Uchwała Nr ZO 70/17 w sprawie reklamy telewizyjnej Orange na kartę

Uchwała Nr ZO 70/17
z dnia 2 października 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/73/17

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Beata Cywińska-Durczak – przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Tomasz Michalik – członek,

na posiedzeniu w dniu 2 października 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/73/17 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej firmy Orange Polska S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/73/17.

Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna usług telekomunikacyjnych sieci Orange.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:

„Reklama Orange na kartę. Namawia do oszustwa rodziców. Na 'szlaban’ Pan Górski wręcza prepaid namawiając do ukrywania kontaktów ze znajomymi przed rodzicami. Reklama narusza normy społeczne i namawia do nieposłuszeństwa w stosunku do rodziców i dodatkowo do oszustwa. Namawianie do oszukiwania” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 27 Kodeksu Etyki Reklamy, według którego „Reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży nie mogą podważać autorytetu rodziców lub innych osób sprawujących opiekę prawną, kwestionować ich odpowiedzialności, opinii, gustów lub upodobań. Powyższe ograniczenie nie dotyczy przypadków zwalczania patologii społecznych.”.

Ponadto, arbiter-referent poinformował, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej”.

Skarżony uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„Szanowni Państwo, działając w imieniu Orange Polska S.A. z siedzibą w Warszawie Al. Jerozolimskie 160, Warszawa, wpisanej do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie. XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS 0000010681, posiadającej numer NIP 526-02-50-995 oraz REGON 012100784. z pokrytym w całości kapitałem zakładowym wynoszącym 3.937.072.437 złotych (dalej jako «Orange») w odpowiedzi na Państwa pismo z dnia 31 sierpnia 2017 r. w sprawie K/73/17 podnoszę na wstępie, że zarzuty wskazane w ww. skardze są w całości bezzasadne.
W przedmiotowym piśmie podniesiono, że do Biura Rady Reklamy wpłynęła skarga konsumencka na reklamę Orange dotyczącą oferty na kartę, to jest usługi «Rozmowy bez limitu do wszystkich». W piśmie wskazano, że zarzuty konsumenta dotyczą art. 2, 27 oraz 32 Kodeksu Etyki Reklamy.
Przepisy te wskazują, że działania objęte postanowieniami Kodeksu mają być wykonywane z należytą starannością, zgodnie z dobrymi obyczajami, prowadzone w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji (art. 2). dodatkowo art. 27 wskazuje, że reklamy skierowane do dzieci i młodzieży nie mogą podważać autorytetu rodziców lub innych osób sprawujących opiekę prawną, kwestionować ich odpowiedzialności, opinii, gustów lub upodobań.
Natomiast zgodnie z art. 32 przepisy art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.
Tym samym nie może być tutaj mowy o kwestionowaniu decyzji czy opinii rodzica. Co więcej, postać matki jest obecna do końca, nic nie jest robione «za jej plecami» czy bez jej wiedzy. Tym bardziej nie może być mowy o «namawianiu do oszustwa rodziców»
czy też «nieposłuszeństwa» co wskazuje skarżący w swojej skardze. Nie to było intencją Orange, co więcej, wczytując się w dosłowną treść dialogów nie można również przypisać zarzucanych czynów.
Na koniec wspomnieć należy, że sama reklama nie była kierowana do dzieci. Oferta Orange na kartę co do zasady nie jest kierowana ani wyłącznie, ani przede wszystkim do młodych klientów, w przeciwieństwie do niektórych innych marek działających na rynku, które usiłują zdobyć zainteresowanie nieletnich posługując się bez zahamowań przekazem ocierającym się o wulgarność. Nawet jednak uznając, że przedmiotowa reklama kierowana jest do młodych odbiorców, zdecydowanie nie można jej oceniać jako przekazu kierowanego do dzieci. Nie takie jest pozycjonowanie rynkowe marki Orange (co można stwierdzić w odniesieniu do wszystkich krajów w których marka jest obecna).
Biorąc pod uwagę powyższe. Zespół Orzekający winien skargę oddalić w całości z uwagi na brak naruszenia norm wskazanych w Kodeksie Etyki Reklamy, jak również w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. Co więcej, w ocenie Orange nie doszło do działań zarzucanych w samej skardze (nie mających bezpośredniego pokrycia z przepisami Kodeksu) tj. «namawianiu do oszustwa rodziców» czy też «nieposłuszeństwa» – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia normy art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy i uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.

W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama utrzymana w żartobliwej konwencji nie nakłania dzieci i młodzieży do nieposłuszeństwa rodzicom/opiekunom, a wręcz przeciwnie komunikując hasło „tylko żeby matka nie musiała za Ciebie świecić oczami” ma walor edukacyjny.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.