Uchwała Nr ZO 74/12 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 74/12 z dnia 13 czerwca 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/17/12

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Piwocki — przewodniczący;
2) Marek Janicki – członek
3) Wojciech Tomczak — członek,

na posiedzeniu w dniu 13 czerwca 2012 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/17/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Aflofarm Fabryka Leków Sp. z o.o. z siedzibą w Ksawerowie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/17/12.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna leku dostępnego w aptekach w sprzedaży bez recepty o nazwie Diohespan max.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „w reklamie brakuje rzetelnego porównania leków zawierających jako substancję czynną diosminę. Leki zawierające jako substancję czynną diosminę w ilości 500 mg w jednej dawce stosuje się w dawkach podzielonych, po 500 mg rano i wieczorem. Zgodnie ze sztuką powinno się stosować możliwie jak najmniejsze dawki leków, żeby ograniczyć ich szkodliwy wpływ na organizm, zachowując jednocześnie skuteczność terapii. Stosowanie pojedynczej dawki 1000 mg diosminy na dobę będzie miało odmienny efekt terapeutyczny niż w dawkach podzielonych. Co więcej, jednorazowe dawki 1000 mg diosminy są stosowane w innych problemach zdrowotnych niż dawki 500 mg leku. O tych różnicach działania leków odbiorca nie jest jednak informowany, przez co może zostać wprowadzony w błąd odnośnie specyfiki leku, co może skutkować nieoczekiwanymi efektami terapeutycznymi, z zagrożeniem dla zdrowia włącznie. Dodatkowo, użyto tu przekazu dyskredytującego produkty konkurencyjne w sposób dobitny, dający wrażenie bezwartościowości innych leków zawierających jako substancję czynną diosminę. Chodzi tu mianowicie o agresywny, lekceważący gest odtrącenia opakowań innych preparatów diosminy opakowaniem „Diohespanu Max”. Aktorka mówi, że „rozwiązaniem na bolące nogi i żylaki jest Diohespan Max z dawką diosminy aż 1000 mg w jednej tabletce, czyli dwa razy więcej.” Nie wyjaśniono, w stosunku do czego jest więcej diosminy. Jest to zatem wprowadzenie konsumenta w błąd poprzez podanie informacji mylącej.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 11 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „1. Reklamy porównawcze są dopuszczalne, jeżeli służą interesom ożywionej konkurencji oraz informacji publicznej. Nie mogą jednak wprowadzać w błąd odbiorców reklamy.
2. Wszelkie odniesienia w reklamie o charakterze porównawczym muszą być przedstawione w sposób poprawny metodologicznie, w tym w szczególności informacje o produktach, oferty handlowe oraz dane.
3. W reklamie porównawczej można porównać jedynie produkty zaspokajające te same potrzeby lub wytworzone w tym samym celu.
4. Reklamy porównawcze muszą porównywać jedną lub więcej cech, o ile są one weryfikowalne. Wśród tych cech może się znajdować również cena.
5. Reklamy porównawcze nie mogą prowadzić do pomyłki wśród odbiorców, co do oferowanych produktów, znaków towarowych, nazw handlowych, innych oznaczeń.
6. Reklama o charakterze porównawczym nie może w nieuzasadniony sposób, sprzeczny z postanowieniami Kodeksu, a w szczególności z treścią ust. 1, 2 i 5 używać pełnej lub skróconej firmy, nazwy, symbolu graficznego lub innych oznaczeń indywidualizujących, przynależnych zgodnie z prawem do innego podmiotu oraz wykorzystywać jego dobrego imienia. Reklama porównawcza, poprzez użyte w niej środki wyrazu, nie może dyskredytować lub ośmieszać konkurenta oraz dotyczących go okoliczności, stawiając w złym świetle jego osobę lub produkt.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony, ustosunkowując się do skargi konsumenckiej dotyczącej reklamy radiowej Diohespan max, podniósł, że rzeczona skarga jest bezzasadna, zaś przedmiotowa reklama nie narusza postanowień art. 8 i 11 Kodeksu Etyki Reklamy, pozostając w całkowitej zgodności z wymienionymi przepisami.

Celem klarowności argumentacji, Skarżony przytoczył pełną transkrypcję przedmiotowej reklamy:
„Rozwiązaniem na bolące nogi i żylaki jest Diohespan max z dawką diosminy aż 1000 mg w jednej tabletce, czyli dwa razy więcej. Diohespan max to skuteczność i oszczędność. 60 tabletek wystarcza na dwa miesiące. W tym czasie diosminy 500 mg trzeba by zużyć aż dwa opakowania, płacąc więcej. Zmień na Diohespan max. Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwe stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. Diohespan max – maksymalna ulga dla nóg”.

Skarżony wskazał, że zarzuty skargi konsumenckiej koncentrują się na trzech kwestiach, mianowicie na nieprawdziwym i nierzetelnym porównaniu leków zawierających diosminę jako substancję czynną, zawarciu rzekomo dyskredytującego ujęcia „odtrącenia” opakowań innych preparatów diosminy opakowaniem Diohespanu max oraz na wprowadzającym w błąd haśle „Rozwiązaniem na bolące nogi i żylaki jest Diohespan max z dawką diosminy aż 1000 mg w jednej tabletce, czyli dwa razy więcej” bez wyjaśnienia „w stosunku do czego jest więcej diosminy”.
Ustosunkowując się do poszczególnych zarzutów skargi, Skarżony podkreślił, że wbrew treści skargi, Diohespan max nie jest suplementem diety, lecz produktem leczniczym. Skarżony poinformował, że konstruując przekaz reklamowy, musi przestrzegać bezwzględnie obowiązujących przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (tekst jedn. Dz.U. 2008, nr 45, poz. 271 z późn. zm., zwaną dalej: pr. farm.), jak również przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 1993r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. Dz.U. 2003, nr 153, 1503, zwana dalej: u.z.n.k.). Zdaniem Skarżonego, reklama, której skarga dotyczy, odpowiada wszystkim wymaganiom stawianym jej przez wyżej wymienione akty prawne oraz przez Kodeks Etyki Reklamy z następujących przyczyn:

Odnośnie pierwszego z wymienionych zarzutów Skarżony podkreślił, że sformułowanie „Diohespan max to skuteczność i oszczędność. 60 tabletek wystarcza na dwa miesiące, diosminy 500 mg trzeba by zużyć aż dwa opakowania po 60 tabletek, płacąc więcej. Zmień na Diohesopan max” odpowiada prawdzie, w żaden sposób nie wykorzystuje braku doświadczenia lub wiedzy odbiorcy reklamy oraz nie ma charakteru wprowadzającego w błąd. W istocie kwestionowany slogan ma na celu podkreślenie jedynie, że stosowanie produktu Diohespan max jest korzystniejsze cenowo, aniżeli produktu o dawce 500 mg stosowanego w dawce dobowej 1000 mg. Skarżony podkreślił, że wszystkie dostępne na polskim rynku produkty lecznicze zawierające 500 mg diosminy w jednej tabletce posiadają w przypadku przewlekłej niewydolności krążenia żylnego kończyn dolnych zalecenie dawkowania po 2 tabletki dziennie, podczas gdy zalecane dawkowanie Diohespanu max w przypadku przewlekłej niewydolności krążenia żylnego kończyn dolnych wynosi 1 tabletkę na dzień.

Skarżony wyjaśnił, że informacja o sposobie dawkowania Diohespanu max jest dostępna zarówno w ulotce dla pacjenta jak w Charakterystyce Produktu Leczniczego tego preparatu, umieszczona jest również na opakowaniu leku. W przypadku pozostałych dostępnych na rynku produktów leczniczych z diosminą leczenie nimi polega zatem na konieczności zażycia dwóch tabletek by dostarczyć dawkę dobową 1000 mg diosminy. Uwzględniając zatem okoliczność, że Diohespan max jak i pozostałe dostępne na polskim rynku produkty lecznicze z diosminą zawierają w jednym opakowaniu 60 tabletek, to z arytmetycznego punktu widzenia, aby konsument – w przypadku dwumiesięcznej kuracji – mógł zażyć diosminę w dawce 1000 mg, musi kupić jedynie jedno opakowanie Diohespanu max, w przypadku zaś pozostałych produktów z diosminą – dwa opakowania. Skoro zatem w celu zapewnienia dwumiesięcznej kuracji diosminą w dawce 1000 mg, konsument musi nabyć jedynie jedno opakowanie Diohespanu max, a w przypadku pozostałych produktów z diosminą – aż dwa opakowania, to niewątpliwie informacja podawana konsumentowi w rzeczonej reklamie jest prawdziwa.
Reasumując Skarżony zauważył, że komunikat „60 tabletek wystarcza na 2 miesiące, w tym czasie diosminy 500 mg trzeba by zużyć aż dwa opakowania po 60 tabletek, płacąc więcej” przekazuje jasny i klarowny komunikat, że w skali dwóch miesięcy cena produktu Diohespan max jest korzystniejsza, skoro jedno opakowanie 60 tabletek wystarcza na cały ten okres, podczas gdy diosminy 500 mg trzeba by zużyć aż dwa opakowania. Skarżony pokreślił, że w reklamie przeprowadzany jest czytelny wywód co do sposobu dokonania porównania cenowego produktu Diohespan Max i innych produktów zawierających 500 mg diosminy w jednej tabletce. Krok po kroku konsumentowi przedstawia się sposób dokonania porównania i przekazuje wszystkie dane uzasadniające wnioski wynikające z porównania. W opinii Skarżonego, reklama rzetelnie i w sposób bardzo czytelny przedstawia konsumentowi co, w jakim zakresie i na podstawie jakich kryteriów jest porównywane. Porównania ceny produktu Diohespan max dokonano w sposób obiektywny, w oparciu sprawdzalne i racjonalne kryteria – a więc ilość tabletek w opakowaniu (60 sztuk), zachowania dobowego dawkowania (1000 mg), czasu trwania terapii (2 miesiące) oraz ilości opakowań produktu Diohespan max oraz innego produktu zawierającego 500 mg diosminy, jakie muszą zostać zużyte podczas takiej terapii (1 opakowanie produktu Diohespan max i 2 opakowania innego produktu zawierającego 500 mg diosminy w jednej tabletce).
Skarżony podkreślił, że w reklamie wprost podane zostało źródło, na którym oparte były obliczenia, stanowiące podstawę dla tak skonstruowanego przekazu. W momencie, w którym w reklamie jest wypowiadany slogan „60 tabletek wystarcza na 2 miesiące, w tym czasie diosminy 500 mg trzeba by zużyć aż 2 opakowania, płacąc więcej” w prawym dolnym rogu ekranu wyświetlona jest informacja „Na podstawie danych IMS sell out za okres 111—X11 2011″, a więc na podstawie danych za okres od momentu w którym Diohespan Max pojawił się na rynku. Napis ów jest w reklamie doskonale widoczny, gdyż został napisany czarną czcionką, która doskonale odznacza się na białym tle. Dane wykorzystane w reklamie pochodzą od firmy IMS Health Polska Sp. z o.o., która jest głównym i najbardziej wiarygodnym dostawcą analiz dla branży farmaceutycznej w Polsce. Zdecydowana większość firm farmaceutycznych w Polsce korzysta z danych IMS i opiera się na nich planując działania dla swoich produktów, jak również wykorzystuje je w swoich komunikatach do konsumentów. Wyliczenia użyte w reklamie opierają się na danych typu sell out, czyli sprzedaży z apteki do pacjenta. W związku z tym ceny uzyskane w wyniku wyliczeń pokazują najbardziej wiarygodne i uśrednione dla terenu całej Polski ceny dla pacjenta uzyskiwane w aptekach. Nie ma w Polsce dokładniejszego narzędzia do ustalenia średniej ceny konkretnego produktu w aptece.

Zdaniem Skarżonego, trudno uznać owo porównanie za nieprawdziwe i nierzetelne, gdyż bazuje ono na informacjach powszechnie dostępnych dla konsumenta. Zarówno informacje o zawartości substancji czynnej w jednej tabletce leku, sposobie dawkowania produktu leczniczego, jak i o ilości tabletek w jednym opakowaniu leku są dostępne dla konsumenta, który może się z nimi zapoznać, sięgając do ulotki dla pacjenta czy po opakowanie zewnętrzne danego produktu leczniczego. Wszystkie wymienione powyżej informację są bowiem obligatoryjnie umieszczane na opakowaniu zewnętrznym produktu, co wynika bezpośrednio z § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 lutego 2009 r. w sprawie wymagań dotyczących oznakowania opakowań produktu leczniczego i treści ulotki (Dz.U. nr 39, poz. 321).

Według Skarżonego, nie sposób zatem uznać, że komunikat ów narusza art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, skoro uczynione w nim porównanie jest prawdziwe, zaś sposób jego arytmetycznej weryfikacji nie wymaga zasobów wiedzy, jakie nie byłyby dane przeciętnemu człowiekowi. Trudno również uznać, że reklama Diohespanu max nadużywa zaufania odbiorcy czy wykorzystuje jego brak doświadczenia, albowiem w polskim porządku prawnym przyjmuje się model przeciętnego konsumenta, który jest dobrze poinformowany, dostatecznie uważny i ostrożny (art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, Dz.U. nr 171, poz. 1206 z późn. zm.), a zatem takiego konsumenta, który przed nabyciem towaru dokonuje oceny i weryfikacji przekazu zawartego w reklamie.
Zdaniem Skarżonego, trudno uznać również, że reklama Diohespanu max narusza art. 11 Kodeksu Etyki Reklamy, gdyż prawdziwość powyższego sloganu nie może mieć tym samym charakteru wprowadzenia w błąd. Wszelkie odniesienia o charakterze porównawczym są zaś przedstawione w sposób poprawny metodologicznie, zaś porównaniem objęte są produkty lecznicze zawierające diosminę i przeznaczone do leczenia przewlekłej niewydolności krążenia żylnego kończyn dolnych, a więc produkty zaspokajające te same potrzeby i wytworzone w tym samym celu. Wreszcie przedmiotem porównania jest cena, a więc cecha weryfikowalna i wprost wymieniona jako dozwolone kryterium porównania przez art. 11 ust. 4 Kodeksu Etyki Reklamy. W tym zakresie zatem zarzuty skargi są nietrafne.
Odnośnie zaś wywodów skargi mówiących o odmienności efektu terapeutycznego w przypadku zażywania leku raz dziennie i dwa razy dziennie czy o zastosowaniu dawki 1000 mg diosminy w innych problemach zdrowotnych niż dawki 500 mg leku Skarżony podniósł, że ich weryfikacja wymaga wiadomości specjalnych (przekraczających zakres wiadomości zwykłego konsumenta), zatem ich podanie w reklamie niewątpliwie naruszałoby art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy.

Skarżony wskazał, iż całokształt przekazu reklamowego nie sugeruje, że dawkowanie diosminy raz dziennie jest sposobem dawkowania najkorzystniejszym dla pacjenta, zaś dawkowanie leku dwa razy dziennie jest dla konsumenta mniej korzystne. Reklama Diohespan max przekazuje jedynie obiektywną informację, że ów produkt leczniczy zawiera 1000 mg diosminy w jednej tabletce, zaś odwołanie się do sposobu dawkowania zostało uczynione jedynie na użytek zobrazowania korzyści finansowanych, jakie wiążą się z dwumiesięczną terapią diosminą. Żaden ze sloganów reklamowych nie sugeruje zatem konsumentowi, że sposób dawkowania Diohespanu max jest jedynym najkorzystniejszym sposobem dawkowania diosminy, lecz przekazuje jedynie informację o dawkowaniu, która wynika z Charakterystyki Produktu Leczniczego Diohespan max. Informacja o sposobie dawkowania leku jest dla konsumenta łatwo sprawdzalna, odpowiada zatem wymaganiom art. 8 i 11 Kodeksu Etyki Reklamy. Skoro konsument może zweryfikować informację o sposobie dawkowania Diohespanu max m.in. poprzez sięgnięcie do ulotki dla pacjenta, do ChPL czy do opakowania zewnętrznego produktu, to tym samym reklama nie nadużywa jego zaufania. Nadto skoro podawana w reklamie informacja o dawkowaniu Diohespanu max pokrywa się z informacją o dawkowaniu podaną w ChPL, to zatem jest prawdziwa i tym samym nie może mieć charakteru wprowadzającego w błąd.

Skarżony podniósł, że każde pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego zawiera nazwę produktu leczniczego i nazwę powszechnie stosowaną produktu leczniczego, jeżeli taka występuje, jego postać, drogę podania, moc, dawkę substancji czynnej, pełny skład jakościowy oraz wielkość i rodzaj opakowania (art. 23 ust. 1 pkt 3 pr. farm.). Skoro zatem Prezes Urzędu Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych dopuścił do obrotu Diohespan max z jego dawkowaniem poprzez zażycie jednej tabletki zawierającej 1000 mg diosminy, to tym samym nieuprawnione są wywody skargi, dyskredytujące w istocie tenże sposób dawkowania. Przeciwnie – skoro Prezes Urzędu wydał pozwolenie na dopuszczenie Diohespanu max do obrotu, to tym samym dawka i sposób dawkowania Diohespanu max zostały uznane za prawidłowe, skuteczne i zapewniające efekt terapeutyczny.

Jednocześnie, Skarżony podniósł, że z § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie reklamy produktów leczniczych (Dz.U. nr 210, poz. 1327) wprost wynika, że reklama produktu leczniczego kierowana do publicznej wiadomości musi zawierać m.in. dawkę substancji czynnej lub stężenie substancji czynnej. Operowanie zatem w reklamie audiowizualnej Diohespanu max dawką substancji czynnej oraz odniesieniem do sposobu dawkowania Diohespanu max jest w pełni dopuszczalne, prawdziwe i łatwo weryfikowalne, pozostaje zatem w całkowitej zgodności z art. 8 i 11 Kodeksu Etyki Reklamy.
Zdaniem Skarżonego, z powyższych względów zarzuty skargi nie są trafne, zaś reklama audiowizualna Diohespan max w pełni odpowiada wymaganiom stawianym jej przez w/w przepisy Kodeksu Etyki Reklamy.

Ustosunkowując się do drugiego zarzutu Skarżony zauważył, że kwestionowane ujęcie umieszczone zostało bezpośrednio po werbalnym komunikacie dotyczącym oszczędności związanej zakupem produktu Diohespan Max („60 tabletek wystarcza na dwa miesiące, w tym czasie diosminy 500 mg trzeba by zużyć aż dwa opakowania, płacąc więcej”). W tym kontekście pojawia się w reklamie kwestionowane ujęcie. Ma ono podkreślić jedynie to, że stosowanie produktu Diohespan Max jest korzystniejsze cenowo, niż produktu o dawce 500 mg stosowanego w dawce dobowej 1000 mg.
Skarżony podkreślił, że wszystkie dostępne w Polsce produkty zawierające 500 mg diosminy w jednej tabletce posiadają w przypadku przewlekłej niewydolności krążenia żylnego kończyn dolnych zalecenie dawkowania po 2 tabletki dziennie. W efekcie leczenie nimi polega na konieczności zażycia dwóch tabletek by dostarczyć dawkę dobową 1000 mg diosminy. Biorąc pod uwagę powyższe, zakwestionowane ujęcie ukazuje przewagę leku Diohespan Max jako produktu dzięki któremu koszty kuracji są mniejsze a dawka dobowa 1000 mg zawarta jest w jednej tylko tabletce. Ujęcie to zatem w żaden sposób nie „wywyższa” Diohespanu Max ponad inne konkurencyjne produkty.
Skarżony podniósł, że komunikat werbalny towarzyszący kwestionowanemu ujęciu nie odnosi się w ogóle do przewagi terapeutycznej Diohespanu Max nad innymi preparatami, a wyłącznie do ceny. Nadto komunikatowi werbalnemu towarzyszy element graficzny – poprzedzający bezpośrednio kwestionowane ujęcie – monet układających się w dwa słupki: większego po stronie dwóch opakowań leku z dawką diosminy 500 mg i mniejszego po stronie jednego opakowania Diohespanu Max, co ma symbolizować korzyści finansowe (oszczędność) wiążące się z zakupem produktu pozwanego. W opinii Skarżonego, biorąc pod uwagę całokształt kontekstu kwestionowanego ujęcia przeciętny konsument nie będzie miał wątpliwości, że ujęcie to symbolizować ma korzyści dotyczące oszczędności związanej z zakupem produktu Diohespan Max. Zatem ujęcie pudełka produktu Diohespan max, który wybija z ekranu 2 pudełka oznaczone diosmina 500 mg w pełni koresponduje z dozwolonym i nienaruszającym prawa porównaniem cen, które wypada na korzyść Diohespan Max. Brak jest jednocześnie jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, że ujęcie to ma przedstawiać przewagę terapeutyczną produktu Diohespan Max.
Skarżony podniósł, że kwestionowane ujęcie zatem w żaden sposób nie dyskredytuje innych produktów leczniczych zawierających diosminę, ilustrując jedynie korzyści finansowe, które wiążą się z wyborem Diohespanu max, gdyż ujęcie to jest immanentnie powiązane z towarzyszącym mu komunikatem werbalnym oraz ujęciem monet układających się w dwa słupki: większego po stronie dwóch opakowań leku z dawką diosminy 500 mg i mniejszego po stronie jednego opakowania Diohespanu max. Całokształt kontekstu reklamy audiowizualnej Diohespan max nie pozostawia zatem wątpliwości, iż kwestionowane w skardze ujęcie nie ma na celu zdyskredytowania pozostałych konkurencyjnych produktów, ile stanowić graficzną ilustrację komunikatu werbalnego, wypowiadanego w trakcie rzeczonego ujęcia. Skarżony podniósł, że skoro informacje są prawdziwe (a zatem nie mogą mieć charakteru wprowadzającego w błąd), zaś odniesienie porównawcze jest przedstawione w sposób poprawny metodologicznie, obejmując produktu zaspokajające te same potrzeby i wytworzone w tym samym celu, to tym samym reklama audiowizualna Diohespan max w pełni odpowiada wymaganiom stawianym przez art. 8 i 11 Kodeksu Etyki Reklamy. Dodatkowo, kryterium użyte do porównania, czyli cena, jest cechą wprost ujętą w art. 11 ust. 4 Kodeksu Etyki Reklamy jako weryfikowalna cecha, zdatna do bycia kryterium porównawczym w reklamie. Zdaniem Skarżonego, z tego powodu zarzuty skargi w tym zakresie są nietrafne.

Ustosunkowując się do ostatniego z zarzutów, w kwestii fragmentu sloganu „aż 1000 mg, czyli dwa razy więcej” Skarżony podniósł, że całość tego hasła brzmi następująco: „rozwiązaniem na bolące nogi i żylaki jest Diohespan Max, z dawką diosminy aż 1000 mg w jednej tabletce, czyli dwa razy więcej” przy czym w momencie,w którym lektorka odczytuje to hasło, w dole ekranu na całej jego długości pojawia się napis „dotyczy produktów o podstawowej dawce dobowej 1000 mg diosminy. Jedna tabletka zawiera 2 razy więcej diosminy niż tabletka 500 mg”. Napis ten jest doskonale czytelny, albowiem kolor czcionki (czarny) wyraźnie odznacza się od jasnego tła, który stanowi ubiór występującej w reklamie aktorki.
Skarżony wskazał, że analizując chociażby pobieżnie ów slogan nie sposób zaprzeczyć, że rozwiązaniem na bolące nogi i żylaki jest Diohespan Max, skoro z Charakterystyki Produktu Leczniczego Diohespanu Max wynika, iż wskazaniem do jego stosowania jest przewlekła niewydolność krążenia żylnego kończyn dolnych (uczucie ciężkości nóg, ból nóg, żylaki). Biorąc zatem pod uwagę wskazania do stosowania Diohespanu Max nie sposób zanegować tego, iż ów produkt leczniczy jest rozwiązaniem na bolące nogi i żylaki. Zdaniem Skarżonego, nie sposób również zanegować tego, że Diohespan Max zawiera 1000 mg diosminy w jednej tabletce – jest to okoliczność bezsporna, która także znajduje swe potwierdzenie w Charakterystyce Produktu Leczniczego Diohespan Max. Fragment hasła reklamowego mówiący: „aż 1000 mg w jednej tabletce, czyli dwa razy więcej” musi być odczytywany łącznie z towarzyszącym mu napisem pojawiającym się w dole ekranu. łączne odczytanie tego przekazu nie nasuwa wątpliwości, że hasło „aż 1000 mg w jednej tabletce, czyli dwa razy więcej” dotyczy produktów o podstawowej dawce dobowej 1000 mg diosminy, a jedna tabletka Diohespanu Max zawiera 2 razy więcej diosminy niż tabletka zawierająca 500 mg diosminy. Trudno zatem uznać, że ów przekaz wprowadza kogokolwiek w błąd, skoro jego treść jest prawdziwa. Reklama nie tylko prezentuje w swej treści informacje pozostające w zgodzie z Charakterystyką Produktu Leczniczego, lecz także daje konsumentowi jasną informację o zawartości substancji czynnej w jednej tabletce. Skoro zatem prawdziwe jest sformułowanie głoszące, że Diohespan Max jest rozwiązaniem na bolące nogi i żylaki (albowiem takie wskazania do stosowania tego produktu zostały zawarte w Charakterystyce Produktu Leczniczego), jak również odpowiada prawdzie sformułowanie, że Diohespan Max posiada 1000 mg diosminy w jednej tabletce (co także wprost wynika z Charakterystyki Produktu Leczniczego Diohespan Max) oraz, że prawdziwe jest sformułowanie głoszące, że Diohespan Max posiada 1000 mg diosminy w jednej tabletce, czyli że tabletka Diohespanu Max zawiera 2 razy więcej diosminy niż tabletka zawierająca 500 mg diosminy (gdyż prawdziwość tego sformułowania jest możliwa do weryfikacji z arytmetycznego punktu widzenia), to doprawdy trudno jest dopatrzyć się w tymże sloganie (traktowanym jako cały przekaz, tj. przez łączne odczytanie warstwy słownej i graficznej reklamy w tym zakresie) jakiegokolwiek elementu mogącego wprowadzić w błąd.
Według Skarżonego, z tej przyczyny kwestionowana reklama audiowizualna Diohespan max spełnia wszystkie wymagania stawiane reklamom przez art. 8 i 11 Kodeksu Etyki Reklamy, zaś zarzuty skargi należy uznać za nietrafne i całkowicie chybione. Jednocześnie Skarżony przesłał zapis zakwestionowanej reklamy w wysokiej rozdzielczości.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający uznał, że reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama nie nadużywa zaufania odbiorców i nie wykorzystuje ich braku doświadczenia lub wiedzy oraz nie wprowadza konsumentów w błąd, ponieważ przedmiotem porównania jest cena, a więc cecha weryfikowalna.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.