Uchwała Nr ZO 73/10 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 73/10 z dnia 17 listopada 2010 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/104/10

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń
Rada Reklamy, w składzie:

1) Christian Lainer — przewodniczący;
2) Krystyna Jarosz — członek;
3) Melania Popiel — członek,

na posiedzeniu w dniu 17 listopada 2010 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze Akt K/104/10, złożonej na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg przez konsumentów (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o. z siedzibą w Ksawerowie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy radiowej

postanawia

uznać, że w reklamie powinna być wprowadzona zmiana, aby reklama nie naruszała norm Kodeksu Etyki Reklamy.


2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/104/10.
Przedmiotem skargi był radiowy spot reklamowy preparatu farmaceutycznego Neomag Cardio. W reklamie wziął udział „Pan Profesor”.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „w reklamie radiowej preparatu farmaceutycznego NEOMAG CARDIO speakerka zadaje pytanie „profesorowi” w jaki sposób radzić sobie ze stresem. Pyta wyraźnie: „panie Profesorze”. W odpowiedzi słyszymy głos popularnego lektora reklam. Uważam, że posługiwanie się tytułem naukowym bez podania nazwiska jest nadużyciem. Szczególnie, że głos lektora jest bardzo rozpoznawalny.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.

Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust. 1 a) i b) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;
b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;”.

Arbiter-referent poinformował również że zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz.U.08.45.271 j.t.) „reklama produktu leczniczego kierowana do publicznej wiadomości nie może polegać na:
1) prezentowaniu produktu leczniczego przez osoby znane publicznie, naukowców, osoby posiadające wykształcenie medyczne lub farmaceutyczne lub sugerujące posiadanie takiego wykształcenia;
2) odwoływaniu się do zaleceń osób znanych publicznie, naukowców, osób posiadających wykształcenie medyczne lub farmaceutyczne lub sugerujących posiadanie takiego wykształcenia.”.

Skarżony złożył odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony odnosząc się do skargi konsumenckiej (sygnatura akt K/104/10) na wstępie zaznaczył, że Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o. o. nie jest członkiem Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy. Mając jednak na uwadze troską o wysokie standardy komunikacji marketingowej oraz wykazując dobrą wolę wyjaśnienia zgłoszonych wątpliwości Skarżony odniósł się do przedłożonego pisma.

Skarżony wyjaśnił co następuje:
1. Nie ma żadnych podstaw i argumentów by twierdzić, że posłużenie się tytułem naukowym w reklamie miało stanowić „nadużycie”.
2. Również autor skargi nie potrafił określić dlaczego uważa, ze tak rzekomo jest I na czym opiera swoje zastrzeżenia.
3. Przede wszystkim twierdzeniom tym przeczy również sama praktyka obrotu. Bardzo częste jest bowiem posługiwanie się w reklamach tytułami i stopniami naukowymi oraz tytułami zawodowymi (np. pan/pani magister, lekarz, profesor, kosmetolog, dentysta itd.) – bez podawania personaliów konkretnych osób. Praktyka ta jest powszechnie przyjęta i nie budzi wątpliwości.
4. Warto również dodać, praktyka ta jest zgodna z prawem. Należy też przyjąć, ze gdyby taki sposób prezentacji miał stanowić „nadużycie” znalazłoby to swoje odzwierciedlenie w przepisach obowiązującego prawa. Jako przykład Skarżony podał regulację art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz.U.08.45.271 j.t.) zgodnie z którym „reklama produktu leczniczego kierowana do publicznej wiadomości nie może polegać na:
– prezentowaniu produktu leczniczego przez osoby znane publicznie, naukowców, osoby posiadające wykształcenie medyczne lub farmaceutyczne lub sugerujące posiadanie takiego wykształcenia;
– odwoływaniu się do zaleceń osób znanych publicznie, naukowców, osób posiadających wykształcenie medyczne lub farmaceutyczne lub sugerujących posiadanie takiego wykształcenia. Co więcej, jak wynika z treści skargi zgłoszone wątpliwości związane są właśnie z mylnym przyjęciem, że Neomag Cardio jest „preparatem farmaceutycznym”. Neomag Cardio jest tymczasem suplementem diety (co wprost zostało w sposób wyraźny wskazane w reklamie) w związku z czym regulacja prawa farmaceutycznego nie znajduje w stosunku do niego zastosowania. W odniesieniu do tej kategorii produktów wskazane ograniczenia zatem nie występują.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, zdaniem Skarżonego, skarga jest nieuzasadniona. Skarżony wyraził nadzieję, że powyższe wyjaśnienia będą satysfakcjonujące.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że w przedmiotowej reklamie niezbędne jest dokonanie zmiany poprzez usunięcie sformułowania „Panie Profesorze”, aby reklama nie wprowadzała konsumentów w błąd.

Zespół Orzekający zauważył, że konsumenci mają zaufanie do pracowników naukowych w szczególności do Profesorów, a tytułowanie lektora tytułem Profesora, którego w rzeczywistości lektor nie posiada, wprowadza konsumentów w błąd, co szczególnie w przypadku reklamy produktu leczniczego nie powinno mieć miejsca.

W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama w obecnej postaci nadużywa zaufania odbiorców i wykorzystuje ich brak doświadczenia lub wiedzy.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama wymaga modyfikacji.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit d Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 czerwca 2008r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.