Uchwała Nr ZO 64/17 w sprawie reklamy telewizyjnej sieci Biedronka

Uchwała Nr ZO 64/17
z dnia 21 września 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/69/17/01-02

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Bohdan Pawłowicz – przewodniczący,
2) Beata Cywińska-Durczak – członek,
3) Sławomir Skowerski – członek,

na posiedzeniu w dniu 21 września 2017 roku, po rozpatrzeniu skarg o sygnaturze akt K/69/17/01-02 złożonych, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumentów (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej sieci Biedronka firmy Jeronimo Martins Polska S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęły skargi o sygn. K/69/17/01-02.

Przedmiotem skarg była reklama telewizyjna „chleba na zakwasie z pieca opalanego drewnem” dostępnego w sieci sprzedaży Biedronka.

Skarżący w prawidłowo złożonych skargach podnieśli, iż:

1) „Reklama dotyczy wypieku chleba prosto z pieca opalanego drewnem «jak za dawnych lat». Zwracam się do Państwa w związku z emitowaną teraz reklamą znanej sieci handlowej „Biedronka” Reklama dotyczy tradycyjnego chleba, prosto z pieca opalanego drewnem- który dłużej zachowuje świeżość. W mojej ocenie ta reklama wprowadza całkowicie w błąd konsumentów. Wyjaśnię dlaczego:
1. Dyskonty biedronka nie posiadają własnych wypieków i własnych piekarni. Tradycyjna piekarnia powinna być wyposażona chociażby w mieszalniki do ciasta, których w dyskontach nie ma.
2. Wypiek pieczywa w takich dyskontach jak: Lidl, Biedronka czy Kaufland odbywa się na zasadzie odpieku półproduktu głęboko mrożonego. Kartony z gotowym półproduktem spoczywają w mroźni w temperaturze grubo ponad dziesiątej kreski na minusie, po czym pracownik wrzuca ten półprodukt do pieca. Nie sądzę, aby tak duża sieć dyskontów dokonała restrukturyzacji swoich piekarni, chociażby wyposażając je w piece opalane drewnem- to fikcja.
Kierując się szeroko pojętym interesem swoim jak i zarówno innych konsumentów, proszę aby Urząd przyjrzał się mojej argumentacji i poczynił w tej sprawie odpowiednie kroki.” – pisownia oryginalna

2) „Dlaczego w reklamie nie ma mowy o tym że pieczywo z Biedronki to mrożony syf !!!!! a na pewno połowa społeczeństwa myśli że je świeżo robione i wypiekane pieczywo na zakwasie jak pokazali w reklamie. Przecież nawet jak sie kupuje to na pieczywie nie ma żadnego składu ani jak długo leżało zamrożone.” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8, w myśl którego reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust. 1 a) i b) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;
b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„Działając w imieniu skarżonej Jeronimo Martins Polska S.A. z siedzibą w Kostrzynie (dalej „JMP” lub „Skarżona”) w odpowiedzi na Państwa pismo z dnia 21 sierpnia 2017 r., które zostało doręczone JMP w dniu 21 sierpnia 2017 r. za pośrednictwem korespondencji e-mail w przedmiocie ustosunkowania się do skarg konsumenckich dotyczących reklamy sieci sklepów „Biedronka” promującej produkt „chleb z pieca opalanego drewnem na zakwasie”, które to skargi uznają ww. reklamę za sprzeczną z art. 2, art. 8 oraz art. 10 pkt a) Kodeksu Etyki Reklamy, niniejszym na podstawie art. 37 ust. 1 b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014 roku wnoszę o oddalenie skargi w całości jako bezzasadnej z uwagi na brak naruszenia norm ww. Kodeksu.

Uzasadnienie
Do Biura Rady Reklamy wpłynęły dwie skargi konsumentów na reklamę telewizyjną emitowaną m.in. w telewizji Polsat w dniu 26 kwietnia 2017 roku o godz. 15.00, która to reklama dotyczyła produktu „Chleb z pieca opalanego drewnem” oferowanego konsumentom do sprzedaży w sklepach sieci „Biedronka” (dalej jako „Reklama”). W treści skargi nr K/69/17/01 składający skargę wskazał, iż w jego opinii przedmiotowa Reklama wprowadza konsumentów w błąd, bowiem według jego wiedzy wypiek pieczywa w sklepach sieci „Biedronka” dokonywany jest poprzez odpiek produktu mrożonego, który to produkt pracownik sklepu umieszcza następnie w piecu. W ocenie składającego skargę fikcją jest produkcja chleba w piecu opalanym drewnem (dalej jako „Skarga I”). Podobny zarzut wprowadzenia konsumenta w błąd został sformułowany w drugiej skardze o nr K/69/17/02, która co prawda w swej treści nie zawiera argumentów merytorycznych uzasadniających stanowisko zgłaszającego skargę, a ogranicza się do dość lakonicznego stwierdzenia „dlaczego w reklamie nie ma mowy o tym że pieczywo z Biedronki to mrożony syf!!!!” (pisownia oryginalna), niemniej przekaz skargi sugeruje jakoby jej autor podważał prawdziwość twierdzeń zawartych w treści Reklamy („dalej jako „Skarga II”).

W piśmie z dnia 21 sierpnia 2017 roku poinformowano JMP o przekazaniu skargi do rozpatrzenia przez Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, formułując jednocześnie zarzut naruszenia przez JMP art. 2, art. 8 oraz art. 10 pkt a) Kodeksu Etyki Reklamy.

Na wstępie poczynionych rozważań JMP wskazuje, iż zarzuty formułowane przez arbitra- referenta na podstawie przedmiotowych skarg konsumenckich ograniczają się jedynie do przytoczenia konkretnych artykułów Kodeksu Etyki Reklamy. Nie precyzują one w jaki sposób konkretne działanie miałoby naruszać przywołane przez arbitra-referenta przepisy (postanowienia) Kodeksu Etyki Reklamy. Arbiter-referent nie wskazał na jakiej podstawie wnosi o uznanie reklamy za sprzeczną z wyżej powołanymi regulacjami Kodeksu Etyki, nie przedstawił również żadnego wywodu, z którego wynikałoby w jakim zakresie istnieją podstawy do stwierdzenia naruszenia przez JMP ww. postanowień Kodeksu Etyki.

Z powyższych względów ustosunkowanie się do zarzutów skargi przez Skarżoną pozostaje w istocie nader utrudnione. Skarżona pragnie podkreślić, iż w przedstawionym stanie faktycznym wyrażenie opinii co do ogólnych stwierdzeń zawartych w obu ww. Skargach bez precyzyjnego odniesienia podnoszonych zarzutów do treści skarżonej Reklamy uniemożliwia Skarżonej podjęcie skutecznej merytorycznej obrony. Niemniej jednak, podejmując próbę ochrony swoich interesów Skarżona w niniejszym piśmie odniesie się do zarzutów sformułowanych w oparciu o treść ww. skarg konsumenckich, wykazując, iż w stanie faktycznym niniejszej sprawy są one bezzasadne i jako takie nie zasługują na uwzględnienie.

I.
Reklama będąca przedmiotem Skarg konsumentów stanowi element kampanii marketingowej promującej wprowadzenie nowego produktu do stałego asortymentu sklepów sieci Biedronka — chleba z pieca opalanego drewnem. Wspomniany produkt dostarcza nowy partner handlowy JMP — piekarnia Nowakowski. Bohaterem filmu reklamowego jest pracownik JMP, Dyrektor ds. Pieczywa Bartosz Kozłowski, który w trakcie przekazu reklamowego odwołując się do swoich wspomnień z dzieciństwa przedstawia nowy produkt konsumentom. Reklama podzielona została na dwie sekcje (części), przy czym pierwsza z nich zawiera wypowiedź Pana Bartosza Kozłowskiego, w brzmieniu:
„Kiedy czuję ten zapach przypomina mi się, jak po szkole wybiegaliśmy z chłopakami do piekarni. Patrzyłem jak wyrabiają ciasto, potem bochenki, każdy był inny. Ręczna robota. Wszędzie był zapach świeżego pieczywa opalanego drewnem. Taki chleb na zakwasie był zawsze dłużej świeży. Dlatego postanowiłem przywrócić ten smak i zapach mojego dzieciństwa. „
W drugiej części Reklamy, po wypowiedzi pana Bartosza Kozłowskiego pojawia się głos lektora: „Teraz w Biedronce chleb na zakwasie z pieca opalanego drewnem. Tylko 2,99 zł”.
Jak zostało wskazane powyżej, oferowany przez JMP w sieci sklepów Biedronka chleb z pieca opalanego drewnem jest produkowany i dostarczany przez Piekarnię Nowakowski — piekarnię, która słynie z łączenia tradycji z innowacyjnością. Zgodnie z treścią przekazu zawartego w Reklamie, chleb dostarczany przez Piekarnię Nowakowski produkowany jest na zakwasie, a jego wypiek odbywa się w piecu opalanym drewnem. Przybliżając proces produkcji wspomnianego chleba, należy przede wszystkim mieć na uwadze fakt, iż ciasto, z którego powstaje, poddawane jest długiemu, dwuetapowemu prowadzeniu w warunkach chłodniczych. Sam proces produkcji chleba zaczyna się od przygotowania stanowiącego bazę ciasta poolish’u pełnoziarnistego, tj. zaczynu z wody, mąki pszennej z minimalną ilością drożdży. Po osiemnastu godzinach fermentacji jest on łączony z pozostałymi składnikami przewidzianymi recepturą. W efekcie powstaje ciasto właściwe, które poddawane jest trwającemu 4 godziny leżakowaniu. Tak przygotowane ciasto trafia na linię produkcyjną, gdzie dzięki ręcznemu formowaniu otrzymywane są bochenki w unikalnym rustykalnym kształcie. Co równie istotne, wypiek chleba odbywa się na jedynej w Polsce linii produkcyjnej z piecem opalanym drewnem, umożliwiającym produkcję chleba na przemysłową skalę. Wykorzystywany piec zbudowany został na wzór słynnych włoskich pieców do wypieku pizzy, m.in. taśma wypiekowa pieca składa się z płyt ze skamieniałej lawy wulkanicznej z okolic Neapolu. Opalanie drewnem natomiast nadaje wypiekom charakterystyczny zapach, smak i barwę. Dzięki niemu jest możliwe otrzymanie chleba o większej objętości, chrupiącym spodzie i skórce oraz wilgotnym, delikatnym miękiszu.
Biorąc pod uwagę opisany powyżej proces produkcji chleba, należy podkreślić, iż przekaz zawarty w komunikacji marketingowej, w szczególności treść Reklamy, do której odnoszą się Skargi pozostaje zgodna z rzeczywistością, a co za tym idzie nie sposób uznać jej za wprowadzającą w błąd. Reklamowany produkt — chleb, pozostaje wypiekany w piecu opalanym drewnem, przy czym proces ten nie ma miejsca w sklepach Biedronka, a w piekarni dostarczającej produkt dla JMP. Następnie w postaci zamrożonej chleb ten trafia do placówek sieci Biedronka. Stosowany przez sklepy Biedronka ostatni etap trwający ok. 10-20 minut stanowi „dopiek” produktu już wypieczonego w około 95%. „Dopiek” ten ma na celu jedynie nadanie chrupkości pieczywu. Co równie istotne, dzięki tej metodzie produkcji (wypiek w piecu opalanym drewnem) chleb osiąga określone parametry: ostateczne wymiary, strukturę miękiszu, grubość skórki oraz walory smakowo-zapachowe (pochodzące od drewna bukowego i dębowego stosowanego do opalania pieca). Oznacza to, iż chleb nie traci swoich właściwości w wyniku procesu zamrożenia/rozmrożenia, jak i „dopieku” w sklepach.

II.
Odnosząc się do treści sformułowanych przez arbitra-referenta zarzutów sprzeczności Reklamy z poszczególnymi postanowieniami Kodeksu Etyki Reklamy, Skarżony w pierwszej kolejności ustosunkuje się do zarzutu najdalej idącego, tj. naruszenia art. 12 ww. Kodeksu, który wskazuje, iż reklamy nie mogą wprowadzać jej odbiorców w błąd. W ocenie Skarżonej zarzut ten nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, co zostanie wykazane w dalszej części niniejszego uzasadnienia.
W pierwszej kolejności należy stanowczo podkreślić, iż zawarty w Reklamie przekaz pozostaje zgodny z rzeczywistością, tj. oferowany przez Skarżoną do sprzedaży produkt jest produkowany na zakwasie powstałym w procesie produkcji, a w dalszej kolejności jest on wypiekany w piecu opalanym drewnem. Sam fakt dokonywania w sklepach sieci „Biedronka” tzw. „dopieku” chleba przez czas 10-20 minut, nie pozbawia reklamowanego produktu walorów jakie nadaje mu wypiek w piecu opalanym drewnem. Jak zostało szczegółowo opisane w pkt I powyżej, proces „dopieku” chleba w sklepach Biedronka nie wpływa na walory smakowe chleba, strukturę jego miękiszu czy grubość skórki. Są to cechy produktu, które kształtowane są na etapie wypieku w piecu wypalanym drewnem, kiedy to chleb jest wypiekany w 95%. Jedynie ostatnie 5% procesu wypieku, które de facto ma na celu wyłącznie nadanie produktowi odpowiedniej chrupkości odbywa się już w sklepach sieci „Biedronka”. Powyższe oznacza zatem, że znacząca, przeważająca część procesu wypieku przedmiotowego chleba dokonywana jest w piecu opalanym drewnem. Za prawdziwie należy zatem uznać określenie użyte w Reklamie „chleb z pieca opalanego drewnem”.
Jeśli zatem jak zostało dotychczas wykazane, reklamowany przez Skarżoną produkt w procesie produkcji jest wypiekany w piecu opalanym drewnem, to brak jest podstaw do uznania, iż Reklama wprowadza konsumenta w błąd. Należy bowiem mieć na względzie, iż ocena przekazu reklamowego pod kątem wprowadzenia w błąd nie jest oceną reklamy jako takiej, a jedynie weryfikacją przekazu z użyciem kryteriów prawda/fałsz. Powyższe stanowisko zostało wyrażone w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia z dnia 25 maja 2012 r. sygn.. akt I CSK 498/11 wskazuje: „(…) dla zaistnienia czynu nieuczciwej konkurencji określonego w art. 16 ust. 1 pkt 2 u.z.n.k. konieczne jest, aby dany przekaz reklamowy mógł kreować u jego odbiorców wyobrażenia niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy (tj. fałszywe wyobrażenia o rzeczywistości). Punktem ciężkości oceny naruszenia tego przepisu jest analiza prawdziwości (zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy) wyobrażenia odbiorców reklamy, a nie zaś reklamy jako takiej. Taka ocena jest możliwa, o ile wyobrażenia odbiorców reklamy są na tyle konkretne i precyzyjne, że mogą być przedmiotem oceny w kategoriach prawdy lub fałszu. „.
Na gruncie przedmiotowego stanu faktycznego uznając, iż Reklama wywołała u konsumentów wyobrażenia jakoby oferowanym im do sprzedaży produkt powstawał w piecu opalanym drewnem, należy przyjąć, że wyobrażenia takie jest prawdziwe. Skoro bowiem 95% wypieku chleba jest dokonywana w piecu opalanym drewnem, a jedynie jego „dopiek” trwający 10-20 minut odbywa się na sklepach Biedronka, to prawdą jest, iż jest to produktu z pieca opalanego drewnem. Nie ulega zatem wątpliwości, iż zawarty w pkt I powyżej opis procesu produkcji reklamowanego chleba jest zgodny (prawdziwy) z przekazem marketingowym zawartym w Reklamie. W konsekwencji, nie sposób uznać, aby przy tak zorganizowanym procesie produkcji chleba, konsument został wprowadzony w błąd komunikatem „chleb z pieca opalanego drewnem”. Oferowany przez Skarżoną produkt i jego nazwa odnosi się do jednego z etapów produkcji tego produktu, który z kolei ma istotny wpływ na jego właściwości i cechy odróżniające go od innych produktów z tej samej kategorii (co zostało wyraźnie podkreślone w pkt I niniejszego uzasadnienia). Skoro więc produkt ten powstaje w piecu opalanym drewnem, to komunikat taki należy uznać za prawdziwy, a co za tym idzie nie kwalifikujący się jako wprowadzający w błąd. Biorąc pod uwagę powyższe oraz przytoczony w pkt I niniejszego uzasadnienia stan faktyczny nie sposób uznać, że reklama wprowadzała w błąd, tj. wytwarzała w świadomości odbiorcy obraz niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy.
Ustosunkowując się do zarzutu zawartego w Skardze I jakoby wprowadzenie w błąd odnosiło się również do posiadania przez sieci sklepów „Biedronka” własnych wypieków oraz własnych piekarni, wskazać należy, iż jest on zupełnie chybiony. Po pierwsze, przekaz taki nie wynika wprost z treści Reklamy. Żaden z fragmentów wypowiedzi zawartych w Reklamie nie posługuje się określeniem „piekarnie Biedronka”, „wypieki Biedronka”. Po drugie, również przedstawione w reklamie sceny nie prezentują piekarni należącej do sieci sklepów „Biedronka”, nie sugerują nawet, że takie piekarnie sieć sklepów prowadzi. Podkreślić należy, iż wypowiedź pracownika Skarżonej — dyr. Ds. Pieczywa, która została wykorzystana w reklamie telewizyjnej, odnosi się do subiektywnych odczuć i wspomnień tego pracownika. Dyrektor ds. Pieczywa z uśmiechem wspomina swoje dzieciństwo, kiedy to wraz z kolegami po szkole biegał do pobliskiej piekarni i obserwował, jak powstaje chleb. Minione lata kojarzą mu się z wyjątkowym zapachem i smakiem chleba tradycyjnie wypiekanego w piecu opalanym drewnem. Nie sposób zatem uznać, aby zacytowana w pkt I powyżej wypowiedź mogła wprowadzać w błąd sugerując, iż sieć sklepów „Biedronka” posiada własne piekarnie. Taki odbiór przekazu reklamowego jako sprzeczny z jego treścią, stanowi w ocenie Skarżonej wyłącznie nadinterpretację odbiorcy, która nie powinna podlegać ocenie na gruncie postanowień Kodeksu Etyki Reklamy. Skarżona nie może bowiem odpowiadać za zupełnie dowolne, subiektywne, nie mieszczące się w granicach logiki rozumienie przekazu przez jednego konsumenta. Fakt, iż jeden z konsumentów interpretuje Reklamę całkowicie sprzecznie nie tylko z jej treścią, ale również z jej kontekstem, nie może rodzić po stronie Skarżonej odpowiedzialności z tego tytułu. Biorąc pod uwagę obiektywne kryteria odwołujące się do treści Reklamy, należy uznać, iż wbrew twierdzeniom zawartym w Skardze I nie zawierała informacji wprowadzających w błąd jakoby „dyskonty Biedronka posiadały własne wypieki i piekarnie”.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy nie doszło do naruszenia art. 10 ust. 1 lit. a) Kodeksu Etyki Reklamy. Za całkowicie bezpodstawne należy uznać twierdzenia zawarte w Skardze I wskazujące, iż w Reklamie zawarte zostały informacje fikcyjne i niezgodne z rzeczywistością. Jak Skarżona wykazała powyżej, treść Reklamy zawierała informacje prawdziwe.

III.
W kontekście zarzutu naruszenia art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy Skarżona podnosi, iż w pełni aktualne pozostają jej argumenty przedstawione w pkt II powyżej odnoszące się do prawdziwości przekazu/informacji zawartych w Reklamie będącej przedmiotem niniejszego postępowania.
Skarżona uznaje zatem, iż z samego tylko faktu prawdziwości treści zawartych w Reklamie nie sposób uznać, iż Reklama może nadużywać zaufania odbiorcy. Skoro Reklama jest komunikatem prawdziwym i nie wprowadzającym konsumenta w błąd, to brak jest podstaw do przyjęcia, że może w ogóle dojść do nadużycia zaufania konsumenta jako odbiorcy reklamy. W ocenie Skarżonej z samej istoty nadużycie zaufania odbiorcy przekazu reklamowego może mieć miejsce wówczas, gdy przekaz reklamowy nie będzie zgodny z rzeczywistością, jeżeli dojdzie do jego zmanipulowania, przeinaczenia. W tym stanie rzeczy, Skarżona wskazuje, iż Reklama nie nadużyła zaufania odbiorcy, bowiem rzetelnie i prawdziwie poinformowała o metodzie produkcji reklamowanego produktu (vide wyjaśnienia zawarte w pkt I oraz pkt II powyżej).
Niezależnie jednak od powyższego, Skarżona podnosi, iż Reklama nie mogła również wykorzystać braku doświadczenia czy wiedzy odbiorcy o procesie produkcji opisanym szczegółowo w pkt I powyżej, bowiem informacje te został zamieszczone na stronie internetowej Skarżonej. Co za tym idzie, są one powszechnie dostępne, jawne i możliwe do zweryfikowania. Jeśli zatem konsument miałby wątpliwość czy reklamowany produkt rzeczywiście powstaje w piecu opalanym drewnem, to pod adresem http: //www.biedronka.pl/pl/new-s.id.l046.title.wbiedronce-chleb-na-zakwasie-z-piecaopalanegodrewnem-za-jedvne-2-99-zl konsument mógł uzyskać szczegółowe informacje jak reklamowany chleb jest wypiekany. Na dowód powyższego, Skarżona załączona do niniejszego pisma wydruk ze swojej strony internetowej przedstawiający komunikat dotyczący „chleba z pieca opalanego drewnem”, który to komunikat szczegółowo wyjaśnia proces produkcji (załącznik nr 1). Jeżeli zatem konsument mógł w łatwy sposób zapoznać się z informacjami dotyczącymi procesu produkcji reklamowanego produktu, to nie można uznać, iż Reklama wykorzystała jego brak wiedzy. Konsument taką wiedzę mógł w łatwy sposób pozyskać.
Powyższe potwierdza stawiany przez Skarżoną wniosek, iż Reklama nie narusza art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy.

IV.
Uwzględniając przedstawioną powyżej argumentację, należy bezsprzecznie przyjąć, iż działania Skarżonej dotyczące Reklamy, w tym w szczególności kierowany do konsumentów przekaz reklamowy, a także udostępniane konsumentom informacje o procesie produkcji „chleba z pieca opalanego drewnem”, podejmowane były z najwyższa starannością, w zgodzie z dobrymi obyczajami, w poczuciu odpowiedzialności społecznej. Tym samym nie mogły one prowadzić do naruszenia ar. 2 Kodeksu Etyki Reklamy.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga fakt, iż Skarżona w swoich działaniach nie ograniczyła się wyłącznie do emisji spotu reklamowego dotyczące „chleba z pieca opalanego drewnem”, co jest w praktyce zasadą w kampaniach marketingowych. Skarżona poszła w swoich działaniach znacznie dalej. Chcąc uświadamiać konsumentom jak przebiega proces produkcji wspomnianego chleba, Skarżona udostępniła konsumentom do wgląd szczegółowy opis procesu produkcji (vide załącznik nr 1 do niniejszego pisma), dzieląc się z konsumentami najdrobniejszymi szczegółami dotyczącymi produkcji ww. chleba. Konsument uzyskał tym samym niecodzienną możliwość poznania szczegółów produkcji oferowanego mu towaru. Takie działanie Skarżonej w sposób szczególny świadczy o wysokiej staranności jaką Skarżona kieruje się w swojej działalności, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, iż dzięki tym działaniom konsument mógł w sposób bardziej świadomy podjąć swoją decyzję zakupową. Skarżona przyczyniła się zatem do zwiększenia wiedzy konsumenta o produkcie, dając mu możliwość dokonania świadomego wyboru zakupowego. Taka dbałość Skarżonej o interes konsumenta z całą pewnością nie może być kwalifikowana jako sprzeczna z art. 2 Kodeksu Etyki Reklamy, który stanowi, iż działania objęte postanowieniami Kodeksu będą wykonywane z należytą starannością, zgodnie z dobrymi obyczajami, prowadzone w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Wskazać przy tym należy, iż Skarżona jako podmiot o uznanej renomie na rynku oraz o ukształtowanym podejściu do etycznego i zgodnego z najlepszymi standardami prowadzenia biznesu, mając na względzie dobro konsumenta, prowadzi swoją działalność reklamową w sposób zgodny z przepisami prawa oraz dobrymi obyczajami. Na marginesie powyższych rozważań Skarżona wskazuje, iż całkowicie chybiony jest zarzut konsumenta wskazujący na brak możliwości zapoznania się w sklepie sieci Biedronka ze specyfikacją danego produktu, jego składem i procesem tworzenia. Informacje takie znajdują się na stoisku „Pieczywo” w każdym sklepie sieci Biedronka w widocznym i łatwo dostępnym dla konsumentów miejscu, w związku z tym konsument ma możliwość poznać skład każdego produktu i na tej podstawie dokonać jego własnej, subiektywnej oceny oraz ostatecznego wyboru.

Podsumowując, brak jest w powyższej sprawie podstaw do uwzględnienia sformułowanych przez arbitra referenta zarzutów naruszenia przez Reklamę art. 2. art. 8 oraz art. 10 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy, które – jak wskazano powyżej – nie znajdują uzasadnienia w stanie faktycznym. Z uwagi na powyższe wnoszę jak na wstępie.

Załącznik:
– wydruk komunikatu prasowego dotyczącego „chleba z pieca opalanego drewnem” udostępnionego na stronie www.biedronka.pl;” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie narusza norm Kodeksu zarzucanych przez Skarżących.

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w reklamie nadużywania zaufania odbiorców lub wykorzystywania ich braku doświadczenia lub wiedzy ani naruszenia dobrych obyczajów.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie wprowadza również odbiorców w błąd co do właściwości reklamowanego produktu i zauważył, że w reklamie została zawarta informacja, że w sieci sprzedaży Biedronka dostępny jest „chleb produkowany na zakwasie którego wypiek odbywa się w piecu opalanym drewnem”. Tym samym w sposób prawidłowy komunikowano w reklamie właściwości reklamowanego produktu.

Jednocześnie Zespół Orzekający zalecił jednemu ze Skarżących aby przy formułowaniu skargi mieć na względzie troskę o ochronę języka polskiego i przeciwdziałanie jego wulgaryzacji i nie stosować określeń obraźliwych.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.