Uchwała Nr ZO 84/12 w sprawie reklamy firmy Delitissue sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 84/12 z dnia 18 lipca 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/44/12

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Andrzej Garapich — przewodniczący,
2) Małgorzata Augustyniak — członek,
3) Marcin Senderski — członek,

na posiedzeniu w dniu 18 lipca 2012 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/44/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Delitissue sp. z o.o. z siedzibą w Ciechanowie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia oddalić skargę.


2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/44/12.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna papieru toaletowego marki Regina.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „skarga dotyczy reklamy papieru toaletowego marki Regina, w której księżniczka za pomocą jego rolki dostarcza list do księcia. Reklama ta uwłacza godności i emocjonalnej wrażliwości mężczyzn, bo książę wyrzuca list bez czytania, a przytula się od razu do rolki, co sygnalizuje, że jest on podatny tylko na bezpośrednie bodźce, bez głębszej refleksji. W dodatku pod koniec reklamy pada hasło, iż papier jest tak długi, że nigdy się nie kończy, co w oczywisty sposób jest niemożliwe. Rolka takiego papieru posiada bowiem zarówno koniec, jak i początek, a więc reklamodawca nie tylko traktuje mężczyzn jak osoby proste i bezrefleksyjne, ale także kłamie w oczywisty sposób co do objętości swojego produktu.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
Arbiter-referent wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, „reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony podniósł, że zawsze ma na uwadze przepisy prawa oraz branżowe kodeksy etyki. W swojej działalności kieruje się dobrymi obyczajami i poczuciem odpowiedzialności społecznej.
Zdaniem Skarżonego kwestionowana przez konsumenta reklama papieru toaletowego Regina nie jest przykładem reklamy, która narusza godność, czy emocjonalność mężczyzn, ani też przykładem reklamy wprowadzającej w błąd.
Według Skarżonego, analizując zaskarżoną reklamę należy szczególnie zwrócić uwagę na jej charakter. Jest to film animowany, którego bohaterami są kobieta zamknięta w wieży i młodzieniec. łatwo można się domyślić, że chodzi o księżniczkę i księcia. W sposób oczywisty reklama wywołuje więc skojarzenia z baśniowym i odrealnionym światem. Wrażenie to jest spotęgowane rodzajem krajobrazów, przez które przelatuje wyrzucona przez księżniczkę rolka papieru toaletowego – mroczny zamek na skale, łąki, pustynia z rycerskim mieczem, jezioro z żabą w koronie, las z sarenką – czyli typowe bajkowe scenerie. Historia przewrotnie nawiązuje do motywu wielu bajek, jakim jest list na skrawku papieru. Symfoniczne tło muzyczne stanowi kolejny element budujący opisane wrażenie (warto zwrócić uwagę, że zmienia się ono wraz z podjęciem przez księcia „niebajkowej” decyzji o wyrzuceniu listu).
Taki kontekst przekazu automatycznie powoduje wzięcie przedstawionej opowieści w nawias. Nie można jej traktować jak rzeczywistej historii, ale trzeba spojrzeć na nią z dystansem, przymrużeniem oka.
W opinii Skarżonego, w konsekwencji nie sposób przyjąć, że treść reklamy, czy wykorzystane w niej hasło mogą wprowadzać w błąd. Oczywistym jest, iż rolka papieru toaletowego nie może bowiem dynamicznie przelecieć wiele kilometrów – nie jest ani tak długa, ani trudno jej nadać taką prędkość. Skarzony podniósł, że stosowane przez niego hasło jest natomiast typowym sloganem mieszczącym się w dozwolonej przesadzie reklamowej.
Jeśli chodzi natomiast o rzekome treści dyskryminujące zawarte w reklamie, to na zachowanie księcia, zdaniem Skarżonego, należy także spojrzeć przez pryzmat bajkowej opowieści. Po prostu nie zwraca on uwagi na kawałek starego podniszczonego papieru, gdyż skupia się na bardziej atrakcyjnym białym, miękkim papierze toaletowym (podobny gest co książę wykonuje zresztą księżniczka przed wyrzuceniem rolki z wieży). Po serii filmów takich jak np. „Shrek” trudno zasadnie twierdzić, że taki typ humoru jest nieznany, czy nieakceptowany.
Zdaniem Skarżonego, w konsekwencji nie sposób podzielić zdania arbitra-referenta jakoby kwestionowana reklama naruszała art. 2, art. 4, czy art. 10 Kodeksu Etyki Reklamy.

Podsumowując Skarżony stwierdził, iż uważa zarzuty skargi konsumenckiej za nieuzasadnione.



3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający biorąc pod uwagę bajkowy charakter reklamy, uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie treści dyskryminujących mężczyzn.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama nie zawiera również treści, które mogłyby wprowadzić konsumentów w błąd.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.