UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 75/13 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.
Uchwała Nr ZO 75/13
z dnia 17 czerwca 2013 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/22/13
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Przemysław Częstochowski – przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Andrzej Garapich – członek,
na posiedzeniu w dniu 17 czerwca 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/22/13 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Pabianicach (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej
postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/22/13.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna suplementu diety o nazwie Wzrostan.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „reklama w mojej ocenie narusza godność ludzi o niskim wzroście (przykładowo, użycie przez fotografa zwrotu “mały” w poniekąd pogardliwym tonie). Dodatkowo, reklama wprowadza widzów w błąd sugerując, że dzięki preparatowi Wzrostan dzieci mogą rosnąć szybciej, a także – pośrednio – sugerując, że niski wzrost jest zawsze wynikiem jakichś braków żywieniowych.”.
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „Reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.
Ponadto, wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 10 ust. 1 a) , zgodnie z którym „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
W odpowiedzi na pismo z dnia 15.04.2013 roku Skarżony poinformował, iż niemożliwe jest pobranie reklamy umieszczonej na Państwa serwerze przy wykorzystaniu adresu wskazanego w nadesłanej korespondencji.
Zajmując stanowisko wobec skargi dotyczącej suplementu diety „Wzrostan” (sygn. akt K/22/13), Skarżony podniósł, że nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, iż spot reklamowy „narusza godność ludzi o niskim wzroście”, Nieprawdą jest także, że wprowadza w błąd sugerując iż „dzięki preparatowi (…) dzieci mogą rosnąć szybciej, a także pośrednio – (…) że niski wzrost jest zawsze wynikiem jakichś braków żywieniowych.”
Skarżony wskazał, że w reklamie lektor wypowiada następujące zdanie: W okresie wzrostu dzieci mogą potrzebować odpowiedniego wspomagania – nie można zatem stwierdzić, że niski wzrost jest zawsze wynikiem braków żywieniowych, gdyż w treści został użyty czasownik „mogą”. Ponadto należy zwrócić uwagę na samą definicję suplementu diety, zawartą w ustawie o bezpieczeństwie żywności i żywienia z dnia {Dz. U. z 2010 roku, Nr 136, poz. 914 tekst jednolity z późn. zm.), zgodnie z którą suplement diety to środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny, pojedynczych lub złożonych, wprowadzany do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego. Cały przekaz reklamowy w żadnym stopniu nie jest sprzeczny z powyższą ustawową definicją, implementowaną do polskiego porządku prawnego.
Wzrostan zawiera składniki zalecane w celu prawidłowego rozwoju kości u dzieci, wobec tego naturalnym skojarzeniem z tym związanym jest proces wzrostu, stąd w reklamie pojawia się miarka z zaznaczoną wysokością dziecka. W podobny sposób funkcjonuje reklama serków dla dzieci pod nazwą „Danonki” czy akcja społeczna „Pij mleko! będziesz wielki”. Nie sposób w żadnym z przekazów, w tym w reklamie Wzrostanu dopatrzeć się wprowadzanie kogokolwiek w błąd. Nie sugerujemy, że dziecko będzie rosnąć szybciej – czyli szybciej niż to wynika z fizjologii rozwoju dziecka (świadczy chociażby o tym rok pojawiający się na miarce czy tabliczka z nazwą klasy – najpierw jest to IIA potem IIIA).
Według Skarżonego, niewątpliwie zatem należy uznać skargę konsumencką za niezasadną.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama narusza normy Kodeksu.
W opinii Zespołu Orzekającego, reklama jest obraźliwa i dyskryminuje osoby o niskim wzroście. Pokazanie w reklamie dziecka o niskim wzroście, w kontekście użytego przez fotografa w stosunku do tego dziecka zwrotu typu „ej mały, przejdź do przodu, bo cię nie widać”, świadczy o lekceważącym traktowaniu tego dziecka.
Według Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama może wprowadzać konsumentów w błąd przekazem wizualnym, pokazując efekty działania suplementu diety w postaci wzrostu dziecka.
Zdaniem Zespołu Orzekającego reklama nadużywa zaufania odbiorców i nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz narusza dobre obyczaje.
Zespół Orzekający podkreślił, że reklama nie mieści się w ramach przyjętych norm etycznych.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
