UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 81/10 w sprawie reklamy firmy MARYWILSKA 44 Sp. z o.o.
Uchwała Nr ZO 81/10 z dnia 15 grudnia 2010 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/116/10
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Sławomir Jędrzejewski — przewodniczący,
2) Paweł Wiśniewski — członek,
3) Marek Janicki — członek,
na posiedzeniu w dniu 15 grudnia 2010 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/116/10 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko MARYWILSKA 44 Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy prasowej
postanawia
oddalić skargę.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/116/10.
Przedmiotem skargi była reklama prasowa Centrum Hal Targowych Marywilska 44, mieszczącego się w Warszawie. W reklamie użyte zostało hasło „idę na zakupy z atrakcjami” oraz pokazana została niekompletnie ubrana młoda kobieta.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, że „Kampania reklamowa dawnych Kupieckich Domów Towarowych (KDT), obecnie „Marywilska 44” łamie dwa główne przepisy Kodeksu Reklamy ,które zakazują dyskryminacji ze względu na pleć oraz nadużywania zaufania odbiorcy, jego braku doświadczenia lub wiedzy. Można też powiedzieć, że w jakiś sposób może zachęcać do aktów przemocy na tle seksualnym, gdyż jak wiemy ostatnio coraz częściej słyszy się o brutalnych gwałtach dokonywanych przez nie w pełni ukształtowanych psychicznie nieletnich na dziewczynach, oraz o rozsyłaniu nagich zdjęć i filmów przedstawiających właścicielki telefonów bez ich wiedzy i zgody, w celu upokorzenia ich. Sądzę, że po części jest to wina takich reklam, na których kobieta jest podana jak mięso i ma służyć wyłącznie uprzyjemnieniu życia i uciesze wyrostków. Nieukształtowani lub wychowani w patologicznym środowisku widząc na każdym kroku takie reklamy twierdzą, że ciało kobiety jest dla nich zawsze dostępne i należy im się, z góry traktują je gorzej niż rzecz, ze szczególnym okrucieństwem. Wracając do owej reklamy, twierdzę w związku z tym co napisałam wyżej, że nie jest ona absolutnie prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i powinna zostać zmieniona tak aby nie była seksistowska i nie traktowała kobiety w sposób skrajnie przedmiotowy.”.
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.
Arbiter-referent podniósł również, iż zgodnie z art. 16. ust. 1. pkt. 1) ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2003r. nr 153 poz.1503 z późn. zm.) „czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
1) reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka;”.
Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama nie zawiera treści dyskryminujących.
Zespół Orzekający nie dopatrzył się również naruszenia dobrych obyczajów i uznał, że reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
