UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 88/14 w sprawie reklamy firmy Ryszard Jan Sacharz ALKA
Uchwała Nr ZO 88/14
z dnia 14 października 2014 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/82/14
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Bohdan Pawłowicz – przewodniczący,
2) Marta Macke – członek,
3) Małgorzata Ołdak – członek,
na posiedzeniu w dniu 14 października 2014 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/82/14 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej firmy Ryszard Jan Sacharz ALKA z siedzibą w Łodzi (dalej: Skarżony)
postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/82/14.
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna sklepu alka.pl oferującego sprzęt nagłośnieniowy/sprzęt Audio.
Skarżąca w prawidłowo złożonej skardze podniosła, iż:
„opis reklamy: Banner reklamowy na płocie przedstawiający rozebraną kobietę oraz nazwy marek towarów oferowanych w sklepie. W załączniku przesyłam zdjęcie reklamy. Zdjęcie zrobione zostało w lutym, jednak reklama wisi do dnia dzisiejszego, od co najmniej pół roku.
Treść skargi: Banner w sposób przedmiotowy traktuje kobietę. Jest ona prawie naga, w pozie, która kojarzyć może się jedynie z zachętą do seksu. Jako kobieta sprzeciwiam się, by wciąż taki prostacki i przedmiotowy wizerunek kobiet był tolerowany w reklamach. Nie widzę też związku pomiędzy panią na zdjęciu, a reklamowanymi towarami – sprzętem elektronicznym, audio, samochodowym. Dodam jeszcze, iż praktycznie po sąsiedzku skarżonej reklamy znajduje się Przedszkole (ul. Przędzalniana 40), reklamę tę codziennie mija wiele najmłodszych dzieci, które już od tak wczesnego wieku poddawane są zjawisku seksualizacji.”- pisownia oryginalna.
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Ponadto, wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z artykułem 25 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że „reklamy muszą uwzględniać stopień rozwoju dzieci lub młodzieży oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.
Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „Przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.
Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu zarzucanych przez Skarżącą.
W opinii Zespołu Orzekającego reklama narusza dobre obyczaje i nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
Ponadto, z uwagi na lokalizację reklamy w pobliżu przedszkola, reklama narusza art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy. Zespół Orzekający wziął pod uwagę, że reklama nie jest bezpośrednio skierowana do dzieci, ale ze względu na jej formę oraz miejsce i sposób prezentowania, dzieci i młodzież mogą być jej odbiorcami. Dlatego Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama może zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.
Jednocześnie, Zespół Orzekający, nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie treści dyskryminujących kobiety.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 30 października 2013r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
