (tj. magnezu).”.

Skarżący stwierdził również, iż w jego opinii „reklama jest niezgodna z ustawą z dn. 25 sierpnia 2005 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. 2006 nr 171 poz. 1225 ze zm.) oraz ustawą z dn. 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. 2003 nr 153 poz. 1503).”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.
Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 pkt. a) Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do istotnych cech (…) reklamowanego produktu; (…)”

Ponadto, arbiter-referent zarzucił niezgodność reklamy z art. 16 ust. 1 pkt. 1 i 2) ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, zgodnie z którym „czynem nieuczciwej konkurencji jest w szczególności:
1) reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka
2) reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzje co do nabycia towaru lub usługi.

Dodatkowo, arbiter-referent zarzucił niezgodność reklamy z art. 46 ust. 1 pkt. 1 i 2) ustawy z dn. 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia, zgodnie z którym „oznakowanie środka spożywczego nie może:
1) wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności:
a. co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji,
b. przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których nie posiada,
c. przez sugerowanie, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości, jeśli wszystkie podobne środki spożywcze posiadają takie właściwości;
2) przypisywać środkowi spożywczemu właściwości zapobiegania chorobom lub ich leczenia albo odwoływać się do takich właściwości, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 4 i art. 33 ust. 4.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W odpowiedzi na skargę, Skarżony poinformował, że „dominującą formą preparatów magnezowych są tabletki zawierające 50 mg jonów magnezu. NeoMag forte zawiera 100 mg jonów magnezu, a zatem określenie, że jest to podwójna dawka jest uzasadnione.”

Skarżony poinformował, że „na rynku nie ma innego produktu o takiej zawartości jonów magnezu w jednej tabletce jak w produkcie Skarżonego”.

Skarżony, podkreślił, iż „użycie sformułowania ‘niedobór magnezu’ nie może być rozumiane jako sugerowanie właściwości leczniczych produktu. Ponadto, sformułowanie to znajduje się w zatwierdzonych przez Głównego Inspektora Sanitarnego tekstach umieszczonych na opakowaniu produktu podlegających jego notyfikacji oraz jest zgodne z definicją ustawową suplementu diety.”

Skarżony poinformował także „iż błędnym jest stwierdzenie, że reklama produktu wprowadza w błąd co do jego statusu. Jest on bowiem prezentowany jako środek służący uzupełnianiu diety, co wprost odpowiada definicji suplementu diety. Wątpliwości co do statusu produktu są ponadto wykluczone, gdyż w reklamie produkt jest wyraźnie opisany jako suplement diety.”

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający podzielił zarzut Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama narusza Kodeks Etyki Reklamy ponieważ wprowadza konsumentów w błąd, nie informując jasno co oznacza określenie „podwójna dawka magnezu”. Konsument nie jest informowany o sposobie określenia podwójnej dawki magnezu.

Podsumowując, Zespół Orzekający stwierdził, że w reklamie potrzebne jest wprowadzenie zmian, aby przekaz reklamowy zawierał wyczerpującą informację, był jasny i nie wprowadzał konsumentów w błąd. Zdaniem Zespołu Orzekającego konieczne jest aby określenie „jedyny z podwójną dawką magnezu” zostało wyjaśnione w sposób nie budzący wątpliwości.

Jednocześnie, Zespół Orzekający zaapelował o ostrożne stosowanie w reklamie form typu „jedyny”, z „największą dawką” itp.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit d Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 czerwca 2008r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.