Uchwała Nr ZO 69/17 w sprawie reklamy zewnętrznej książki wydawnictwa Sonia Draga

Uchwała Nr ZO 69/17
z dnia 26 września 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/104/17

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Teresa Wierzbowska – przewodnicząca,
2) Anna Barabasz-Sawińska – członek,
3) Rafał Karski – członek,

na posiedzeniu w dniu 26 września 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/104/17 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej firmy Sonia Draga Sp. z o.o. z siedzibą w Katowicach (dalej: Skarżony)

postanawia uznać, że reklama narusza normy art. 2 ust. 1 i art. 25 w zw. z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/104/17.

Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna książki.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:

„Billboard w Warszawie na peronie metro ratusz arsenał, czoło wagonu pociągu jadącego w stronę Młocin. Reklama książki-horroru. Pokazane ociekające krwią dłonie.
Reklama w swojej treści nieadekwatna w stosunku do miejsca gdzie się znajduje. Reklama książki-horroru epatuje krwią spływająca po dłoniach człowieka. Jest to miejsce publiczne, reklamę może zobaczyć małe dziecko. Proszę o usunięcie reklamy.” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł o uznanie reklamy za naruszającą art. 5 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, iż reklamy nie mogą zawierać elementów, które zachęcają do aktów przemocy.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego „bez uzasadnionej konieczności powodowanej np. względami społecznymi i profilaktyką, reklamy nie mogą motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.”.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, według którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi”.
Ponadto, arbiter-referent poinformował, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej”.

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„Szanowni Państwo, przedmiotowy billboard był widoczny (wykupiony) na wspomnianej stacji metra w okresie od 3 do 17 lipca br.
W związku z tym, iż od 17 lipca billboard posiada nowy layout skargę uważamy za bezprzedmiotową (żądanie wnioskodawcy zostało spełnione samoczynnie), a postępowanie w takim obrocie sprawy powinno zostać umorzone.
Jednocześnie wskazujemy, że odbiór wszelakich treści jest zawsze sprawą osobistą, mająca wymiar indywidualny, subiektywny.” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia normy art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy i uznał, że przedmiotowa reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.

W opinii Zespołu Orzekającego w przedmiotowej reklamie zabrakło dostosowania treści reklamy do nośnika reklamy. Tym samym, Zespół Orzekający dopatrzył się naruszenia art. 25 w zw. z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy uznając, że przedmiotowa reklama była skierowana do dzieci i młodzieży i może zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.
Jednocześnie, Zespół Orzekający oddalił zarzut naruszenia art. 5 i art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy uznając, że przedmiotowa reklama nie zachęca do aktów przemocy i nie wywołuje lęku lub poczucia strachu.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.