Uchwała Nr ZO 79/11 w sprawie reklamy firmy Procter and Gamble DS. Polska Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 79/11 z dnia 6 października 2011 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/93/11

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Mikołaj Janicki — przewodniczący,
2) Andrzej Garapich — członek,
3) Marcin Senderski — członek,

na posiedzeniu w dniu 6 października 2011 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/93/11 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Procter and Gamble DS. Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.


2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/93/11.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna elektrycznej szczoteczki do zębów Oral B.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „w reklamie jako ekspert występuje aktor Grzegorz Gadziomski i nie mówią że to aktor ale że to ekspert”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust.1 a) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

W pierwszej kolejności Skarżony podkreślił, że wszelkie stwierdzenia zawarte w przedmiotowej reklamie, w szczególności zapewnienie o poziomie rekomendacji elektrycznych szczoteczek do zębów przez polskich dentystów oraz o wyższości tychże szczotek nad zwykłymi szczoteczkami manualnymi w zapewnianiu codziennej higieny jamy ustnej są prawdziwe i uzasadnione wynikami badań naukowych, którymi dysponujemy.

Po wtóre Skarżony zauważył, że elektryczna, oscylacyjno- rotacyjna szczoteczka do zębów Oral B jest efektem końcowym pracy wielu specjalistów z różnych dziedzin nauki zatrudnionych w centrach badań Skarżonego i rozwoju zlokalizowanych w różnych częściach świata, w szczególności w Schwalbach w Niemczech. Skarżony poinformował, że w udoskonalaniu produktów do higieny jamy ustnej, w tym szczoteczek elektrycznych Oral B oraz weryfikacji ich właściwości pomagają mu naukowcy – uznane autorytety w swoich dziedzinach, wśród których nie brakuje osób z najwyższymi tytułami naukowymi, z całego świata, w tym również z Polski. Zważywszy zatem na reguły semantyczne słowa „ekspert” w języku polskim, w którym temu pojęciu przypisuje się następujące znaczenia: 1) specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych oraz 2) osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie (Za Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN, dostępnym w Internecie pod adresem: http://sjp.pwn.pl/), powołanie się w reklamie na autorytet eksperta jest, w ocenie Skarżonego, ze wszech miar uzasadnione.
Skarżony wyjaśnił, że celem każdej reklamy komercyjnej jest zachęcenie konsumentów, do których reklama jest adresowana do nabywania określonych towarów bądź usług oferowanych przez reklamującego. Jest rzeczą oczywistą, że zawodowy aktor będzie w stanie lepiej odegrać rolę w filmie reklamowym niż ekspert na co dzień zajmujący się pracą naukowo – badawczą w laboratorium i dlatego powszechnym jest angażowanie aktorów do reklam. Zabieg ten w żaden jednak sposób nie ujmuje prawdziwości, rzetelności ani wiarygodności przekazywanych przez aktorów treści, jeśli oparte są one na wynikach badań naukowych, co w pełni ma miejsce w przypadku skarżonej reklamy szczoteczki Oral B. Prosimy przy tym zauważyć, iż postać eksperta kreowana w przedmiotowej reklamie przez aktora pozbawiona jest cech, które w ocenie rozsądnego konsumenta prowadziłyby do przekonania, że adresat reklamy ma do czynienia z lekarzem. Poza bowiem białym fartuchem, który jest wszakże atrybutem kojarzonym ze środowiskiem naukowców – praktyków, nie znajdziemy w scenerii przedmiotowej reklamy żadnych rekwizytów przywołujących na myśl gabinet dentystyczny, ani samego lekarza stomatologa. Skarżony poinformował, iż zdaje sobie bowiem sprawę z tego, że zarówno zaangażowanie faktycznego lekarza na potrzeby filmu reklamowego, jak i aktora, który odgrywałby rolę lekarza, z uwagi na autorytet tego środowiska lekarskiego wśród konsumentów, mogłoby prowadzić do wprowadzenia konsumentów w błąd wywierając wpływ na ich decyzje co do zakupu reklamowanego produktu.
Podsumowując Skarżony stwierdził, że Procter and Gamble w Polsce, podobnie jak wszystkie inne spółki należące do koncernu Procter & Gamble, w swojej działalności, w szczególności reklamowej przestrzega nie tylko przepisów obowiązującego prawa i dobrych obyczajów, ale też wewnętrznych, surowych zasad etycznych. Dlatego z przykrością Skarżony przyjął fakt, że jego reklama mogła być odebrana przez konsumenta w sposób sugerujący naruszenie Kodeksu Etyki Reklamy. Skarżony wyraził jednak przekonanie, że brak w przedmiotowej reklamie informacji, że to aktor odgrywa rolę eksperta nie wprowadza konsumentów w błąd w żadnej mierze. Z tych względów Skarżony wniósł o oddalenie skargi.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w reklamie naruszenia norm kodeksu.

Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama nie zawiera treści nadużywających zaufania odbiorców, ani też wykorzystujących ich brak doświadczenia lub wiedzy.

W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama nie zawiera również treści wprowadzających konsumentów w błąd.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.