Uchwała Nr ZO 65/10 w sprawie reklamy firmy KORJAR Jarosław Piotrowski

Uchwała Nr ZO 65/10 z dnia 28 września 2010 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/87/10

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Agnieszka Tomasik-Walczak — przewodnicząca,
2) Olgierd Cygan — członek,
3) Christian Lainer — członek,

na posiedzeniu w dniu 28 września 2010 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/87/10 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko KORJAR Jarosław Piotrowski z siedzibą w Wałbrzychu (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy internetowej


postanawia

uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/87/10.
Przedmiotem skargi była reklama internetowa firmy KORJAR.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, że „seksizm w pełnym wymiarze, wykorzystywanie ciała kobiety bez uzasadnienia, uprzedmiotowienie kobiet i ich seksualności http://www.unikomgsm.pl/”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość”.

Arbiter-referent podniósł również, iż zgodnie z art. 16. ust. 1. pkt. 1) i 2) ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003r. nr 153 poz.1503 z późn. zm.) „czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
1) reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka;”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
W związku z zawiadomieniem z dnia 01 lipca 2010 (wpłynęło 05.07.2010) oraz skargą na reklamę, Skarżony poinformował, że firma KORJAR nie jest właścicielem domeny internetowej www.unikomgsm.pl. W związku z czym bezzasadnym jest kierowanie zawiadomienia do jego firmy.

Skarżony poinformował, że właściciel domeny unikomgsm.pl nie jest mu znany i nie odpowiada w żaden sposób za treści wyświetlane na jego stronach w tym reklamy. Jednak jako właściciel reklamy, Skarżony ustosunkował się do zarzutów, zawartych w skardze. Jednym z zarzutów jest seksizm (w pełnym wymiarze). W opinii Skarżonego osoba składająca skargę zapewne nie zna znaczenia tego słowa. Skarżony stwierdził, że mimo największej chęci doszukania się w reklamie elementów mających wskazywać wyższość jednej płci nad drugą lub wskazywać na istnienie jakichkolwiek przyczyn, dla których jedna płeć miałaby zasługiwać na lepsze traktowanie nie udało mu się odszukać takich elementów w reklamie. Skarżony poprosił więc o wskazanie, który element reklamy jest związany z seksizmem.

Kolejnym zarzutem jest „wykorzystywanie ciała kobiety bez uzasadnienia”. Skarżony stwierdził, iż rozumie, że jeśli istnieje uzasadnienie, ciało kobiety może być wykorzystywane, a on jest oskarżany tylko i wyłączenie o wykorzystanie ciała kobiety bez uzasadnienia. Skarżony poinformował, ze w tej samej skardze, osoba składająca nie podniosła wykorzystania ciała mężczyzny bez uzasadnienia mimo, że w reklamie znajdują się i kobiety i mężczyźni. Skarżony zapytał, czy tym samym, ciała mężczyzn można wykorzystywać bez uzasadnienia, czy wykorzystanie ciał mężczyzny w tym wypadku miało jakieś uzasadnienie? I jakie uzasadnienie może wystąpić, żeby można było wykorzystywać ciało kobiety?

Skarżony poinformował, że tym samym nie rozumie kolejnego zarzutu, jakim jest „uprzedmiotowienie kobiet i ich seksualności”. Skarżony wyraził opinię iż brak zarzutu uprzedmiotowienia mężczyzn i ich seksualności pozwala wyciągnąć wniosek, że autorem skargi jest osoba, posiadająca silne problemy psychiczne, możliwe że połączone z kompleksami, najprawdopodobniej feministka, której nie chodzi o całokształt reklamy tylko i wyłącznie o zdjęcia kobiet.

Skarżony poinformował, że Rada Reklamy zajmuje się reklamą czyli przekazem jako całokształt, a skarga jak widać nie dotyczy reklamy w pełnym słowa znaczeniu, ponieważ osobie tej nie przeszkadza wykorzystywanie zdjęć mężczyzn – przeszkadza natomiast wykorzystanie zdjęć kobiet.

Skarżony podniósł, że nie ma również informacji w którym miejscu, w jaki sposób zostało wykorzystane ciało kobiety bez uzasadnienia oraz gdzie i w jaki sposób doszło do uprzedmiotowienia kobiet i ich seksualności.

Skarżony zapytał „czy zdjęcia kobiet w bieliźnie już stanowią dla zgłaszającej osoby wykorzystanie ciała kobiety? To tym samym wszystkie reklamy bielizny należałoby zlikwidować z ulic. Chyba, że zdaniem zgłaszającego skargę – wykorzystanie ciała kobiety do reklamy bielizny ma jakieś uzasadnienie i w związku z tym, można je śmiało wykorzystywać…”.

Mając na względzie powyższe, Skarżony wniósł o odrzucenie skargi w całości.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający stwierdził, że reklama narusza dobre obyczaje i uznał, że reklama nie mieści się w ramach przyjętych norm etycznych.

Zdaniem Zespołu Orzekającego reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Zespół Orzekający podzielił zarzut Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama uchybia godności człowieka.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1 lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 30 czerwca 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.